. . . “ ဆရာ ” . . .
. . . “ အေး မီမီ ” . . .
ဦးဘုန်းမြင့် ဟိုစာမျက်နှာ ဒီစာမျက်နှာ လှန်လှောနေရာကနေ မော့ကြည့်သည် ။
. . . “ ဆရာ့ကို သမီးဟိုတနေ့က ပြောတဲ့ အထူးဒေသ၂၁ က ကြိမ်ဒဏ်ကိစ္စလေ ” . . .

. . . “ အဲဒါဘာဖြစ်တုန်း ” . . .
. . . “ သမီးထင်ထားထက် အများကြီး ဆိုးတယ် ဆရာ ” . . .
. . . “ ဟေ ညည်းအဲဒီ့ ကိစ္စကို ဆက်လုပ်နေတုန်းပဲလား ” . . .
မီမီကို ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့
. . . “ ပြောရဆိုရတယ်ခက်တဲ့ဟာပဲ ကဲ ပြောပါအုံး ” . . .
အနှီသတင်းထောက်မလေးက ဦးဘုန်းမြင့်ရှေ့ခုံမှာ စွိခနဲဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း
. . . “ သူတို့ဒေသက နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေး အတော်အဆင်ပြေတဲ့ နေရာလေ ဆရာ ။ အဲတော့ စားပေါက်များတယ် ။ အဲ့မှာ မှောင်ခို၊ ပြည့်တန်ဆာခန်း၊ အကုန်အကုန်ရှိတယ် ဆရာရယ် ။ အဲဒါကို သူတို့နဲ့ သိပ်အဆင်မပြေတာတို့မျိုးဆို ဆွဲစိလိုက်တာ ” . . .
. . . “ အင်း ဟုတ်ပါပြီ ” . . .
. . . “ ပြီးရင် သမီး လူကိုယ်တိုင်တော့ မမေးရသေးဘူး။ ဖေ့ဘွတ်အကောင့်ကနေ မေးမြန်းကြည့်တာကတော့ ကြိမ်ဒဏ်က တကယ် ရက်ရက်စက်စက် ပေးတာ ။ ယောင်္ကျားတွေတင် မကဘူး အမျိုးသမီးတွေလည်း ဖင်ချွတ်ပြီး ခံရတယ်လို့ပြောတာပဲ ဆရာ ” . . .
. . . “ ဟေ ” . . .
ဒယ်ဒီတာကြီး အသံထွက်လာသည် ။
. . . “ ဟုတ်တယ်ဆရာ ။ ကောင်မလေးတွေကိုလည်း အဲလိုပဲရိုက်တာနေမှာ ။ အနှိပ်ခန်းက ကောင်မလေးတွေမပြောနဲ့ ကျောက်မျက်ပွဲစားအမျိုးသမီးတွေထဲက အဖမ်းခံရတဲ့ သူကိုလည်း အဲလိုပဲ အကုန်ချွတ်ပြီး ရိုက်တာတဲ့ ” . . .
. . . “ ညည်း ဘယ်သူပြောတုန်း ” . . .
. . . “ သမီး မေးထားတဲ့သူကလည်း အဲဒီ့ဘက် ကုန်ကူးဘူးတယ်။ သူ့အသိထဲက တယောက် အချုပ်ခံဘူးတော့ ပြောပြတာတဲ့။ လုံး၀ ဖင်ပြောင်ကြီးကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးတာတဲ့ ” . . .
ပြောပြီးတော့မှ ဦးဘုန်းမြင့်က မော့အကြည့် မီမီကို မျက်နှာလေး အမ်းသွားတာ သတိထားမိလိုက်သည် ။
. . . “ ညည်းဟာက စိတ်ဝင်စားစရာပဲ ” . . .
. . . “ ဟုတ်တယ် ဆရာ ။ တကယ်သာမှန်ရင် လူ့အခွင့်အရေး၊ အမျိုးသမီးအခွင့်အရေး လုံးဝချိုးဖောက်မှုကြီးပဲ ။ သမီးလည်း အတွင်းထဲထိ လိုက်ဖို့ စိတ်ဝင်စားတယ် ။ တတ်နိုင်ရင် သူတို့ဒေသအထိပါ သွားချင်တယ် ” . . .
. . . “ အမလေး မိအဝှာ။ ဒီ ဖင်ချွတ်ရိုက်တဲ့ သတင်း အတွက်တော့ နယ်စပ်ထိသွားအုန်းမလို့လား ” . . .
. . . “ ဆရာကလည်း အမျိုးသမီးတွေကို ဂုဏ်သိက္ခာမဲ့အောင် စော်ကားတဲ့ အကြောင်းပဲဟာကို ။ သမီးအကြောင်းလဲ ဆရာသိပါတယ် ” . . .

မီမီကို က တက်ကြွငယ်ရွယ်သော သတင်းထောက်မလေး ။ အမျိုးသမီးထု အခွင့်အရေးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ပြင်းထန်တဲ့ စိတ်ဓာတ်ဆာလောင်မှုရှိတဲ့သူ ။ သူလိုက်တဲ့ သတင်းတွေထဲမှာ အိမ်ဖော်မလေးတွေ နှိပ်စက်ခံရတာမျိုးတွေ၊ နိုင်ငံခြားကို အလုပ်ရမယ်ဆိုပြီး အရောင်းစားခံရတာမျိုးတွေ၊ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုတွေ အများစုပါသည် ။ သည်လို သတင်းမျိုး မီမီကို တို့က ဘယ်လောက်ပင်ပန်းပင်ပန်း တဆုံးလိုက်ပြီး အများပြည်သူကို ချပြတတ်သည် ။ ချင်းတောင်လည်း တယောက်တည်း သွားဖူးသည် ။ ဘုရားသုံးဆူဘက်လည်း ရောက်ဖူးသည် ။ အခုလိုမျိုး သတင်းကိုကြားရတော့ မီမီကို သွေးတွေယားနေသည် ။ သည်လိုသည်လိုတွေ ဖြစ်နေပါသည် ဆိုတာကို သတင်းဂျာနယ်ထဲ ထည့်ပြီး လူတွေသိအောင် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ပါဝင်ကန့်ကွက်လာအောင် ပြောပြချင်သည် ။

ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ အဖွဲ့ရဲ့ ရုံးခွဲတခုကိုလည်း ရောက်အောင်သွားလိုက်သေးသည် ။ တာဝန်ယူပြောပြတဲ့ စကားဝဲ၀ဲနဲ့ ထိုလူက ရိုးရိုးသားသားပဲ ဒဲ့ပြောတတ်သည်မို့ မိန်းမသားနှစ်ဦး မျက်နှာတောင်ပူမိသေးတယ် ။
. . . “ ကျနော်တို့ကတော့ နယ်မြေကိုထိန်းနိုင်အောင် လုပ်တာဗျ ။ ကြမ်းကြမ်းမလုပ်ရင် မနိုင်ဘူး ” . . .
. . . “ မိန်းမအခွင့်အရေးတွေဘာတွေတော့ ကျနော် ကောင်းကောင်းနားမလည်ဘူးဗျ ။ ဆိုးရင်တော့ဆော်ရမှာပဲ ။ လူကြီးတွေကလည်း အဲလိုပဲ ပြောထားတယ် ” . . .
. . . “ ဒီမှာက ထောင်မရှိဘူး ။ ပြစ်မှု တခုခုကြောင့် ထိန်းသိမ်းရပြီ ဆိုရင် ကြိမ်ဒဏ်ပဲပေးပြီး အပြစ်သေးရင် ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ် ။ အပြစ်ကြီးရင်၊ ပြည်မကလူဆိုရင် လွှဲပေးလိုက်တယ် ” . . .
. . . “ ကိုယ်လုံးတီးရိုက်တာ ဆိုတာဟုတ်တယ် ။ အတူတူပဲ ယောင်္ကျားကော မိန်းမကော ။ မခွဲခြားပါဘူး ” . . .

. . . “ အရှက်ကွဲတာ အသားနာတာကတော့ရှိမှာ ။ အပြစ်ရှိလို့ ဆုံးမတာပဲဗျ ။ ကျနော်ကတော့ ကြိုက်တယ် ။ မခံရချင်ရင် လိမ်လိမ်မာမာနေပေါ့ နော့် ” . . .
. . . “ မိန်းမတရားခံတွေလား ။ ဖာသယ်မတွေ မှောင်ခိုလုပ်တဲ့မိန်းမတွေပဲ များတာပေါ့ ရိုက်မှုတွေ ဘာတွေလဲရှိတယ် ” . . .
. . . “ အစောင့်တွေက ယောင်္ကျားတွေပဲ ရှိတာ ။ ကြည့်လည်းမတတ်နိုင်ဘူးဗျ ။ အပြစ်ရှိလို့ ခံရတာပဲ ဖင်ပေါ်လို့ ရှက်ရင် အစတည်းက မလုပ်နဲ့ပေါ့ ” . . .
ထို ဆရာကတော့ သူတို့လုပ်ထုံးလုပ်နည်းကို တစက်ကလေးမှ မကောင်းမမြင် ။

မီမီကိုနှင့် မေသက်တို့ မိန်းမသားနှစ်ဦး ကြိုးကြိုးစားစား ဆက်သွယ်မေးမြန်းထားတာ အတော်ပင် ပြည့်စုံမှုရှိနေပြီ ။ ရဲဌာန၊ ဆေးရုံ၊ အဖွဲ့ရုံး၊ ကေတီဗွီ၊ အနှိပ်ခန်းတွေဆီကိုလည်း ရောက်ခဲ့ပြီးပြီ ။ ကြိမ်ဒဏ်ခံဖူးသူတွေ ကြားသိသူတွေ အချို့နှင့်လည်း တွေ့ဆုံထားခဲ့ပြီ ဆိုတော့ ဒေတာ က အတော်ဟုတ်နေပြီလို့ ဆိုလို့ရတယ် ။ ညဘက်ပြန်ရောက်ရင် အချိန်လေးလုပြီး အကြမ်းလုပ်ထားတဲ့ ရီပို့တောင် စာမျက်နှာအတော်များနေပြီ ။ မီမီကို့ ဂျာနယ်အတွက် ချရေးထားတဲ့ အရာတွေကလည်း သတင်းဆောင်းပါး တပုဒ်အတွက် အချက်အလက် ပြည့်စုံလုံလောက်မှု ရှိတယ်လို့ ယူဆလို့ ရနေပါပြီ ။

ပြန်မယ့်နေ့ မတိုင်မီ တရက်မှာတော့ သူတို့တွေ ဒေသန္တရ ဗဟုသုတလည်းရ စိတ်ပြေလက်ပျောက်လည်းဖြစ်အောင် အလည်ထွက်ကြသည် ။ ဒီပတ်ဝန်းကျင် အနီးအနား ဒေသတဝိုက်မှာ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစုတွေရဲ့ ကျေးရွာတွေ ရှိနေသည် ။
နိုင်ငံခြားသားတွေတောင် လာရောက်လည်ပတ်ကြရတဲ့ရွာလေးတွေ ဖြစ်သည် ။

မချောလေး၂ယောက် ဒီနေ့တော့ အပြတ်လန်းသည် ။ နိုင်ငံတကာစံချိန်မီ အိုးကြီးအိုးကောင်း ပိုင်ရှင်လေးတွေက ဂျင်းဘောင်းဘီဖင်ကြပ် ဝတ်ထားတာမို့ အချိုးကျလှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အဆက်အပေါက်က မြင်ရသူ ပုရိသအပေါင်း ရင်ခုန်လှိုက်ဖိုကာ ဒိန်းဒိန်းဒေါင် ဖြစ်ကြရသည် ။ အဲဒီနေ့ဖို့ သူတို့ငှားလိုက်တဲ့ ဂိုက်ကောင်လေးက သူတို့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို ပေါ်တင်ကြီးငမ်းတာ ခဏခဏ ။ ဆုံကောင်းတဲ့ သူတွေဆိုတော့ ဒါမျိုးက ရိုးနေပါပြီ ။ လူကို အနှောက့်အယှက်မပြု အန္တရာယ် မပေးရင် ပြီးတာပဲ ။

