အေးမတို့အိမ်သည် နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်လေးဖြစ်ပြီး ခြံဝန်းမှာအကျယ်ကြီးမဟုတ်သော်လည်း မကျဉ်းလှပေ။ အိမ်အပေါ်ထပ်တွင်အိပ်ခန်းနှစ်ခန်း၊နှင့်ဘုရားစင်ရှိပြီး နောက်ထပ်တွင်တော့ ဧည့်ခန်းနှင့်မီးဖိုခန်းရှိပါသည်။ အိမ်တွင်အိမ်သာနှင့်ရေချိုးခန်းတခုသာ မီးဖိုခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိနေပါသည်။

အေးမလည်းအမှိုက်များကိုရှင်းပြီးပြီမို့ အဝတ်လျှော်စရာများရှိရာ ရေချိုးခန်းသို့ပြန်လာခဲ့ပါသည်။ သို့သည့်တိုင်ဒေါ်လှလွန်းသူသည် ရေချိုးနေဆဲဖြစ်ပါသည်။ ရေချိုးနေဆဲဖြစ်သော်လည်း အေးမရောက်ချိန်တွင်ရေသံကိုမကြားရသဖြင့် ဒေါ်လှလွန်းသူရေချိုးနေသည်ကို မသိဘဲအေးမသည် ရေချိုးခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်ပါသည်။ ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ရေချိုးခန်းထဲတွင် ကိုယ်လုံးတီးနှင့်ရေချိုးနေသော ဒေါ်လှလွန်းသူကိုတွေ့လိုက်ရပါသည်။ မထင်မှတ်ထားသည်မို့ အေးမအနည်းငယ်ကြောင်သွားပြီး၅စက္ကန့်လောက်ရပ်ကြည့်နေမိပါသည်။ ပြီးနောက်တံခါးကိုပြန်ဆွဲပိတ်လိုက်ပါသည်။ သို့သော်တံခါးမပိတ်သွားခဲ့ပါ။ ဒေါ်လှလွန်းသူ၏လက်က ပိတ်သွားမည့်တံခါးကိုဖမ်းတားထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

‘အထဲဝင်ခဲ့စမ်းးးးးး’
ဒေါ်လှလွန်းသူ၏အမိန့်ပေးသံကြောင့် အေးမတယောက်မဝင်ချင်ဘဲနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့ရပါသည်။ ထို့နောက်ဒေါ်လှလွန်းသူက တံခါးကိုပိတ်၍လော့ချလိုက်ပါသည်။
အေးမထိုအဖြစ်အပျက်မျိုးကိုဖြစ်ဖူးပါသည်။ အချိန်ကတော့ အေးမအမေသေပြီးနှစ်လအကြာတွင်ဖြစ်ပါသည်။
လွန်ခဲ့သောသုံးနှစ်ကျော်ခန့်က……..
အေးမသည်အားကိုစရာဟူ၍မရှိတော့ပေ။ အမေရှိချိန်ကအားမကိုးရသော်လည်း အမေရှိသည်ဟူသောအသိက အေးမကိုအားရှိစေခဲ့သည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ ဦးဖိုးအောင်သည်သာ အေးမ၏အဓိကအုပ်ထိန်းသူဖြစ်လာပြီဖြစ်သည်။ အေးမသည်နဂိုကပင် ဦးဖိုးအောင်ကိုကြောက်ရသူမို့ထွေထွေထူးထူးတော့မပြောင်းလဲသွားပေ။ ပြောင်းလဲသွားသည်ကတော့ နဂိုကသိပ်မကြောက်ခဲ့ရသော ဒေါ်လှလွန်းသူကို အခုအချိန်တွင်ပိုမိုကြောက်ရွံ့နေရပြီဖြစ်သည်။
‘အေးမ….’
‘ရှင်…’
‘ညည်းနဲ့ငါ့ယောင်္ကျားနဲ့ညဖက်ဘာတွေလုပ်နေကြတာလဲ…’
ဒေါ်လှလွန်းသူ၏အမေးသည် သိလျက်နှင့်မေးနေမှန်းအလွန်ပင်သိသာလွန်းလှပါသည်။ ထို့ကြောင့်အေးမသည်လည်းကြောက်ကြောက်နှင့်ပင်….
‘သမီးမှာအပြစ်ရှိလို့ဦးလေးကအပြစ်ပေးနေတာပါ…’
‘ညည်းကဘာအပြစ်တွေကျူးလွန်ထားလို့လဲ….ပြောစမ်းငါ့ကို’
‘ဟို..ဟို…ဟိုလေ…’
‘ဟိုလေဒီလေမလုပ်နေနဲ့ညည်းဦးလေးကအချိုးမကျတဲ့ညည်းပုံစံကိုသဘောမကျလို့အပြစ်ပေးတာမှတ်လားးးး’
ဘာပြန်ပြောရမယ်မှန်းမသိသဖြင့် အေးမသည်ငယ်သူပီပီလူကြီးပြောသမျှ ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပါတော့သည်။ အဲ့ဒီ့မှစ၍ အေးမသည် ဦးဖိုးအောင်အတွက်သာမက ဒေါ်လှလွန်းသူအတွက်ပါ ကျွန်အဖြစ်အမှုထမ်းရပါတော့သည်။
‘ညည်းရဲ့အချိုးမကျတဲ့ပုံစံကိုငါလည်းသဘောမကျဘူး ငါ အပြစ်ပေးရမယ် ခံမှာလား…..’
သူတို့ပြောသည့်အချိုးမကျသည့်ပုံစံကိုအေးမမသိသော်လည်း ငြင်းလည်းခံရမည်၊ မငြင်းလည်းခံရမည်မို့ ငြင်းမနေတော့ဘဲ ခေါင်းကိုသာညှိမ့်နေလိုက်ပါသည်။

ဒေါ်လှလွန်းသူရေချိုးပြီးချိန်တွင်တော့….. ‘ကဲ ဒါဆိုအခုကစမယ်’ ‘အေးမ…ညည်းကျန်တဲ့အဝတ်တွေကိုသေချာလျှော်ထားးး’ ‘ဟုတ်ကဲ့’ ထို့နောက်ဒေါ်လှလွန်းသူသည် ရေချိုးခန်းမှအပြင်သို့ထွက်လာပါသည်။ ‘အော်…နေအုန်းးးး’ ‘ညည်းရဲ့ဒီပုံစံကိုငါသဘောမကျဘူး ညည်းအခုဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်’ ‘ရှင်’ ‘မရှင်နေနဲ့…နောက်ပြီးအိမ်ကလူတွေချည်းရှိနေချိန်ဆိုညည်းအဝတ်အစားလုံးဝမဝတ်ကဘူးကြားလားးး’ ‘အခုဝတ်ထားတာတွေကိုလည်းချွတ်လိုက်တော့’ ဒေါ်လှလွန်းသူသည် အေးမအဝတ်များချွတ်၍ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် အဝတ်များထိုင်လျှော်နေပြီဆိုမှသာ အနားမထွက်ခွာသွားပါတော့သည်။ အေးမတို့အိမ်တွင် ဦးဖိုးအောင်၊ ဒေါ်လှလွန်းသူ၊ သူတို့၏ကလေး၊ အေးမ၊ ကလေးထိန်းနှင့် ခြံစောင့်အဘိုးကြီးတို့သာရှိပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်ကညဖက်မှသာပြန်ရောက်တတ်ပြီး ဒေါ်လှလွန်းသူနှင့် ကလေးထိန်းတို့သာအိမ်ပေါ်တွင်အမြဲရှိနေတတ်သည်။ ခြံစောင့်အဘိုးကြီးကတော့ အိမ်ဘက်သို့ယောင်လို့ပင်မလာချေ။ ကလေးထိန်းသည်လည်းကလေးအနားတွင်သာ အမြဲရှိနေသဖြင့် အေးမ၏အဖြစ်မတွေ့သေးပေ။ ကလေးကိုလည်းသိပ်ပြီးပြီမို့ အပေါ့အပါးသွားရန် ညိုမသည်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာပါသည်။ အနောက်ဘက်မှတဖုန်းဖုန်းရိုက်သံကြောင့် အေးမအဝတ်လျှော်နေတာဖြစ်မည်ဟု သိလိုက်ပါသည်။

ရေချိုးခန်းရှေ့သို့ရောက်ချိန်တွင်တော့ အဝတ်အစားမပါသောအေးမသည် ငုတ်တုတ်ထိုင်၍ အဝတ်များကိုရိုက်လျှော်နေပါသည်။ ‘ဟင်… ဟဲ့အေးမဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ….’ ညိုမသည်အလန့်တကြားဖြင့်မေးလိုက်ပါသည်။ ‘အဝတ်အစားမဝတ်ဘဲဘာလို့ဒီအတိုင်းနေနေတာလဲ…အဝတ်အစားဝတ်လေ..’ ‘ဒေါ်လေးကမဝတ်ရဘူးတဲ့ နောက်လည်းဒီအတိုင်းဘဲနေရမယ်တဲ့’ ညိုမသည်ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားပါသည်။ ထို့အချိန်တွင် သူတို့အနားသို့လူတယောက်ရောက်လာပါသည်။ ‘ဟုတ်တယ်ညိုမရေ…ငါသူ့ကိုမဝတ်ခိုင်းထားတာ’ ‘အချိုးမပြေလို့ဒီလိုထားထားတာ နောက်လည်းဒီအတိုင်းဘဲထားမှာ’ ‘ဟာဒေါ်လေးကလည်း ကောင်းပါ့မလားးးး’ ညိုမသည်တယောက်ယောက်မြင်သွားရဖြင့်ဆိုသည့် ပုံစံမျိုးဖြင့်ပြောဆိုခြင်းဖြစ်သည်။

‘ကောင်းတာပေါ့ညိုမရဲ့ ဒီကောင်မက ဒီလိုထားတာအကောင်းဆုံးဘဲ’ ထို့နေ့မှစ၍ အေးမသည် အိမ်တွင်ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်သာ နေရပါတော့သည်။ အစပိုင်းတွင် သူမ၏ကုန်းလိုက်ကွလိုက်လျှင် ပြဲသွားသောဖင်များ၊အဖုတ်များကို လိုက်ကြည့်မိကြသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့ အိမ်သားများသည်လည်းမြင်နေကြမို့ သူမ၏ဝတ်လစ်စလစ် ပုံစံကိုပင် ပုံမှန်ဟုမြင်လာပြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ညိုမသည် ဒေါ်လှလွန်းသူ၏ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သူဖြစ်ပြီး ခလေးထိန်းရန်အတွက် ဒေါ်လှလွန်းသူမှခေါ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ အသက်(၁၈)နှစ်အရွယ်ရှိပြီဖြစ်သောညိုမသည် အေးမထက်အသက်လပိုင်းခန့်သာကြီးသူဖြစ်သည်။ ကျောင်းပညာရေးအတွက် စရိတ်မရှိသောကြောင့် 6တန်းတွင် ကျောင်းထွက်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒလတွင်နေထိုင်သူဖြစ်ပြီး မွေးချင်းများစွာရှိခြင်းနှင့် မိသားစုစီးပွားရေးကြောင့် မပြည့်မစုံဖြင့် နေထိုင်လာရသူဖြစ်သည်။ ညိုမငယ်စဉ်ဘဝ….. ငယ်စဉ်က အိမ်စီးပွားရေးမကောင်းသဖြင့် ညိုမသည် ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သော အဒေါ်တဦးအိမ်တွင် ‘ထမင်းစားကျွန်ခံ’ဘဝဖြင့် နေထိုင်ခဲ့ရသည်။ အသက်12နှစ်အရွယ်ညိုမသည် ရောက်စတွင် အတော်လေးကိုဒုက္ခခံခဲ့ရသည်။ အပေါက်ဆိုးသောအဒေါ်နှင့် သူမ၏တဦးတည်းသောသမီးသည် ညိုမအတွက်တော့ ငရဲမင်းဟုပင်ထင်ရအောင်ပင် ရက်စက်လွန်းလှပါသည်။ နံနက်အုန်းပေါင်းမခေါက်မီတွင်ထရပြီး ထမင်းချက်ပြုတ်ရပါသည်။ ကုသိုလ်ရေးမို့ ပင်ပန်းသည်ဟုမဆိုသာပေ။ တံမြက်လှည်း၊ကြမ်းတိုက်အလုပ်များဖြင့် နံနက်နေရောင်ထွက်သည့်အထိပင်ဖြစ်ပါသည်။ အိမ်ရှိလူများရေချိုးရန် ရေဖြည့်ပေးထားရပြီး သူတို့အားလုံးချိုးပြီးချိန်မှသာ သူမအလှည့်ရောက်ပါတော့သည်။ အဝတ်လျှော်ရာတွင် ဖြူစင်နေဖို့ရာ အားကုန်ကြိုးစားရပါသည်။ အဝတ်များမပြောင်စင်ပါက မပြောင်စင်သောအဝတ်ဖြင့် အရိုက်ခံရတတ်သောကြောင့် ပြောင်စင်အောင်သေချာလျှော်ရပါသည်။ ——————————–

‘နင်ကိုငါပြောတယ်ပြောင်အောင်လျှော် ဆိုတာကို အခု ဘယ်လိုလုပ်မလဲ’ ညိုမလည်း ဘာမှမပြောတတ်တော့တာမို့ ခေါင်းကြီးငုံ့၍သာနေနေပါတော့သည်။ အဲ့အချိန်တွင် လှလှ၏အမေသည် ရောက်လာပါသည်။ ‘ဟဲ့ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ’

‘ဒီမှာလေညိုမပေါ့ ’

‘ညိုမ..ညည်းလုပ်လိုက်ရင်အဲ့အတိုင်းချည်းဘဲ’ ဟုဆိုကာ ညိုမ၏ခေါင်းကိုလှမ်းခေါက်လိုက်ပါသည်။ ခေါက်ချက်ပြင်းသဖြင့် ညိုမ”အား”ခနဲအသံတချက် ထွက်သွားပါသည်။ ‘အဲ့နေရာကိုရေနဲ့သေချာပြန်ဆေးလိုက်…ပြီးရင်ညည်းငါ့ဆီလာခဲ့၊ ညည်းကိုကောင်းကောင်းအပြစ်ပေးရမယ်’ လှလှနှင့်ညိုမအဒေါ်သည်အိမ်ရှေ့သို့ထွက်ခွာသွားပါသည်။ ညိုမသည်လည်း ပြန်လည် လျှော်ဖွတ်သန့်ရှင်းနေရင်းကျန်ရစ်ခဲ့ပါသည်။

ထိုနေ့သည် ညိုမအတွက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်အပြစ်ပေးခံရခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ကြမ်းများကိုပါ သန့်ရှင်းပြီးချိန်တွင်တော့ အိမ်ရှေ့သို့ညိုမထွက်လာခဲ့ပါသည်။ TVကြည့်နေသောအဒေါ့်နားမှာမတ်တပ်သွားရပ်လိုက်ပါသည်။ ‘ညည်းဒီအတိုင်း ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ လက်မြောက်နေ’ ဟုပြောပြီး သူမတို့ကတော့ TVကိုသာဆက်ကြည့်နေကြပါသည်။ ခဏအကြာTVဇာတ်လမ်းပြီးသွားချိန်တွင်တော့ ညိုမဘက်ကိုပြလှန်လာပါသည်။ ညိုမသည်လည်း ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ဗလာကျင်းခံထားရသဖြင့် ရှိုးတို့ရှန့်တန့်ဖြစ်နေပါသည်။ အခုအချိန်တွင် အိမ်သို့ဧည့်သည်တယောက်ယောက်ရောက်လာမည်ကိုလည်း ကြိုတွေး၍ကြောက်နေပါသည်။ ‘ညိုမ…ခြံထဲမှာညည်းကိုရိုက်ဖို့တုတ်သွားကောက်ခဲ့စမ်း’ ညိုမလည်း ခြံထဲကိုဒီပုံစံကြီးဖြင့် မဆင်းရဲသည်မို့ပေကပ်ကပ်လုပ်နေပါသည်။ ထို့သို့ပေကပ်ကပ်လုပ်နေသည်ကို ညိုမအဒေါ်ကစိတ်မရှည်စွာဖြင့် တင်ပါးကိုလက်ဝါးပြားဖြင့် သုံးလေးချက်ဆင့်ရိုက်ပါတော့သည်။ ညိုမလည်း နာလွန်းသဖြင့် ‘တအားအားးးတအီးအီးးး’ဖြစ်သွားပါသည်။ ‘သွားအခုသွားကောက်သွားးးပေကပ်ကပ်လုပ်နေရင်ထပ်အရိုက်ခံရမယ်’ ထပ်အရိုက်ခံရမည်ကိုစိုးသောကြောင့် ပိပိလေးနဲ့ နို့ကိုလက်ဖြင့်ဖုံးကာ ခြံထဲသို့ဆင်းလာခဲ့ပါသည်။ နံနက်ခင်းအချိန်ဖြစ်သောကြောင့် အားလုံးကတော့လင်းရှင်းနေပါသည်။ ညိုမအိမ်ရှေ့ထင်းပုံဘေးမှ ဝါးခြမ်းပြားတခုကိုသွားယူလိုက်ပါသည်။ အလျင်အမြန်ယူ၍အိမ်ပေါ်သို့ပြန်တတ်ခဲ့ပါသည်။ ‘ဒေါ်လေးးးး’ ညိုမဝါးခြမ်းပြားကို သူ့မအဒေါ်လက်ထဲသို့ကမ်းပေးလိုက်ပါသည်။ လှလှကတော့ သဘောကျစွာဖြင့်ပင် ဘေးမှကြည့်နေပါသည်။ ပြီးနောက်လက်မြောက်ထား၍ အိမ်ရှေ့ဘက်ကိုမျက်နှာပေးကာ နောက်လှည့်ပေးထားရပါသည်။ ‘ဖြောင်းးးဖြောင်းးးဖြောင်းးး’ ရိုက်ချက်ပြင်းမပြင်းတော့မသိ ငါးချက်၊ခြောက်ချက်ဖြင့်ပင် ဝါးခြမ်းပါးသွင်သွင်ကျိုးသွားပြီဖြစ်သည်။ ‘ညည်းဝါးခြမ်းပြားကလည်းပျော့လိုက်တာ နောက်တချောင်းသွားကောက်ချည်’ ညိုမလည်း မျက်ရည်များဖြင့်တရှုတ်ရှုတ်ဖြင့် ခြံထဲသို့ဆင်းရပြန်ပါသည်။ နောက်ထပ်တချောင်းထပ်ကောက်၍ပေးလိုက်ပါသည်။ ဒီတခါတော့ ဆယ်ချက်လောက်ကျွေးလိုက်ရပါသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဝါးခြမ်းပြားထပ်မကောက်ခိုင်းတော့ဘဲ ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းပါတော့သည်။ ထိုင်ထမည်မျှလုပ်ရမည်ကိုမပြောဘဲ ရပ်ဆိုမှရပ်ရမည်ဟု သတ်မှတ်ပေးပါသည်။ ညိုမအောက်ပိုင်းဗလာကျင်းပုံစံဖြင့် တင်ပါးမှနာကျင်မှုကြောင့် ငိုလည်းငို ထထိုင်လည်းလုပ်နေရပါသည်။ သူတို့ကတော့ နောက်ထပ်ကုလားကားအပိုင်းတပိုင်းကိုကြည့်နေကြပါသည်။ ထထိုင်လုပ်ခြင်းကိုမရပ်ခိုင်းသေးသော်လည်း ညိုမခြေထောက်များကတော့ ယိုင်လဲချင်နေပြီဖြစ်သည်။ ထပ်မံအရိုက်ခံရမည်စိုးသဖြင့်သာ အားတင်း၍လုပ်နေရခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင်လှလှမှ TVကြည့်နေရာမှထ၍ ညိုမအနားရောက်လာပါသည်။ ပြီးနောက်ညိုမ၏အရိုက်ခံထားရသော အရှိုးရာများဖြင့်ဖင်ကို ဖိဆွဲလိုက်ပါသည်။ ညိုမအော်သံနှင့်အတူမျက်ရည်များ ဖြိုးဖြိုးဖြောက်ဖြောက်ဖြင့် ထပ်မံကျလာပါသည်။ ညိုမတင်ပါးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးရိုက်၍ နောက်ဖေးဘက်သို့ထွက်သွားပါသည်။