မနက်ပိုင်းမှာ အခါ တိုင်းရင်းသားတွေရဲ့ ကျေးရွာမှာ နေပုံထိုင်ပုံဓလေ့တွေ လေ့လာ၊ ရိုးရာအစာအစားတွေ မြည်းစမ်းကြသည် ။ ရွာခံတွေနဲ့ စကားစမြည်ပြောဆိုခွင့် ရကြသည် ။ နေ့လယ်ပိုင်းမှာ နောက်တရွာကို သွားသည် ။ ဒါကတော့ လူးရှမ်း တွေနေရာ ။ မြန်မာလို လူးတစ်ဆယ့်နှစ်ပနား လို့ခေါ်တဲ့ တရုတ်ပြည်ဘက် ဆစ်ဆုန်ပန်နခရိုင်မှာ အများစုနေကြပေမယ့် ဒီဘက်မှာလည်း အထောက်အလျောက် ကျေးရွာတွေ ရှိသေးသည် ။

နောက်ပြီး သူတို့ စကားစပ်ရင်း သိလာတာ ဒီဘက်ဒေသတွေမှာ အမျိုးသမီးတွေ ရေချိုးရင် ရွာအပြင်ဘက် မလှမ်းတလှမ်းလောက်က ချောင်းထဲမှာ ဝတ်လစ်စလစ်တွေနဲ့ တူတူချိုးကြတဲ့ အကြောင်းပဲ ။ အရင်တုန်းကလည်း ကြားဖူးပြီးသားပါ ။ ကိုယ့်ဆီက တောင်ပေါ်ဒေသမှာတင်မက ဒေသချင်းထိစပ်နေတဲ့ ယူနန်၊ ဂွမ်ဇူး ပြည်နယ်နဲ့ ဗီယက်နမ်မြောက်ပိုင်းက တိုင်းရင်းသား လူမျိုးတွေ အတော်များများမှာ ထိုဓလေ့မျိုး ရှိကြပါတယ် ။
သဘာဝရေပူစမ်းတွေ စမ်းချောင်းလေးတွေ တမံတုတ် ရေချိုးကန်လုပ်ထားတဲ့ နေရာတွေမှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းပဲ ဖင်တုံးလုံးနဲ့ ရေတူတူချိုးကြတာပေါ့ ။ တိဘက်အရှေ့ပိုင်းက နေရာတချို့မှာဆို ငါးပေပတ်လည်လောက် ရေကျင်းသေးသေးလေးထဲကို လူဆယ်ယောက်လောက် ဖင်ပြောင်တွေနဲ့ ကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ် တယောက်နဲ့တယောက် ထပ်ပြီး ဝင်စိမ်ရတာမျိုးတောင် ရှိသေးတယ် ။

ညနေရောက်တော့ ဈေးပတ်ရင်း ဒေသထွက်ပစ္စည်းတွေတင်မက ဒီဘက်မှာ ပက်ပက်စက်စက် တန်တဲ့ လူသုံးကုန်တွေ၊ အလှကုန်တွေကို ဝယ်ကြသည် ။ တဖက်ကနေ နည်းပေါင်းစုံနဲ့ သွင်းလာတဲ့ ပစ္စည်းတွေဆိုတော့ မြေပြန့်မရောက်မှီ ဒီမှာ ဈေးကအကွာကြီး သက်သာနေသည် ။ အလကားနီးပါး ပေးသလားမှတ်ရတယ် ။ မိန်းခလေးတွေပီပီ ဘရန်းမြင့်မြင့် ဈေးသက်သက်သာသာ အလှကုန်တွေမြင်ရင် မဝယ်ရမနေနိုင်သည်မို့ ဝယ်နိုင်သမျှ သယ်နိုင်သမျှ ဝယ်ကြခြမ်းကြသည် ။

“ ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း ” . . .
အချိန်မတော် တံခါးကို ထုနှက်သံကြောင်း မီမီကိုကော မေသက်ပါ ငုတ်တုတ်ထထိုင်မိကြသည် ။ မနက်ဖြန်မနက် ပြန်ရမှာမို့ စောစောအိပ်ရာဝင်ကြတာ ဘာမှတောင်မကြာသေးဘူး ။
. . . “ ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း ” . . .
အချိန်က ည၁၁နာရီ ။ မီးခလုတ်ကိုဖွင့်ပြီး တယောက်မျက်နှာတယောက် ကြည့်မိကြသည် ။ မိန်းမသားနှစ်ယောက်ဆိုတော့ ကြောက်စိတ်နဲ့ ခြေမကိုင်လက်မကိုင်မိ ။
. . . “ ဘယ် ဘယ်သူတုန်း ” . . .
. . . “ ကျုပ်တို့ ယူအမ်အန်အေ က၊ တံခါးမဖွင့်ရင် ချိုးပြီးဝင်လာမယ် ” . . .
အပြင်က ပြန်အော်လိုက်တဲ့ အသံကြီးကြောင့် စွန်တောင်စွဲဖြစ်နေတဲ့ ထမီကိုဖုတ်ဖက်ခါ ပြင်ဝင်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်ရပါတော့တယ် ။

“ အိအိ အိဟင့် ဟင့် . . . အိ ” . . .
. . . “ စောက်ကောင်မတွေ ငိုမနေနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ညစ်ရတဲ့အထဲ ” . . .
. . . “ အိ ဟင့် အိအိ ” . . .
ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေတဲ့ နေရာက လွင့်လာတဲ့ တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေတဲ့အသံလေးတွေ တိုးမသွား ။
. . . “ ကျွတ် ငါပြောနေတယ် ဖာဂေါင်းမတွေရဲ့ ” . . .
. . . “ အမ ကျမတို့ကို အဲလိုမပြောပါနဲ့ ကျမတို့ မဟုတ်တာလုပ်တာ မဟုတ်ဘူး မိန်းမကောင်းတွေ ” . . .
အဲလို ပြန်ပြောတော့ ဆဲဆိုနေတဲ့ ညိုညိုတုတ်တုတ် မိန်းမကြီး ထလာပြီး မေသက်ကို ဆံပင်ကနေ ဆွဲမော့ပြီးမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း
. . . “ ညည်းဘာသာ ဘာကောင်မ ဖြစ်ဖြစ် ဒီထဲရောက်နေပီမလား စောက်ချိုးပြေပြေနေ ” . . .
. . . “ ကြားလား ” . . .
ပါးပြင်တဖက်ပေါ်ကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ခပ်မာမာ ပုပ်လိုက်ရင်း
. . . “ ညည်း စောက်ခွက်ဖြူဖြူလေး ဖြတ်အရိုက်မခံချင်ရင် တိုးတိုးနေ ” . . .
မေသက် ကြောက်ပြီး ခေါင်းညိမ့်ရသည် ။ တသက်နဲ့တကိုယ် သည်လိုမျိုး အဆက်ဆံ မခံဘူးသည်မို့ ခံပြင်းစိတ်နဲ့အတူ အသည်းလဲငယ်သွားသည် ။ ဘေးက မီမီကိုလည်း မလှုပ်ရဲ ။ စီးကျနေဆဲ မျက်ရည်တွေကတော့ ထိန်းမရ ။ ဒါပေမယ့် အသံမထွက်ရဲတော့ ။ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစိရင်း ရင်ထဲကနေ ကြိတ်ငိုရသည် ။