ခဏအကြာတွင်လှလှနောက်ဖေးမှပြန်လာပါသည်၊ ထိုအချိန်တွင်လည်း ညိုမတင်ပါးကို တစ်ချက်နှစ်ချက်ထပ်မံရိုက်ပါသေးသည်။ ညိုမ ညိုမကိုယ်တုံးတီထိုင်ထလုပ်နေတာလည်း နှေးကွေးလာပြီဖြစ်သလို ညိုမအဒေါ်သည်လည်း TVကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီဖြစ်သည်။ ထိုအခိုက်တွင် လှလှသည် ညိုမအနားထပ်မံရောက်လာပါသည်။ ‘ညိုမ..နင်ထိုင်ထဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူးမှတ်လားးး’ ညိုမလည်း ပင်ပန်းနေပြီမို့ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပါသည်။

‘ထိုင်ထဆက်မလုပ်ချင်ရင် နင်ငါခိုင်းတာကိုလုပ်ရမယ်..လုပ်မှာလားးး’ ညိုမလည်း ကောက်ရိုးတမျှင်ကိုပင်လှမ်းဆွဲလိုက်ပါသည်။ ညိုမ၏ခန္တာကိုယ်အချိုးအစားသည် ဝါဆိုမိုးဦးငယ်ငယ်ကပုံစံအတိုင်းဖြစ်သည်။ အနီးအနားတွင်ယောင်္ကျားလေးများမရှိသော်လည်း ကြောက်စိတ်ကတော့မွှန်နေပါသည်။ လှလှကညိုမနားရွက်ကိုဆွဲ၍ သူမအခန်းရှိရာသို့ ညိုမကိုခေါ်သွားပါသည်။ အိမ်ရှေ့တွင်တော့ ဖွင့်ထားသော ကုလားဇာတ်လမ်းတွဲနှင့် အိပ်ပျော်နေသောညိုမအဒေါ်ကျန်ခဲ့ပါသည်။ လှလှလည်း ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ညိုမနှင့် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှာ အရသာခံဖို့ ပြင်ပါတော့သည် အချိန်အခိုက်အတန့်ကြာပြီးနောက် လှလှအခန်းရှေ့သို့ လှလှအမေရောက်လာပါသည်။ သူ ခုတင်ပေါ်တွင် အရသာခံနေသောလှလှကိုတွေ့သောအခါ စိတ်တိုသွားပြီး တံမြက်စီးကိုကိုင်၍ ပွဲကြမ်းပါတော့သည်။ ထိုမှပင်လန့်ဖြန့်ပြီး လှလှရော၊ညိုမပါ ထပြေးရပါတော့သည်။ အဆုံးတွင်တော့ အပြစ်ရှိသောညိုမရော အတတ်ကောင်းတတ်နေသောလှလှပါ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် မတ်တပ်ရပ်လက်မြှောက်နေကြရပါတော့သည်။

ညိုမအသက်16နှစ်တွင်တော့ အေးမတို့အိမ်ကိုရောက်လာခဲ့ပါတော့သည်။ လှလှကမသွားစေချင်သော်လည်း လှလှအမေက သူ့သမီးအကြောင်းကိုသိနေသဖြင့် ညိုမကို သူမ၏တဝမ်းကွဲအမထံပို့လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ခဏအကြာတွင်လှလှနောက်ဖေးမှပြန်လာပါသည်၊ ထိုအချိန်တွင်လည်း ညိုမတင်ပါးကို တစ်ချက်နှစ်ချက်ထပ်မံရိုက်ပါသေးသည်။ ညိုမ ညိုမကိုယ်တုံးတီထိုင်ထလုပ်နေတာလည်း နှေးကွေးလာပြီဖြစ်သလို ညိုမအဒေါ်သည်လည်း TVကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီဖြစ်သည်။ ထိုအခိုက်တွင် လှလှသည် ညိုမအနားထပ်မံရောက်လာပါသည်။ ‘ညိုမ..နင်ထိုင်ထဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူးမှတ်လားးး’ ညိုမလည်း ပင်ပန်းနေပြီမို့ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပါသည်။

‘ထိုင်ထဆက်မလုပ်ချင်ရင် နင်ငါခိုင်းတာကိုလုပ်ရမယ်..လုပ်မှာလားးး’ ညိုမလည်း ကောက်ရိုးတမျှင်ကိုပင်လှမ်းဆွဲလိုက်ပါသည်။ ညိုမ၏ခန္တာကိုယ်အချိုးအစားသည် ဝါဆိုမိုးဦးငယ်ငယ်ကပုံစံအတိုင်းဖြစ်သည်။ အနီးအနားတွင်ယောင်္ကျားလေးများမရှိသော်လည်း ကြောက်စိတ်ကတော့မွှန်နေပါသည်။ လှလှကညိုမနားရွက်ကိုဆွဲ၍ သူမအခန်းရှိရာသို့ ညိုမကိုခေါ်သွားပါသည်။ အိမ်ရှေ့တွင်တော့ ဖွင့်ထားသော ကုလားဇာတ်လမ်းတွဲနှင့် အိပ်ပျော်နေသောညိုမအဒေါ်ကျန်ခဲ့ပါသည်။ လှလှလည်း ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ညိုမနှင့် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှာ အရသာခံဖို့ ပြင်ပါတော့သည် အချိန်အခိုက်အတန့်ကြာပြီးနောက် လှလှအခန်းရှေ့သို့ လှလှအမေရောက်လာပါသည်။ သူ ခုတင်ပေါ်တွင် အရသာခံနေသောလှလှကိုတွေ့သောအခါ စိတ်တိုသွားပြီး တံမြက်စီးကိုကိုင်၍ ပွဲကြမ်းပါတော့သည်။ ထိုမှပင်လန့်ဖြန့်ပြီး လှလှရော၊ညိုမပါ ထပြေးရပါတော့သည်။ အဆုံးတွင်တော့ အပြစ်ရှိသောညိုမရော အတတ်ကောင်းတတ်နေသောလှလှပါ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် မတ်တပ်ရပ်လက်မြှောက်နေကြရပါတော့သည်။

ညိုမအသက်16နှစ်တွင်တော့ အေးမတို့အိမ်ကိုရောက်လာခဲ့ပါတော့သည်။ လှလှကမသွားစေချင်သော်လည်း လှလှအမေက သူ့သမီးအကြောင်းကိုသိနေသဖြင့် ညိုမကို သူမ၏တဝမ်းကွဲအမထံပို့လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

‘ အေးမ ဒီအိမ်နှင့်အဝေးသို့ထွက်သွားလိုက်ချင်ပြီဖြစ်သည်။ သို့သော်သူမတွင် အားကိုးစရာမရှိ၊ အပြင်လောကအကြောင်းလည်းသိပ်မသိသည်မို့ အေးမသည် လက်ရှိဘဝတွင်သာ အဆင်ပြေအောင်နေနေရပါသည်။ သို့သော် အခွင့်အလမ်းကိုတော့ တချိန်ရှိသ၍ အေးမစောင့်စားနေမိပါသည်။ မိုးချုပ်ပြီမို့အိမ်ရှိလူများအားလုံးအနားယူနေချိန်ဖြစ်သည်။ ညိုမသည်အေးမအရင်နေခဲ့သောအခန်းတွင် ကလေးနှင့်အတူအိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်ပြီး အေးမသည် အောက်ထပ်အခန်းတွင် သူမ၏မူရင်းပုံစံအတိုင်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်အေးမအခန်းတွင်းသို့ ဦးဖိုးအောင်ရောက်ရှိလာပါသည်။ ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေသောအေးမကို လှုပ်နှိုးလိုက်ပါသည်။ အေးမမျက်လုံးဖွင့်၍ နှိုးလာပြီဆိုတာနှင့် ဦးဖိုးအောင်သည် သူ၏လိင်တံကြီးကို အေးမပါးစပ်ဝတွင်တေ့ပေးလိုက်ပါသည်။ အေးမလည်း ကြောက်စိတ်တဝက် လိင်စိတ်တဝက်နှင့် အလိုက်သင့်ပင်ပါးစပ်ဟပေးလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် ဦးဖိုးအောင်၏တုတ်ခိုင်လှသောလိင်တံကို အေးမပါးစပ်ဖြင့် ‘တပြွတ်ပြွတ်’ စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ အတွင်းရှိလျှာဖြင့်လည်း လိင်တံ၏ထိပ်လေးများကိုလျှက်ပေးနေလိုက်ပါသည်။ အေးမ၏အစုပ်တော်မှု့ကြောင့် ဦးဖိုးအောင်သည် အေးမလုပ်ပေးသမျှကိုကြည့်၍ သဘောကျကာအရသာခံနေပါသည်။ ‘ကဲ…လေးဘက်ထောက်လိုက်တော့’ ဦးဖိုးအောင်သည် သူ၏လိင်တံကြီးဖြင့် အေးမအဖုတ်ကိုတေ့လိုက်ပါသည်။ အေးမလန့်ဖြန့်သွားပါသည်။ တုတ်ခိုင်တဲ့လိင်တံကြီးနဲ့ဆိုရင် တော်တော်လေးနာမှာဘဲဟုလည်း တွေးလိုက်မိပါသည်။ ‘ညည်းလည်းအရွယ်ရောက်နေပြီဆိုတော့ ဒီအရာကိုတော့ သိမှာပေါ့’ ‘သေချာလေးဘက်ထောက်ထားနော်…လဲမသွားနဲ့’

အေးမလည်းခိုင်းသည့်အတိုင်းပင် သေချာလေးနေပေးလိုက်ပါသည်။ ‘အွန့်….’ ‘အွန့်…’ အသံတိုးတိုးဖြင့်ကြိတ်ကာနေနေရသည်။ သို့သော်နာသည့်အရှိန်ကတော့ တော်တော်ပြင်းလှပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်သည် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်အေးမအဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက်လုပ်နေပါတော့သည်။ အေးမအဖုတ်တွင်လည်း အဖြူရည်များစီးကျနေပြီဖြစ်သလို ဦးဖိုးအောင်တုတ်တွင်လည်း သွေးစနှင့်အဖြူရည်များပေကျံနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်သည် ခဏအကြာတွင်တော့ ပြီးတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် ဦးဖိုးအောင်သူ၏တုတ်ကို အေးမအဖုတ်အတွင်းမှဆွဲထုတ်လိုက်ပါသည်။ အေးမသည် ဆတ်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်သော ခံစားမှု့ကြောင့် ဟာခနဲဖြစ်သွားပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်သည် သူ၏လိင်တံကို ဟနေသောအေးမပါးစပ်ထဲသို့လာထိုးထည့်ပါသည်။ လိင်တံပါးစပ်တွင်းရောက်သည်နှင့် လိင်တံအတွင်းမှ လရည်များသည် အေးမ၏အာခေါင်ထိတိုင်ပန်းထွက်လာပါသည်။

အေးမမှာတော့အပျိုစင်ဘဝနိဂုံးချုပ်သွားရပြီဖြစ်သည်။ ကြမ်းတမ်းလှသော အပျိုရည်ဖျက်မှုကြောင့်လည်း အဖုတ်တခုလုံးနာကျင်နေပြီဖြစ်သည်။

ပြီးနောက်ဦးဖိုးအောင်ခဏအနားယူပါသည်။ အနားယူပြီးချိန်တွင်တော့ အေးမအိပ်နေရာအခန်းတွင်းမှ ဦးဖိုးအောင်ထွက်သွားပါတော့သည်။ အဖြစ်အပျက်အစအဆုံးကို အမှတ်မထင်မြင်မိလိုက်သောညိုမသည် အဖုတ်အတွင်းမှ ယားကျိကျိဖြစ်လာပြီး သူမလက်ဖြင့်သူမသာ ဒေါင့်ကပ်၍အာသာဖြေနေပါတော့သည်။ ညိုမသည်အချိန်ရှိတိုင်းဦးဖိုးအောင်၏လီးကြီးကိုသာမြင်ယောင်နေပါတော့သည်။ ဦးဖိုးအောင်ကတော့ ညိုမထိုသို့ဖြစ်နေသည်ကို တစွန်းတစိမျှပင်မရိပ်မိနိုင်ခဲ့ပေ။

လအနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် အေးမတို့အိမ်သို့ ဒေါ်လှလွန်းသူ၏တူတယောက်ရောက်ရှိလာပါသည်။ အိမ်သို့ရောက်သည်နှင့် ဖြိုးဝေသည် သူ့အတွက်အသစ်အဆန်းဖြစ်နေသော အေးမကိုတစိုက်မတ်မတ်လိုက်ကြည့်ပါတော့သည်။

အိမ်ရှိအခြားလူများနှင့်သူရင်းနှီးသော်လည်း အေးမကတော့သူ့အတွက် သူစိမ်းတယောက်ဖြစ်နေပါသည်။ ဧည့်သည်အောက်နေသည်တိုင် အေးမသည် အဝတ်အစားများကိုပြန်ဝတ်ခွင့် မရထားပါ။

ထို့ကြောင့်လည်း ထိုလာသောဧည့်သည်ကို အေးမအလွန် ရှက်နေမိပါသည်။

ဖြိုးဝေအဖို့ အပေါ်အဝတ်အစားများ လုံးဝမဝတ်ထားပဲ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေတဲ့ အေးမရဲ့တလှုပ်လှုပ်အိုးလေးနှင့် လျှက်ခနဲ၊ လျှက်ခနဲမြင်ရတတ်သော အကာအကွယ်မပါသည့်ရင်သားများကို ဖြိုးဝေအလွန်သဘောကျနေပါသည်။ ဖြိုးဝေသတိထားမိတာကတော့ သူ့အဒေါ်ရေချိုးသည့်အခါတိုင်း အေးမကိုဘာလို့ရေချိုးခန်းထဲခေါ်ထားရလဲဆိုတာပင်ဖြစ်သည်။ ဦးဖိုးအောင်ကလည်း ညဖက်မှသာလှုပ်ရှားသူမို့မသိနိုင်ပေ၊ ညိုမကလည်း အေးမကိုအခန်းအတွင်းတွင်သာ အနိုင်ကျင့်တာကြောင့် ဖြိုးဝေတယောက်သတိမထားမိချေ။ ဖြိုးဝေဒီအိမ်ရောက်တာ တပတ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ အခုထိဒီအိမ်၏လျှို့ဝှက်ချက်များကိုမသိသေးပေ။ သို့သော် ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော အေးမကို သူတော်တော်စိတ်ဝင်စားနေသဖြင့် အေးမကို မျက်ချည်မပြတ်စောင့်ကြည့်နေပါတော့သည်။ သူမဂရုမထားတာဆိုလို့ ညိုမကခေါ်လို့ အေးမအပေါ်ထပ်ခလေးအခန်းသို့ သွားသည့်အချိန်သာရှိသည်။ သို့သော်ထိုအချိန်အများစုသည် သူ့အတွက်အခွင့်ကောင်းများဖြစ်နေသည်ကိုမူ တပတ်ပြည့်သည်အထိသူမသိရှိသေးပါ။

ဖြိုးဝေသည်အေးမ၏လှုပ်ရှားမှု့တိုင်းကိုလိုက်ကြည့်နေသဖြင့် အေးမ၏တချက်တချက် လျှက်ခနဲပေါ်သွားတတ်သော နို့နှစ်လုံးနှှု့်ရင်သား၊ တခါတရံ ဖြဲသွားပြီးပေါ်နေသော အဖုတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားကို သူတွေ့ဖူးသွားသည်။ အေးမသည် အဖုတ်ကို အိမ်ရှိလူတိုင်းအတွက် အမြဲပြ ထားရေရသလိုဖြစ်နေသည် အတွက် သူအတွက် ကျင့်သားရလာပြီဖြစ်သည်။ဖြိုးဝေအဖို့ အေးမ အမြဲတမ်းဘာမှ မဝတ်ထားသည်ကို သူအရမ်းသဘောကျနေပြီး အဝတ်ပြန်ဝတ်မှာကိုပင်စိုးရိမ်နေပါသည်။