အချုပ်ခန်းထဲမှာ ရန်ဖြစ်မှုနဲ့ ရောက်နေတဲ့ မိန်းမကြီးတယောက်၊ ပြည့်တန်ဆာမှုနဲ့ ဆွဲခံလာရတဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် လောလောလတ်လတ် ရှိနေသည်။ ညကတည်းက ရောက်နေတာ နောက်နေ့ နေအတော်ထိုးသည် အထိ ဘာအကြောင်းကြောင့် ဆွဲစိခံလိုက်မှန်း မသိရ ။ ညတုန်းက လာခေါ်သူတွေက အတော်ရိုင်းသည် ။ တချို့က မြန်မာစကားပင် ကောင်းကောင်းမပြောတတ် ။ အဝတ်တထည် ကိုယ်တခုနဲ့ လိုက်လာရပြီး သူတို့ပစ္စည်းတွေကိုလည်း သိမ်းသွားသည်မှာ သေချာနေသည် ။
. . . “ သမီးတို့တော့ ဒုက္ခရောက်ပြီထင်ပါတယ် ” . . .
. . . “ မမတို့က ဥပဒေကျူးလွန်တာ ဘာမှမှ မလုပ်တာ နားလည်မှုလွဲတာပဲ ဖြစ်မှာပါ ” . . .
ချော့တာ ချော့ရတယ် မေသက် ကိုယ်တိုင်လည်း ရင်ထဲမှာသိနေတာက သူတို့နှစ်ဦး ဒုက္ခနဲ့လှလှ တွေ့နေပြီ ဆိုတာပဲ ။

အစိမ်းပုပ်နှင့် အပြာစပ်ထားတဲ့ ယူနီဖောင်းကို ကျော့နေအောင် ဝတ်ထားပြီး ပုခုံးပေါ်က အပွင့်လေးတွေကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ဒီလူ အကောင်မသေးမှန်း အသိသာကြီး ။ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ နှင့် စားပွဲနောက်မှာ အကျအန ထိုင်ရင်း သူတို့ကို ကြည့်နေတဲ့ ထိုလူရဲ့ မျက်လုံးတွေကို မေသက်မကြိုက် ။ သူတို့ကတော့ လက်လေးတွေယှက်ပြီး မျက်နှာမူကာ မတ်တပ်ရပ်နေရသည် ။
. . . “ ဒီက ဒေါက်တာဒေါ်မေသက်နဲ့ မမီမီကို တို့ကို ကျုပ်တို့ ဘာလို့ ထိန်းသိမ်းထားမှန်းရော သိကြရဲ့လား ” . . .
. . . “ ကျွန်မတို့ ဥပဒေပြင်ပ ဘာမှမလုပ်ခဲ့ဘူးလို့ ယုံကြည်ပါတယ်ရှင် ” . . .
. . . “ ဟုတ်လား ။ ကျုပ်တို့ဆီမှာတော့ စွဲချက်တင်စရာတွေ များနေပါကလား ” . . .