ဖြိုးဝေသည်အေးမအားစိတ်ဝင်စားကြောင်းကိုဖွင့်ပြောလိုက်ပါသည်။ နေ့လည်ပိုင်းအိမ်တွင်လူကြီးများမရှိဘဲ အေးမ၊ ညိုမနှင့်ကလေးသာရှိသောအချိန်တွင်ဖြစ်သည်။ အေးမသည် ရေချိုးခန်းထဲတွင် အဝတ်လျှော်နေချိန်တွင်ဖြစ်သည်။ ဖြိုးဝေသည်အေးမအနားကိုရောက်လာပြီး အေးမကိုသူဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းများကို ဒရဆက်ပြောပါသည်။ အေးမကလက်မခံနိုင်ကြောင်းငြင်းပါသည်။ ဖြိုးဝေသည် အေးမကအမျိုးမျိုးငြင်းနေသဖြင့် အကြပ်ရိုက်နေပါသည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ မကောင်းသောအကြံတခုကိုသူကြံစည်ပြုလုပ်လိုက်ပါသည်။

သူဘယ်လောက်ပြောပြောငြင်းနေသောအေးမသည် ရေချိုးခန်းအတွင်းတွင်အဝတ်လျှော်လျက်ရှိနေပါသည်။ ဖြိုးဝေသည်ဘာမှပြောညာမပြော အဝတ်အစားများကို ချွတ် ကိုယ်တုံးလုံး လီးတန်းလန်းဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာပြီး အေးမပါးစပ်ကိုသူ့လက်ဝါးဖြင့် အသာလေးကာပြီ ရေချိုးခန်းတံခါးကိုလော့ချလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော အေးမကို းနံရံဘက်သို့အတင်းကပ်ခါ အသားချင်းပူးပြီး ဖက်လိုက်ပါသည်။ အေးမအဖုတ်အားစတင်ကာ ကာမစပ်ယှက်ပါတော့သည်။ ဖြိုးဝေ၏ဒုတ်သည် ဦးဖိုးအောင်လောက်မကြီးသော်လည်း အတင်းအကြပ်ကာမစပ်ယှက်ခြင်းဖြစ်သောကြောင့် အေးမအလွန်နာကျင်ခဲ့ရပါသည်။ အေးမအားတချီပြီးသည်အထိလိုးပြီးနောက် အေးမအားအသံမထွက်ရန်ခြိမ်းခြောက်ကာ ပါးစပ်အားဖုံးထားသောလက်ကို ဖယ်ပေးပါသည်။ အေးမလည်းအသံမထွက်ဘဲ နာကျင်မှု့ကို တဟင့်ဟင့်နှင့်ခံစားနေရပါသည်။ ‘အေးမရယ်ကိုယ်ကအေးမကိုချစ်လို့ပါ…မငိုနဲ့တော့နော်တိတ်တိတ်’ အေးမကတဟင့်ဟင့်ဖြစ်နေသဖြင့် ဖြိုးဝေကဘေးမှနေ၍ လေသံအေးလေးဖြင့် နှစ်သိမ့်ပေးနေပါသည်။ ထို့နောက်ဖြိုးဝေကအေးမပုခုံးကိုကိုင်၍ သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ အေးမခန္တာကိုယ်လေးကို ဆွဲသွင်းလိုက်ပါသည်။ အေးမလည်းအလိုက်သင့်နေပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍အေးမနှင့်ဖြိုးဝေတို့သည် ရည်းစား(သို့)ချစ်သူဘဝရောက်ခဲ့ကြပါတော့သည်။

သို့သော်ဧည့်သည်ဖြစ်သောဖြိုးဝေသည် အချိန်တန်အိမ်ပြန်ရမည်မှာ ဓမ္မတာတာပင်ဖြစ်ပါသည်။ သို့တိုင်အောင် ဖြိုးဝေသည် အေးမတို့၏အိမ်တွင်းရေးအခြေအနေများကို လုံးဝသိရှိသေးခြင်းမရှိဘဲ၊ လူလစ်ခိုက်များတွင်သာ သူတို့နှစ်ဦးစကားစမြည်ပြော၊ ဟိုလုပ်ဒီလုပ်လုပ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဖြိုးဝေသည်အိမ်ပြန်ရန်အချိန်အခါရောက်နေပြီမို့ အိမ်ပြန်ရန်ပြင်ဆင်ပါတော့သည်။ အေးမကိုသူမခွဲလိုပါ၊ ထို့ကြောင့် အေးမနှင့်သူ့အကြောင်းကို အဒေါ်ဖြစ်သူဒေါ်လှလွန်းသူအားဖွင့်ပြောကာ အေးမကိုသူနှင့်အတူခေါ်သွားရန် ကြံစည်နေမိပါသည်။

အခုလည်းအဒေါ်ဖြစ်သူထံတွင် အေးမကိုသူနှင့်အတူလိုက်ပါခွင့်ပြုပါရန်တောင်းဆိုဖို့ရာ ဒေါ်လှလွန်းသူ အခန်းသို့ ဖြိုးဝေလာခဲ့ပါသည်။ အခန်းဝသို့အရောက်တွင် ဒေါ်လှလွန်းသူသည် ကုတင်ပေါ်တွင်အိပ်စက်နေချိန်ဖြစ်ပါသည်။ တခါတရံမှအားရက်ရသည်မို့ ရသောအားရက်တွင် အပြည့်အဝအိပ်စက်ခြင်းဖြင့် အနားယူနေခြင်းဖြစ်သည်။ အခန်းတံခါးကလော့မချထားသည်မို့ အဒေါ်ဖြစ်သူကိုစကားပြောရန်အတွက် ဖြိုးဝေအခန်းအတွင်းသို့ဝင်ခဲ့ပါသည်။ အခန်းထဲရှိကုတင်ပေါ်မှ အဒေါ်ဖြစ်သူကိုတွေ့ချိန်တွင်တော့ ဖြိုးဝေစိတ်ထဲတွင် မယိုးမရွဖြစ်သွားပါသည်။ လှည့်ဘဲထွက်ရတော့မလို၊ ဒီအတိုင်းဘဲဆက်ကြည့်နေရတော့မလိုဖြစ်သွားပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော ဒေါ်လှလွန်းသူဝတ်ထားသောထဘီသည် ဖြေလျော့၍ထဘီအောက်စသည် ခါးအနီးသို့ပင်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဖြိုးဝေအနီးသို့ဖြည်းဖြည်းချင်းကပ်သွားလိုက်ပါသည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူကတော့အိပ်မောကျနေချိန်မို့ဘာဆိုဘာမှမသိပါ။ ဖြိုးဝေသည်လည်းအတွင်းစိတ်ကိုမချိုးနှိမ်နိုင်တော့ဘဲ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ပစ္စည်းအပေါ်တွင်ပင် အာရုံရောက်နေပါတော့သည်။ ပျိုဆဲနုဆဲဖြစ်သည့် လှပလှသည့်အဖုတ်လေးကလည်း ဖြိုးဝေကိုလက်ယက်ခေါ်နေသယောင်ပင်။ ဖြိုးဝေကုတင်နားကပ်၍ ကုတင်အောက်ဘက်နားလောက်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ပေါ်နေသောအဖုတ်လေးကို အရသာခံ၍ရှုစားနေပါသည်။ ြ ဒေါ်လှလွန်းသူကဘေးစောင်းအိပ်နေပြီး ဖြိုးဝေသည် ဖင်ပေးထားတာဘက်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်၍ နေရာယူထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူသည် အိပ်မောကျနေဆဲဖြစ်ပါသည်။ သို့သော်အခန်းဝတွင်တော့ ညိုမသည်ဖြစ်စဉ်တရပ်လုံးကို ငြိမ်၍ကြည့်နေပါသည်။ ဖြိုးဝေလည်းသူ့အာရုံနဲ့သူမို့ အခန်းတံခါးဘက်ကို ဂရုမစိုက်မိလိုက်ချေ။ ဖြိုးဝေတဆင့်ထပ်တတ်၍ အဖုတ်အားသူ့ညီလေးဖြင့် စပ်ယှက်ရန် သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လျှောကျလိုက်ပါတော့သည်။ တိုက်ပွဲဝင်ရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေသော ဖြိုးဝေညီလေးသည် မတ်ထောင်၍ထွက်ပေါ်လာပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ အသံမပေးဘဲကြည့်နေသော ညိုမဆီမှအသံထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။ ထိုအသံသည် မလုပ်ရန်ကန့်ကွက်သောအသံပင်ဖြစ်ပါသည်။

ဖြိုးဝေသည်ညိုမကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကြောက်လန့်ပြီးလုပ်လက်စများကိုရပ်တန့်၍ အခန်းတွင် ထွက်ရန်ကြံလိုက်ပါသည်။ သို့သော်မထွက်နိုင်ခဲ့ပါ။ ဖြိုးဝေတယောက်ညိုမလက်အောက်ရောက်ခဲ့ရပါတော့သည်။

ဖြိုးဝေသည်သူတခါမှပင်စိတ်ကူးမယဉ်ခဲ့ဖူးသောဘဝသို့ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

ညိုမ အညောင်းအညာဖြေရန် ထလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်အခန်းတံခါးဖွင့်၍ အောက်ထပ်သို့ဆင်းခဲ့ပါသည်။ သို့သော်ထုံးစံအတိုင်းအခန်းတံခါးကိုတော့ ပိတ်မထားခဲ့ပါ။ ဖြိုးဝေသည် ညိုမသူ့ကိုမိသွားချိန်မှစ၍ အခုအချိန်ထိညိုမနှင့်ပင်အတူရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။ အခုဆိုလျှင်တညပင်ကုန်လွန်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ နောက်နှစ်ရက်လောက်နေရင် သူဇာတိမြေကိုပြန်ရမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော်အေးမကိုခေါ်ဖို့ကိစ္စကိုတော့ ဒေါ်လှလွန်းသူထံတွင်ခွင့်မတောင်းရသေးပေ။ ဖြိုးဝေနောက်နှစ်ရက်နေရင်ပြန်မည့်ကိစ္စကို ညိုမလည်းသိသည်။ သို့သော်ဝင်လာသောအခွင့်အရေးကို ညိုမသည်အသုံးချလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အေးမတယောက် ဖြိုးဝေကိုမတွေ့မိသဖြင့်ဘယ်များရောက်နေသလဲဟု တွေးနေမိပါသည်။ ထို့သို့တွေးရင်းနဲ့ပင် အိမ်မှု့ကိစ္စများကိုလုပ်ကိုင်နေပါသည်။ ‘ဟဲ့ အေးမခလေးအဝတ်တွေလာယူအုန်း’ အိမ်သာအထွက်လာသောညိုမသည် အေးမကိုလှမ်းပြောလိုက်ပါသည်။ ‘ဟုတ်ကဲ့ လာယူပါ့မယ်’ ညိုမလည်းပြောပြီးသည်နှင့် အပေါ်ထပ်သို့ပြန်တတ်ခဲ့ပါသည်။ ပြီးနောက်ခုတင်ပေါ်တတ်၍ ဖြိုးဝေမျက်နှာပေါ်သို့ခွလိုက်ပြီး ဖြိုးဝေမျက်နှာကိုအပေါ်စီးကငုံ့ကြည့်လိုက်ပါသည်။ ညိုမသည်အပေါ်စီးမှကြည့်၍ပြောရင်း သူမ၏ဝတ်ထားသော အဝတ်အစားတွေကို တစ်ခုမကျန်ချွတ်ချလိုက်၍ ဘေးတွင်ထားလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ဖြိုးဝေ၏မျက်နှာပေါ်သို့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပါသည်။ ‘ဟဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲယက်လေ’ ဖြိုးဝေကကြောင်တောင်တောင်လုပ်နေသဖြင့် ညိုမကယက်ရန်အမိန့်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဖြိုးဝေလည်း ညိုမ၏အမိန့်အတိုင်းပင်လိုက်နာလိုက်ပါသည်။ ညိမအဖုတ်ကို ဖြိုးဝေသည် မနဲယက်ပေးနေရပါသည်။ ညိုမကလည်းဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ အရသာခံနေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်အခန်းတံခါးဖွင့်၍ အခန်းထဲသို့အေးမရောက်ရှိလာပါသည်။ အေးမသည် ကိုယ့်မျက်လုံးကိုပင် ကိုယ်မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်သွားပါသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် ညိုမသည် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသောယောင်္ကျားလေးတယောက်မျက်နှာပေါ်တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍နေနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ‘အေးမအဝတ်တွေလာယူလေ အခန်းဝမှာရပ်ပြီးဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ’ ‘ဟို..ဟို..’ အေးမသည် ညိုမအောက်ရှိအရာကိုလက်ညှိုးထိုး၍ တဟိုဟိုဖြစ်နေပါသည်။ ‘အော်ဒါလား ဒါငါရဲ့ကျွန်အသစ်လေးလေ’ ဟုဆိုရင်းညိုမသည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှထလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တေ့ာ အောက်မှပေါ်လာသောမျက်နှာသည် အေးမအားပြီး၍ပင် အံ့အားသင့်နေစေပါတော့သည်။ ဖြိုးဝေသည်လည်း သူ၏ချစ်သူလေးရှေ့တွင် အခုကဲ့သို့ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်သဖြင့် မျက်နှာတွင်ရှက်ရွံ့စိုးရိမ်မှု့များ ဖြစ်ပေါ်နေပါသည်။ ‘ကိုဖြိုးဝေဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟင်…’ အေးမသည် သိချင်စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လှမ်းမေးလိုက်ပါတော့သည်။ အေးမ၏အမေးကို ဖြိုးဝေကပြောရန်စွံ့အနေသော်လည်း ညိုမမှဖြည့်စွတ်၍ ဝင်ရောက်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

ဘယ်လိုဖြစ်ရမလဲအေးမရယ်၊ ဒီတဏှာကောင်ပေါ့၊ ဒေါ်လေးကိုမုဒိန်းကျင့်ဖု့ိကြိုးစားနေတယ်လေ၊ ဒါကိုငါကတွေ့လို့ဒင်းကို မှတ်လောက်သားလောက်အောင် ပညာပေးနေတာ’ အေးမစိတ်ထဲတွင်တော့ ‘ကိုဖြိုးဝေရယ် တော်တော်ဆိုးတဲ့လူပါလားရှင်ဟာလေ’၊ အေးမစိတ်ထဲတော်တော်လေးကို စိတ်မကောင်းဖြစ်မိနေပါသည်။ သူရဲ့ချစ်သူက အဒေါ်အရင်းတယောက်လုံးကိုပင် ထို့သို့ပြုရလောက်အောင် ယုတ်မာလိမ့်မည်ဟု အေးမဘယ်တုန်းအခါမှမထင်ထားဘူးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အေးမစိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် အဝတ်တောင်းကိုယူကာ ပြန်ဆင်းလာခဲ့ပါသည်။ အေးမရင်ထဲအတေ်ာလေးကို ခံစားနေရပါသည်။ လျှော်စရာအဝတ်များကိုလျှော်ရင်း အေးမမျက်ရည်များဖြင့် ခံစားနေပါတော့သည်။ အပေါ်ထပ်မှ ညိုမသည်လည်း ဖြိုးဝေကိုခွထိုင်၍ လျက်ပေးသည့်အရသာကိုခံစားနေပါသည်။ ညိုမသည် အချိန်အတော်ကြာသည်အထိအလျက်ခံပြီးနောက် တခြားတခုကိုပြောင်းခိုင်းရန်အတွက် ခလေးကို ပုခက်ထဲသို့မချီ၍ပို့လိုက်ပါသည်။ ‘ဟဲ့တဏှာကောင် ခုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီးလေးဘက်ထောက်စမ်း’ ဖြိုးဝေ၏လေးဘက်ထောက်ထားသောကျောကုန်းပေါ်တွင် ညိုမခွထိုင်ကာ အခန်းတွင်းပတ်စီးပါတော့သည်။ ‘အခန်းထဲမှာချည်းဆိုတော့ ပျင်းစရာကောင်းပါတယ်၊ အပြင်ထွက်ရအောင်’ သူမကကျောအထက်မှာနေ၍ ဖြိုးဝေအားအမိန့်ပေးပါသည်။ ဖြိုးဝေလည်းအမိန့်ပေးသည့်အတိုင်းပင် အခန်းတံခါးပေါက်မှထွက်လာခဲ့ပါသည်။ လှေကားနားအရောက်တွင်တော့ ညိုမသည်ကျောပေါ်မှဆင်း၍ ဖြိုးဝေကိုတော့လေးဘက်ထောက်လျက်ပင် နောက်ကလိုက်ဆင်းစေခဲ့ပါသည်။ အေးမသည်အပေါ်ထပ်မှဆင်းလာသောညိုမ၏အသံကိုကြားသဖြင့် ကျနေသောပါးပြင်ရှိမျက်ရည်များကို လက်ဖြင့်သုတ်လိုက်ပါသည်။ ညိုမသည် အေးမအဝတ်လျှော်နေရာ ရေချိုးခန်းသို့ ဖြိုးဝေကိုစီး၍ရောက်လာခဲ့ပါသည်။ ‘အေးမ ငါ့စီးတော်မြင်းကြီး မမိုက်ဘူးလားဟ’ အေးမသည်အပြုံးနဲ့ပင်ပြန်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ ‘အေးမညည်းအဝတ်တွေလျှော်ပြီးရင်ငါ့ဆီလာခဲ့အုန်း’ ‘ဟုတ်ကဲ့’ ညိုမသည် သူပြောချင်တာပြောပြီးနောက် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ဖြိုးဝေကိုစီး၍ အိမ်ထဲတွင်လှည့်လည်ပါတော့သည်။ ဖြိုးဝေခမျာမှာလည်း အငြင်းနိုင်တာသောအခြေအနေမို့ ဆက်လက်၍ ခိုင်းသမျှလုပ်ပေးနေရပါသည်။ အေးမအလုပ်များလက်စသတ်ပြီးပြီမို့ ညိုမရှိရာဆီကိုလာခဲ့ပါသည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ ညိုမသည်အပေါ်ထဲအခန်းထဲသို့ပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင်ခြေထောက်ချပေးထားသော ညိုမ၏ခြေချောင်းများကို ဖြိုးဝေကစုပ်ပေးလျက်ပေးနေပါသည်။ ‘အော်…အေးမရောက်ပြီလား လာလေ…ဒီကို’ ညိုမကခေါ်သဖြင့် ကုတင်နားသို့အေးမသွားလိုက်ပါသည်။ ဖြိုးဝေကအေးမကို အနည်းငယ်မျက်လုံးပင့်၍ကြည့်လိုက်ပါသည်။ အေးမလည်းဖြိုးဝေကိုပြန်ကြည့်လိုက်ပါသည်။ ‘ အေးမ၏ မြင်နေကျ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ် အလှကို ဖြိုးဝေပြန် မှင်သက်သွားပြီး လက်ဖြင့်ကိုင်ထားသော ညိုမ၏ခြေထောက်များကိုပင် အောက်သို့ပစ်ချလိုက်မိပါသည်။ ‘ ငါခြေထောက်ကိုတောင်လွှတ်ချလိုက်တယ်၊ ငါ့ခြေထောက်ကိုကိုင်ပြီးပြန်တောင်းပန်စမ်း’ ဖြိုးဝေသည်ထိုမှပင်ပြာပြာသလဲနှင့်…… ‘ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်ခွင့်လွှတ်ပါနော်’