မေသက်တို့ နှစ်ယောက်ကို ဆွဲထားတဲ့ အကြောင်းက စုံသည် ။ ခွင့်ပြုချက်မရှိ သတင်းယူတာကော၊ ကုန်သွယ်ရေးပြစ်မှုကော၊ အာဏာပိုင်တွေကို အကြည်ညိုပျက်အောင် သတင်းအမှား ဖန်တီးမှုကောပါသည် ။ မြန်မာနိုင်ငံသား တစ်ယောက်အနေနဲ့ နိုင်ငံရဲ့ ဘယ်နေရာမှာမဆို သတင်းယူခွင့် မရှိဘူးလား ဆိုတော့ အထူးဒေသ ဖြစ်လို့ ခွင့်ပြုချက် လိုတယ်ဆိုပဲ ။ ပြီးတော့ မနေ့က သူတို့ဝယ်တဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေကလည်း အခွန်မဆောင်ရသေးတဲ့ တရားမဝင် ပစ္စည်းတွေတဲ့ ။ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ဝယ်ထားတာလည်း မဟုတ်ဘူး ။ လူတိုင်း ဝယ်နေတဲ့ တရားဝင် ဆိုင်ကြီးတွေက ရောင်းတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား လို့ အတွန့်တက်တော့ ခပ်မြှင်းမြှင်း ရယ်ပြီး ပြန်မဖြေ ။ မြန်မာလို ပီပီသသ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပြောဆိုတတ်တဲ့ သည်လူ့မျက်နှာမှာ မကောင်းတဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေနဲ့ ပြည့်နေသည်ဟု ခံစားရသည် ။ မေးမြန်းပြောဆိုရင်း အကဲခတ်သလိုလိုနဲ့ တကိုယ်လုံးကို စိမ်းစိမ်းကြည့်တာကလည်း အတော်ဆိုးသည် ။ ညအိပ်နေရင်းက ထလိုက်လာရသည်မို့ ဘရာမပါ အတွင်းခံမပါနဲ့မို့ အနေရ အတော်ခက်နေကြသည် ။ မီမီ ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးကလည်း အတော်ပါးတော့ အိအိဖောင်းဖောင်း နို့အုံတွေကို လက်မောင်းလေးတွေနဲ့ မသိမသာ ယှက်ကာထားရသည် ။ ဒါတောင် ဖုဖုဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေတဲ့ အကွင်းလေးကို ဒါဟဲ့ နင့်နို့သီးခေါင်း ဆိုပြီး လက်ညှိုးထိုး ပြောလို့ရနေသည် ။
. . . “ ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက်ဆီက သိမ်းလာတဲ့ စာတွေလည်း တွေ့ပြီးပြီ ။ အဲမှာ ကျုပ်တို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရဒေသ အစိုးရကို လူတွေ အထင်မှားအမြင်မှား ဖြစ်အောင် ဖွမယ့် စာတွေ ဖြစ်နေမှန်း တွေ့ရတယ် ” . . .
. . . “ ကျွန်မတို့က မဟုတ်တာကို လိမ်ညာဖန်တီးပြီး ရေးထားတာ မပါပါဘူး ။ လူချင်းတွေ့ပြီး ဖြေထားတာကိုပဲ ရေးမှာပါ ” . . .
. . . “ ဟားဟား ခင်ဗျားတို့လို ဂျာနယ်တွေက ဘယ်လိုဖွတတ်တယ်ဆိုတာ ကျုပ်တို့မသိဘူးထင်သလား ” . . .
. . . “ အနည်းဆုံးတော့ ကျွန်မတို့ကို သက်ဆိုင်ရာ လူကြီးတွေနဲ့ ဆက်သွယ်ခွင့် ပေးပါ ” . . .
. . . “ ဒီနယ်မှာတော့ ကျုပ်တို့က သက်ဆိုင်ရာပဲ ” . . .
. . . “ အကြောင်းပြချက် ခိုင်ခိုင်မာမာ မရှိသေးပဲနဲ့ ကျွန်မတို့ကို ဒီအတိုင်းကြီး ဖမ်းမချုပ်ထားသင့်ဘူး ထင်ပါတယ် ” . . .
ဘာပဲပြောပြော ပညာတတ်မလေးတွေဆိုတော့ ဆင်ခြေဆင်လက် ကောင်းကောင်းတက်ပြီး ပြန်ပြောနိုင်သေးသည် ။ ဒါပေမယ့် အဲဒါကိုက သောက်မြင်ကတ်ပြစ်မှုမှာ အလေးချိန်တွေ တိုးစေတယ် ဆိုတာ မေ့နေကြသည် ။
. . . “ ခင်ဗျားတို့ကို ကျုပ်ပြောခဲ့တာတွေက ပြစ်မှုမဟုတ်လို့ဘာတွေလည်း ၊ တော်တော်စွာတဲ့ ဟာလေးတွေပဲ ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ ခင်ဗျားတို့ ထိန်းသိမ်းခံထားရတဲ့ အကြောင်းကိုတော့ ရဲရုံးကို အကြောင်းကြားပေးမယ် ” . .

သံတိုင်နောက် ပြန်ရောက်တော့ အားပြန်ငယ်သွားသည် ။ အခုတော့ သူတို့ကို စွဲချက်ပေါင်းစုံ တင်ထားမှန်းလည်း သိနေရပြီ ဆိုတော့ မှားဆွဲလာတာလည်း မဟုတ်မှန်း သေချာသွားပြီ ။ အဓိက ကတော့ သက်သက် သောက်မြင်ကတ် ပုဒ်မနဲ့ ဆွဲတာပါပဲ ။ သူတို့ လာရခြင်း အကြောင်းကို သိသွားလို့ လုပ်တာပါ ။ သူတို့ကလည်း သူတို့ပဲ အနှိပ်ခန်းအစ ဆက်ဆံရေးရုံးအဆုံး စပ်စပ်စုစု လုပ်ခဲ့ကြသည်ကိုး ။ ခုတော့ အချုပ်သားအဖြစ် ပြည့်တန်ဆာမတွေနဲ့ တတန်းထဲ တခန်းထဲနေပြီး သံမံတလင်းပေါ် အိပ်နေရပြီ ။