ထို့နောက်ဖြိုးဝေသည် အေးမခြေထောက်အောက်ဒူးထောက်လိုက်၍ ……

‘ကျွန်တော် သွားပါတော့မယ်ခင်ဗျာ’ ဟုပြောလိုက်ပါသည်။ အေးမလည်း အပြုံးဖြင့်ပင်ပြန်အဖြေပေးခေါင်းညိမ့်လိုက်ပါသည်။ ညိုမကတော့ အနောက်မှနေ၍တောက်လျှောက်ကြည့်နေပါသည်။

အေးမရင်ထဲရှိ ဖြိုးဝေအပေါ်ထားသောခံစားချက်တို့သည် လွန်ခဲ့သောတစ်ရက်ကျော်ကပင် ပြောင်းလဲသွားပြီဖြစ်တာကြောင့် အခုအချိန်တွင်တော့ အေးမသည် ဖြိုးဝေနှင့်ပက်သက်၍ အလွမ်းအဆွေးတို့မရှိနိုင်တော့ပြီဖြစ်သည်။

အေးမသည် ဒီအိမ်နှင့်လွှတ်ရာလွှတ်လမ်းကို ရနိုင်ပြီဟုတချိန်ကထင်ခဲ့မိသော်လည်း အခုအချိန်တွင်တော့ ဒါတွေအားလုံးသည် အိမ်မက်ပမာပင်ဖြစ်သည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ အေးမသည် သူမ၏အခန်းအတွင်းတွင်ပင် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် လေးဘက်လေးထောက်ကာ အန်ကိုကြိတ်လျက် အနောက်မှဦးဖိုးမောင်ပေးသော အရသာတစ်လုံးတစ်ခဲကြီးကို ပြန် ခံစားနေရပါသည်။