နောက်နေ့မနက်ရောက်တော့ ဟိုနှုတ်ခမ်းမွှေးက ထပ်ခေါ်ပြန်သည် ။
. . . “ ခင်ဗျားတို့ စာတွေ သေချာထပ်ဖတ်ကြည့်တော့ အချက်၂ချက်တွေ့ရတယ် ။ တစ်က ကျုပ်တို့ အဖွဲ့ကို အာဏာအလွဲသုံးစားလုပ်နေတယ် ဆိုပြီး စွပ်စွဲရေးသားထားတာ ။ အဲဒါက ကျုပ်တို့ကို သိက္ခာကျဆင်းအောင် နာမည်ဖျက်တာ ဖြစ်လို့ ပြစ်မှုဖြစ်တယ် ” . . .
. . . “ ဒါပေမယ့် ကျွန်မတို့က အဲဒီ့စာကို မီဒီယာပေါ်တင်ရသေးတာမှ မဟုတ်တာ ။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရေးထားတဲ့ အဆင့်ပဲ ရှိသေးတယ် ။ ဂျာနယ်ထဲ ကျွန်မတို့ ထည့်မယ် မထည့်ဘူးမှန်းလည်း သက်သေမှမရှိတာ ” . . .
မီမီကို က အချက်ကျကျ ပြန်ငြင်းချက်ထုတ်တော့ အနှီယူနီဖောင်းပုဂ္ဂိုလ် နည်းနည်းအမ်းသွားသည် ။ ပြီးတော့ အဲဒီ့ အကြောင်းကို မဆက်တော့ပဲ သူပြောချင်ရာကို ဆက်ပြောသည် ။
. . . “ နောက်တချက်က ခင်ဗျားတို့က မိန်းမတွေကို ဖင်ချွတ်ပြီး ကြိမ်ဒဏ်ပေးတာကို ခံစားချက် ကြီးကြီးမားမားနဲ့ ဆန့်ကျင်ထားတယ် ” . . .
. . . “ ကျွန်မ အမျိုးသမီးအခွင့်အရေး လှုပ်ရှားတဲ့သူပါ ။ ဒီက ညီမလေးကလည်း ကျွန်မလိုပဲ ခံယူချက် ရှိတဲ့ ဂျာနယ်လစ် တစ်ယောက်ပါ ။ ဒါကြောင့်မို့ အမျိုးသမီးတွေကို ဝတ်လစ်စလစ် ကြိမ်ဒဏ်ပေးတယ် ဆိုတာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကန့်ကွက်တာပါ ။
အမျိုးသမီးတယောက်ရဲ့ အရှက်သိက္ခာကို ချိုးနှိမ်ဖောက်ဖျက်တဲ့ လုပ်ရပ်ပါ ။ ဒါ ကျွန်မတို့ရဲ့ ယုံကြည်ချက်ပါ ” . . .
ရင်ထဲမှာ စိုးရွံ့ကြောက်စိတ်တွေနဲ့ ဗလောင်ဆူနေပေမယ့် အပြစ်မရှိတဲ့သူတို့ကို အပြစ်သားတွေလို ဆက်ဆံနေတဲ့ ထိုလူနဲ့ ပြောဆိုတဲ့ အခါမှာတော့ မေသက်ရဲ့ တုံ့ပြန်ပြောဆိုတာတွေက ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရှိသည် ။
. . . “ ဟားဟား ခံယူချက်ရှိတော့ ကောင်းတာပေါ့ဗျာ ။ ကျုပ်တို့လည်း တချိန်က ခံယူချက်နဲ့လက်နက်ကိုင်ခဲ့ ကြတာပါပဲ ” . . .
. . . “ အဲဒါဆို ခင်ဗျားတို့က ဒီ ကြိမ်ဒဏ်ဆိုတာ ကြီးကို ရွံရှာနေတဲ့ သူတွေပေါ့ ” . . .
. . . “ ဟုတ်တယ် ဒါ ကျွန်မတို့ ဒီကိုလာရတဲ့ အကြောင်းရင်းပဲ ” . . .
. . . “ ခင်ဗျားလေးတို့ အတော်စွာနိုင်သေးတာပဲ ” . . .
. . . “ ကျမတို့ မစွာပါဘူး ။ ကျွန်မတို့ စိတ်ထဲရှိတဲ့ ဟာတွေကို အမှန်အတိုင်း ဖြေနေတာပါ ” . . .
. . . “ ဟားဟားဟား အိုကေ ။ ခင်ဗျားတို့ ရည်မှန်းချက် အထမြောက်မှာပါ ။ ကျုပ်တို့ခင်ဗျားတို့ ၂ယောက်ကို ရဲတပ်ဖွဲ့ရုံးဆီ လွှဲပေးမယ် ” . . .
ဒီစကားကို ကာလံ၊ ဒေသံ မတူတဲ့အချိန်မှာ ကြားရင် ဘယ်လိုနေမယ်မှန်း မသိပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ သတင်းကောင်းပဲ ။
. . . “ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ ဒေသထုံးစံ ကြိမ်ဒဏ်အရင်ပေးပြီးမှ လွှဲပေးမှာ ”. . .
. . . “ ရှင် ” . . .
မေသက်ကော မီမီကိုပါ ပါးစပ်အဟောင်းသား ။ ကမ္ဘာလောကကြီး တခုလုံး ဗြောင်းဆန်သွားသလိုပဲ ။
. . . “ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ သိသွားကြတာပေါ့ ဟားဟားဟား ”. . .

. . . “ ဟီးဟီးအီး . . . ဟီးဟင့် ” . . .
ဒီတခါ ငိုသံတွေက ပိုကျယ်လောင်သည် ။ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတဲ့ မီမီကို့ ဆံနွယ်လေးတွေကို သပ်ပေးရင်း ဒေါက်တာမမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဝမ်းနည်းပက်လက် ။
. . . “ ဖာဂေါင်းမတွေ စောက်သံထွက်နေပြန်ပြီ ။ နာချင်ပြီထင်တယ် ” . . .
ဇရိုက်ကြမ်းမကြီးရဲ့ ကြိမ်းဝါးသံက ဟိန်းခနဲ ထွက်လာသည် ။
. . . “ မဟုတ်ပါဘူး အမရယ် ။ တောင်းပန်ပါတယ် ။ ကျမတို့ ကြိမ်ဒဏ်ခံရတော့မယ် ဆိုလို့ပါ ” . . .
. . . “ ဟက်ဟက် ဒါ ငိုနေရတဲ့ အကြောင်းရင်းလား ။ မခံဖူးဘူးလား တခါမှ ” . . .
. . . “ ကျမတို့က ဒီဘက်တောင် အခုမှ ရောက်ဖူးတာပါ ”. . .
. . . “ အော် ကောင်းတာပေါ့ ညည်းတို့တွေ ဖင်ကောင်းတာပဲ ခံလိုက်ပေါ့ ” . . .
. . . “ ပြောတော့ လွယ်လိုက်တာ အမရဲ့ ဟီးဟီး ” . . .
. . . “ စောက်ကောင်မ အဲလောက်ဖြစ်မနေနဲ့ ငါတို့လည်းခံရမှာပဲ ညည်းတို့ပဲ နာတတ်တာမဟုတ်ဘူး ။ ငါကခံဖူးတယ် ဘယ်လောက်နာလည်း သိတယ် ” . . .
. . . “ အမကြီးက ခံဖူးတယ်လား ” . . .
. . . “ အေး ရန်ဖြစ်မှုနဲ့ပဲ . . . ညည်းတို့လို ကောင်မငယ်ငယ်တွေ ကတော့ လက်သရမ်းပါခံရအုံးမယ် ဟားဟား ” . . .
. . . “ ရှင် ” . . . မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ မေသက်ကို
. . . “ ညည်းတို့တွေကို ဖင်ရိုက်ယုံတင် မကဘူး ဖင်ပါ အနှိုက်ခံရမယ်လို့ ပြောတာ ဟက်ဟက် ။ ညည်းတို့လေးတွေရှိနေတော့ ငါ့လို ကောင်မကြီးကို ဘယ်သူမှ စောက်ဖက်လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ” . . .
. . . “ ကျမ ကျမတို့က မိန်းမကောင်းတွေပါ အမကြီးရယ် ” . . .
. . . “ လာပြန်ပြီ မိန်းမကောင်း ညည်းတို့ အတော် ဖင်ခေါင်းကျယ်နေတာလား စောက်ကောင်မ ညည်းစောက်ဖုတ်က ရွှေကွပ်ထားတာမို့လား စောက်ပါးစပ်ပိတ်ထားတော့ ” . . .
စောက်ချင်းမွှန်သွားအောင် ပြောဆိုလိုက်ပြီးမှ
. . . “ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံပဲဟေ့ ဟုတ်တယ်မလား ကောင်မတွေ ” . . .
ဘာမှဝင်မပြောပဲ နေနေတဲ့ ညမွှေးပန်းလေး နှစ်ယာက်ကိုပါ ဆွဲထည့်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ် ။ ဟိုနှစ်ယောက်လည်း သူတို့လို မျက်ရည်နဲ့မျက်ခွက် မဟုတ်ပေမယ့် မျက်နှာတော့မကောင်း ။

“ ဂျိန်း ” . . .
တံခါးကို စောင့်ကန်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် မေသက်တို့ လန့်နိုးလာပါတယ် ။ ညတုန်းက ငိုရင်းပြုရင်း အပူလုံးကြွနေတာတကြောင်း ကြမ်းပြင်သံမံတလင်းမှာ အိပ်ရသည်က တကြောင်းမို့ အတော်ညဉ့်နက်သည်အထိ အိပ်မပျော် ။ တဦးနဲ့တဦး အားပေးလိုက်၊ ဖက်ငိုလိုက်ပေါ့ ။
. . . “ ဟေ့ ဟေ့ ထကြတော့ ခနနေပဲ နင်တို့ ဖင်စုတ်တော့မယ် အခုထိ ဇိမ်ကျနေကြတုန်း ” . . .
ယူနီဖောင်းဝတ် အစောင့်တယောက်က လာအော်သွားတော့မှပဲ အားယူပြီး ထရကြရသည် ။ အိပ်ရေးပျက်ခဲ့သည်မှာ သုံးညခန့်ရှိပြီ ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို နောက်ဆုံးအချိန်မှာ ကယ်တင်ရှင်မလား ပေါ်မလားဆိုပြီး မျှော်သော်လည်း မျှော်သူမောသာ ဖြစ်ရသည် ။

. . . “ ကဲဟေ့ ကောင်မတွေ အင်္ကျီတွေ ချွတ်တော့ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေဘတွေ ဝတ်ထားရင်လည်း ချွတ်ခဲ့တော့ ထမီတထည်ပဲပါတာ လိုချင်တယ် ။ ပြီးရင် သွားရမယ် ” . . .
. . . “ အီးဟီးဟီး မမ တကယ်သွားရတော့မယ် ” . . .
မီမီကိုက ငိုသည် ။ ဒါပေမယ့် ပြောတဲ့အတိုင်း မလုပ်ပဲလဲ မနေရဲ ။ လုံချည်ကို အရင် ရင်လျားပြီးတော့မှ အပေါ်မှာ တလွှာတည်းပါသည့် အင်္ကျီကို ချွတ်ရသည် ။ တခန်းထဲက ကောင်မလေးတယောက်ကတော့ ဝတ်စုံပြည့်နဲ့မို့ ဘရာစီယာတွေကို ဆက်စပိုင်လေးပါ ချွတ်နေသည် ။
. . . “ ဟေ့ မင်းတို့ကကော အောက်ခံဘောင်းဘီမပါဘူးလား ။ ဝတ်ထားရင် ချွတ်ခဲ့ ”. . .

အားလုံးကိုယ်စီ ထမီရင်လျားလေးတွေနဲ့ ဖြစ်သွားတော့ လူတယောက်က အချုပ်တံခါးဖွင့်ပေးပြီး သူတို့ကို တန်းစီပြီး ထွက်ခိုင်းသည် ။ အပြင်မှာကလည်း အစောင့်တွေ လေးငါးယောက်လောက် ရှိနေသည် ။ မျက်လုံးစိမ်းစိမ်းကြီးတွေနဲ့လည်း ကြည့်နေကြသေးသည် ။
. . . “ ဟေ့ဟေ့ ဒါက ဘာဖြစ်နေတာတုန်း ။ ခေါင်းပေါ်တင်ထား လက်နှစ်ဖက်လုံး ” . . .
ယောင်္ကျားကြီးတွေရှေ့ ထမီရင်လျားနဲ့ နေရခက်နေတာမို့ ရင်ဘတ်သားဖွေးဖွေးလေးကို လက်နဲ့ယှက်ပိုက်ပြီးနေကာမှ အကျဉ်းသားတွေလို လက်တွေကို ခေါင်းပေါ်တင်ခိုင်းထားသည် ။ အေးလေ သူတို့လည်း အကျဉ်းသားပေပဲကိုး ။
. . . “ သွားမယ်ဟေ့ ဒီဘက်ကိုလာ လိုက်ခဲ့ ” . . .
အတွင်းခံမပါ ထမိန်ပါးတထပ်တည်းမို့ ဖင်အိုးလုံးတွေ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ အတန်းလိုက် ခေါ်ရာလိုက်သွားကြရပါတော့သည် ။
စင်္ကြန်လမ်းမှာ အမျိုးသားအချုပ်ခန်းရှေ့ကလည်း ဖြတ်သွားရတော့ အထဲက အကောင်တွေက သြဘာပေးကြသည် ။ အယုတ္တ အနတ္တပေါင်းစုံနဲ့ လှမ်းပြောကြသည် ။ ကိုယ်လုံးတီး ကြိမ်ဒဏ်ခံရတော့မယ့် မိန်းမတွေမှန်းသိလို့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ လှောင်ကြသည် ။ တကယ်တော့ သူတို့လည်း ခံနေရတဲ့ ဘဝတူချင်းကိုမှ ကိုယ်ချင်းမစာနာနိုင်ကြ ။