အရင်ကညဘက်ဆိုလျှင် ကိုရီးယားကားသံကြားရတတ်သော်လည်း ယနေ့မူ အောက်ထပ်တွင်တော့ တိတ်ဆိတ်လျက်။ ဦးဖိုးမောင်သည်လည်း ညဘက်တွင် အေးမအား အကွက်ဆန်းဖြင့် ကြမ်းမည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသဖြင့် လုပ်စရာအလုပ်များကို အစောပိုင်းအချိန်တွင် အားသွန်ကြိုးစားလုပ်နေပါသည်။ ညိုမကတော့ ခလေးနှင့် နပန်းလုံးလျက်။ အေးမကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ညဘက်အိပ်ရေးပျက်နေကျမို့ အခုအချိန်တွင် အိပ်စက်နေပါသည်။ အချိန်မှန်စွာပင် ဦးဖိုးမောင်သည် အောက်ထပ်ရှိ အေးမအခန်းသို့ရောက်လာခဲ့ပါသည်။ ပြီးနောက်အိပ်မောကျနေသောအေးမ၏ နောက်ကျောဘက်တွင်ဝင်လှဲနေလိုက်ပြီး အေးမ၏တင်ပါးကို သူလက်ဝါးများဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ပါသည်။ သူပွတ်သပ်နေချိန်တွင်ပင် အေးမသည် အိပ်နေရာမှ နိုးလာပြီဖြစ်သည်။ အနောက်တွင်ဦးဖိုးမောင်ရောက်နေသည်ကိုလည်း သိပြီးဖြစ်သဖြင့် လှုပ်ရှားမှုမပြုဘဲ ဆက်နေလိုက်ပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်သည် အေးမ၏တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်နေရာမှ သူ့လက်ချောင်းများသည် အေးမအဖုတ်အတွင်းသို့ ထိုးဝင်လာပါသည်။ အေးမသည် အိမ်နေရင်းအတိုင်း အဝတ်အစားများဝတ်ထားခြင်းမရှိသောကြောင့် ဦးဖိုးမောင်တယောက် အဖုံးအကာတခုခုကိုမျှ ဖြတ်ကျော်ခြင်း မပြုလိုက်ရပေ။ ဦးဖိုးမောင်၏လက်ချောင်းများအစွမ်းပကားကြောင့် အေးမနှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ နာကျင်မှုနှင့်ကာမအရသာကို ကြိတ်ခံစားနေပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်၏လက်ချောင်းများသည် အဖုတ်တစ်ခုတည်းသို့ သွင်းခြင်းမဟုတ်ဘဲ ၊ တရွေ့ရွေ့ဖြင့် စအိုပေါက်ကိုပင် ထိုးသွင်းနေပါတော့သည်။ အခန်းအတွင်းမှောင်နေပါသည်၊ သို့သော်ဦးဖိုးမောင်က အခန်းတံခါးကို ဒီအတိုင်းဖွင့်ထားခဲ့ခြင်းကြောင့် အပြင်မှကြည့်နေသော ညိုမအဖို့ အမှောင်အမှောင်ထဲတွင် မြင်နေရပါသည်။ ညိုမအခန်း၀ အကွယ်နားလေးတွင် သူမအဖုတ်ကိုသူမ လက်ဝါးဖြင့်ပွတ်ကာ သူမလည်း အံကြိတ်နေပါတော့သည်။ ဦးဖိုးမောင်သည် အေးမကို အချိန်အတော်ကြာထိုးဆွမှု လုပ်ပေးပြီးချိန်တွင်တော့ ထ၍အခန်းမီးကိုဖွင့်လိုက်ပါသည်။ အရင်ကအခန်းမီးကိုမဖွင့်သော်လည်း အခုအခါတွင်တော့ အိမ်တွင်သူ့မိန်းမဒေါ်လှလွန်းသူလည်း မရှိသည်မို့ လွတ်လပ်စွာကဲရန် အခန်းမီးကို ဖွင့်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အချိန်မီးပွင့်၍ လင်းသွားချိန်တွင်တော့ ကိုယ့်လက်ဖြင့်ကိုယ်အရှိန်တက်နေသော ညိုမကို ဦးဖိုးမောင်သည် ထင်းလင်းမြင်သာစွာ တွေ့လိုက်ရပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်သည် ညိုမအနားသို့တိုးသွားလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ ညိုမအသိပြန်ဝင်လာပြီဖြစ်သဖြင့် ထပြေးရန်ပင်ပြင်လိုက်ပါသည်။ သို့သော်ထမပြေးဖြစ်ခဲ့ပါ။ ဦးဖိုးမောင်သည်လည်း ညိုမ၏အပြုအမူကို သဘောပေါက်ကာ ဝတ်ထားသော သူ၏ပုဆိုးကိုလျှောချလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ညိုမလက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပါသည်။ လျော့ချနေပြီးသားဖြစ်သော ညိုမ၏ထဘီသည် ယခင်နေရာတွင် ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်သည် ညိုမအားကျောခိုင်းအနေအထားပြု၍ အနောက်မှမတ်တပ်ရပ်လျက်ဖြင့်ပင် အခန်းဝတွင် စတင်ထိုးသွင်းပါတော့သည်။ ‘အု…အ….အု…အဟင့်….’ ‘အ…အ…အ…အ…’ ဦးဖိုးမောင်၏အဆက်မပြတ်ထိုးသွင်းမှုများကြောင့် ညိုမလည်း ‘တအအ’ အသံထွက်၍ သူမတောင်းတနေသော အရသာကိုခံစားရရှိလိုက်ပါသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို အနောက်မှနေ့၍ အေးမမျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနှင့် ကြည့်နေပါသည်။ ကျန်နေသော ညိုမရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ချွတ်ပြီး ညိုမရဲ့ နို့လေးတွေကိုပါ ပွတ်ပါတော့သည်။ ဦးဖိုးမောင်တချီပြီးသွားချိန်တွင်တော့ ညိုမလည်း တော်တော်လည်းပီးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဦးဖိုးမောင်သည် သူ၏ထုံးစံအတိုင်း အပြင်မှာပင်ပီးလိုက်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ညိုမ၏ဖင်တွင် လရည်များဖြင့် အလှဆင်ပြီးသားဖြစ်နေပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်ရော ညိုမပါ ညောင်းသွားပြီဖြစ်သဖြင့် အခန်းဝမှအခန်းတွင်းသို့ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့်ပင်ဝင်ပြီး အေးမအနားတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ကြပါသည်။ သို့သော် ညိုမထိုင်မည်ပြုစဉ်တွင် ဦးဖိုးမောင်မှ….. ‘ညိုမမထိုင်ချလိုက်နဲ့အုန်းးးး’ အေးမကိုလှမ်းဆွဲခေါ်လိုက်၍ ညိုမဖင်အောက်သို့ဝင်၍ လဲစေလိုက်ပါသည်။ ‘အေးမ…ညိုမဖင်မှာပေနေတာတွေကို ယက်ပေးလိုက်စမ်းးး’ အေးမလည်းခိုင်းသည့်အတိုင်းပင် ညိုမဖင်အောက်ဝင်၍ ညိုမဖင်တွင်ပေကျံနေသော ဦးဖိုးမောင်၏လရည်များကို လျှာဖြင့်ယက်၍ သန့်စင်ပေးလိုက်ပါသည်။ ထို့သို့သန့်စင်သွားသည့်တိုင်အောင် အေးမကို ညိုမဖင်အောက်မှ ဦးဖိုးမောင်မှမထွက်ခိုင်းသေးဘဲ ညိုမအားထိုင်ချခိုင်းထားပါသည်။ အေးမနှာခေါင်းပေါက်နှင့် ညိုမ၏စအိုပေါက်တို့တသားတည်းဖြစ်နေသဖြင့် စအိုမှလာသမျှအနံ့များကို အေးမခံစားနေရပါသည်။ တက်ဖိထားသဖြင့် အသက်ရှူမဝသည့်ဒဏ်ကိုလည်း ခံစားနေရပါသေးသည်။ သို့သော်အေးမ မငြင်းနိုင်ပါ။ နှစ်ယောက်စလုံးအမောပြေသွားပြီမို့ ဦးဖိုးမောင်သည် ညိုမအားနောက်တချီဆွဲရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ ဒီတခါတွင်တော့ ညိုမအားလေးဘက်ထောက်စေ၍ သူကအနောက်မှနေရာယူလိုက်ပါသည်။ ကံမကောင်းရှာသူ အေးမလေးကတော့ ညိုမ၏အောက်တွင် အဖုတ်ဘက်ကိုမျက်နှာမူလျက် လှဲနေရပါသည်။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင် ဦးဖိုးမောင်၏အသွင်းအထုတ်မှန်သမျှကို အေးမသည်မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်နေရပြီး နှစ်ယောက်ကြားမှထွက်လာသော အရည်တို့သည်လည်း အေးမမျက်နှာပေါ်သို့ကျလာဖို့ရာ အလားအလာများစွာရှိနေပါသည်။ ‘အေးးးမ ညိုမအဖုတ်ကိုယက်ပေးလိုက်စမ်း’ ဦးဖိုးမောင်သည် ညိုမအဖုတ်ကိုလုပ်နေရင်းကပင် အေးမအားညိုမအဖုတ်ကို ယက်ပေးစေပါသည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်များကို လျှာပြားဖြင့်ယက်ကာ အမိန့်အတိုင်းအေးမ ‘ပလပ်…ပလပ်…’ ဖြင့် ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ ကျွတ်ထွက်လာသော ညိုမအမွှေးများနှင့် ဦးဖိုးမောင်၏အမွှေးများသည်လည်း အေးမ၏ပါးစပ်အတွင်းသို့ပင် ဝင်ကုန်ပြီဖြစ်သည်။ အဆုံးသတ်တွင်တော့ ဦးဖိုးမောင်သည် ညိုမအဖုတ်အတွင်းမှ သူ၏လိင်တံကိုထုတ်၍ အေးမပါးစပ်ပေါက်ထဲတွင် ပီးထည့်လိုက်ပါသည်။ ညိုမ၏အရည်များကိုတော့ အေးမကယက်ပေးခြင်းဖြင့်ပင် သန့်စင်စေခဲ့ပါတော့သည်။ ထိုညတွင်တော့ သုံးယောက်စလုံးအေးမအခန်းထဲတွင်ပင် အိမ်စက်လိုက်ကြပါသည်။ အေးမထိုညက အလိုးမခံရသော်လည်း လရည်နှင့်အဖုတ်ရည်များကိုတော့ သောက်သုံးလိုက်ရပါသည်။ မျက်နှာသစ်ခွင့်လည်းမပေးသည်မို့ တညလုံးထိုအနံ့များ၊အညစ်အကြေးများဖြင့်ပင် အေးမအိပ်စက်ခဲ့ရပါသည်။ ညိုမကတော့ သူမလိုချင်သော အရာကိုရသဖြင့် ကြည်နူးဝမ်းသာလျက်။ သိပ်မကြာလိုက်သော ရက်ပိုင်းလေးအတွင်းတွင်ပင် ဒေါ်လှလွန်းသူအား လိမ်လည်မှု၊တရားမဝင်ကုန်သွယ်မှုများဖြင့် ရဲကဖမ်းဆီးအရေးယူလိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်းကို ရဲစခန်းက ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားသောကြောင့် အေးမတို့သိလိုက်ကြရပါသည်။ နှစ်နှစ်ခန့်ကြာသောအခါ…….. အခုအချိန်တွင်တော့ အရာရာအားလုံးသည် ပြောင်းလဲမှုများ ဖြစ်ပေါ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထောင်ကျသွားသော ဒေါ်လှလွန်းသူသည် ကျန်းမာရေးအခြေအနေများကြောင့် ထောင်ထဲတွင်ပင် အသက်ဆုံးသွားခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ အပြင်မှာတုန်းကတော့ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနှင့်မို့ မသိသာသော်လည်း ထောင်ကျသွားချိန်တွင်တော့ စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းပြီး အစာအစားများကို ဟိုရှောင်ဒီရှောင် စားသောက်ခြင်းကြောင့် ရောဂါများအလွယ်တကူဝင်ရောက်လာပြီး သေသည့်အထိတိုင်ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတော့သည်။ ဦးဖိုးမောင်ကတော့ ဒေါ်လှလွန်းသူသေပြီး သိပ်မကြာခင်လေးတွင်ပင် ညိုမအားတရားဝင်လက်ထပ်ယူလိုက်ပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်နှင့်ဒေါ်လှလွန်းသူမွေးထားသော ခလေး၏အမေနေရာတွင်ပင် ညိုမနာမည်ကိုပြောင်းလဲထားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ‘အေးးးဖြည်ဖြည်းးးးဖြည်းဖြည်းးးး’ ‘အ…အ…အ….’ အေးမသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်ကိုကား၍ပက်လက်လှဲနေလျက် အေးမ၏ကားထားသော ပေါင်ကြားနေရာတွင်တော့ ဖြိုးဝေက ဒူးထောက်ကာနေရာယူထား၍ အေးမ၏အဖုတ်အတွင်းသို့ သူ၏လိင်တံအားထိုးသွင်းပေးနေရပါသည်။ ဖြိုးဝေအနည်းငယ်ကြမ်းမိသွားပါက အေးမမှ ဖြိုးဝေ၏ပေါင်ကို လက်သည်းဖြင့် ကုတ်သဖြင့် ဖြိုးဝေ၏ပေါင်တွင် အနီးစင်းကြောင်းများဖြင့် ပြည့်နေပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်နှင့်ညိုမ၏ကျေးဇူးတို့ကြောင့် အေးမသည် သူမမနေချင်သောနေရာမှ လွတ်မြောက်၍ သာယာသောဘဝတစ်ခုကို ရရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ဖြိုးေ၀ အေးမတို့အိမ်သို့ နောက်တစ်ခေါက်ရောက်လာချိန်တွင် ညိုမ၏အစီအစဉ်ဖြင့် ဖြိုးဝေကိုအေးမဖြင့် လက်ထပ်စေလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် ဖြိုးဝေအား ဦးဖိုးမောင်၏လုပ်ငန်းတွင်ပင် အလုပ်လုပ်ရန်နေရာပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဦးဖိုးမောင်နှင့်ညိုမတို့သည် လက်ထပ်ပြီးနေပြီဖြစ်သည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ အေးမသည် ဖြိုးဝေ၏ငွေရှာဖွေတော်မ့ှု၊ ဦးဖိုးမောင်နှင့်ညိုမတို့၏ကျေးဇူးတော်တို့ကြောင့် ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းလေးတွင် ကျွန်တယောက်လိုဖြစ်နေသော လင်တော်မောင်ဖြိုးဝေ၏ ခစားပေးမှု့တို့ကို ခံစားကာ သာယာချောမွေ့သော ဘဝလေးတစ်ခုကို ရရှိခံစားနေရပြီဖြစ်သည်။

ပြီးပါပြီ။