နောက်ဆုံး အခန်းကျယ်တစ်ခုထဲကို ရောက်သွားသည် ။ သူတို့အတွက် ငရဲခန်း ဖြစ်မည့်အခန်း ။ အထဲမှာ အတော်ကျယ်ပြီး သစ်သားခုံတန်းတခု၊ ဘေးကစားပွဲတလုံး နှင့် ထိုင်ခုံတခုက လွဲပြီး ဘာပရိဘောဂမှ မရှိ ။ ခုံတန်းနှင့် တူသောအရာကြီးက သစ်သားတွေကို ရွေဘော်ထိုးတဲ့ စင်လိုပဲ ခြေထောက်လေးချောင်းထောက်ပြီး အပေါ်မှာက အနံတစ်ပေ အလျားငါးပေလောက်ရှိတဲ့ တန်းရှိနေတယ် ။ အတော်လည်းမြင့်ပြီး အပေါ်တန်းပေါ်မှာ ကူရှင်ခံထားတယ် ။ အင်တာဗျူးတွေ လုပ်တုန်းက ခံဖူးသူတွေ ပြောတဲ့ ဟာကြီးပေါ့ ။ မကြာမီ အဲဒီ့ပေါ်မှာ တက်ခွပြီး မှောက်ရက်သား ခံစားရတော့မယ် ။ ထောက်ခံထားတဲ့ သစ်သားခြေထောက်တွေက ဘေးကို အတန်ငယ်ကားပြီး အတော်ကြီးကို ခိုင်ခိုင်ခံ့ခံ့ ရှိမည့်ပုံပေါ်သည် ။ တခုတည်းက စားပွဲခုံပေါ်က ပစ္စည်းကိုမြင်လိုက်တော့ ချက်ချင်းပင် တင်ပါး ကြိမ်းသွားရသည် ။ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် စင်းလုံးချောနေတဲ့ ကြိမ်လုံးကြီးက ခန့်ခန့်ညားညားကြီး လှဲလျောင်းနေသည် ။

အမျိုးသမီးငါးယောက်စလုံးကို အခန်းထဲက သံမံတလင်းမှာပဲ ဆောင့်ကြောင့်နဲ့ ပုံစံထိုင်လျက်သား စောင့်ခိုင်းထားပါတယ် ။ သူတို့ကို ခေါ်လာတဲ့ ဂါတ်စောင့်တွေအပြင် အထဲမှာလည်း လူတချို့ ထပ်ရှိနေသေးတယ် ။ သူတို့ကို တွယ်ရတော့မယ့် လူတွေဖြစ်မှာပေါ့ ။ အမျိုးသမီး ယူနီဖောင်းဝတ် တယောက်မှမတွေ့။ တခါတလေ ရှားရှားပါးပါး မိန်းမရဲဘော်တွေပါ ရှိနေတတ်ကြောင်း သိခဲ့ရပေမယ့် ဒီနေ့တော့ အကုန်လုံး ကျားဆိုမှကျား အထီးတွေချည်းပဲ ။ ထိုအကောင်တွေကတော့ အချင်းချင်း စကားတွေ ပြောရင်း တဝါးဝါး ပွဲကျသူကကျ၊ မီမီကိုတို့ကကျ တရှုံ့ရှုံ့ငို အော်လောက လောက ။ သိပ်မကြာမီ လူတယောက်ထပ်ရောက်လာပြီး သူတို့ ပြစ်မှုနဲ့ကျခံရမယ့် ပြစ်ဒဏ်ကို ကြေညာပေးတယ် ။

. . . အချက် ၃၀ တဲ့ . . .
ဟိုလူက သူတို့ခံရမယ့် အချက်ရေကို ဖတ်ပြတော့လိုက်တော့ မေသက်ကော မီမီကိုပါ ကိုယ့်နားကိုယ်တောင် မယုံနိုင်ဘူး ။ လူခေါင်းကွဲအောင် ရိုက်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ဖာမှုထိတဲ့ ကောင်မလေးတွေတောင် ဆယ်ချက်ဆီပဲ အပြစ်ဒဏ်ကျတာ ။ သူတို့က ဘာလုပ်လို့လဲ ။ ဟိုတနေ့က ဗိုလ်နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ တွေ့တော့ ပြောတဲ့ပြစ်မှုတွေထဲမှာလည်း ဘာမှ လက်ဆုပ်လက်ကိုင်ပြစရာ ကြီးကြီးမားမားမရှိ ။ ကြိမ်ဒဏ်အချက်ရေကို ကျတော့ရော ဘယ်ဥပဒေ ဘာစံနှုန်းနဲ့ ချမှတ်တာလဲ ။ သိုးဆောင်းစကားနဲ့ဆို Without Trial ဒါမှမဟုတ် Extrajudicial လို့ဆိုရမှာ အသေအချာပဲ ။ ဒါပေမယ့်လည်း သည်ဘ၀ သည်အခြေအနေမှာတော့ဖြင့် သူတို့ ဘာများတတ်နိုင်အုံးမှာတုန်း ။

ထိုအမိန့်လာချတဲ့ လူကပဲ ဆက်ပြောသည် ။ သည်အခန်းထဲမှာ လက်ရှိ သူက ရာထူးအကြီးဆုံး ဖြစ်ဟန်တူသည် ။
. . . “ ကဲ ခင်ဗျားတို့ကို ထိုက်တန်တဲ့ အပြစ်အတိုင်း ရိုက်နှက်ကြိမ်ဒဏ်ပေးတာ မလုပ်ခင် ဘာလုပ်ရမလဲ အကြမ်းဖျဉ်း ပြောထားမယ် ” . . .
. . . “ ကိုယ့်နာမည်ခေါ်ရင် ထထွက်ခဲ့ ။ ပြီးရင် ဒီနားရောက်တာနဲ့ ထမီချွတ်ရမယ် ” . . .
. . . “ ခင်ဗျားတို့ကို အခန်းထဲမှာကတည်းက ကျန်တာဖယ်ခိုင်းပြီးသား ။ အဲတော့ ကိုယ်တုံးလုံးပဲ ။ ရှက်တာတွေ ပြုတာတွေ မလိုချင်ဘူး ။ ကြားတယ်နော် ။ အဲဒီ့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ပဲ ဒီခုံတန်းပေါ် တက်ခွရမယ် ။ ကျုပ်တို့ ဟာက ခိုင်တယ် ။ ကျိုးမကျစေရဘူး ” . . .
. . . “ ခင်ဗျားတို့ နေရာကျရင် စရိုက်ပြီ ။ တခုပြောထားမှာက အော်လို့ရတယ် ငိုလို့ရတယ် ။ ကျုပ်တို့ကို ဆဲလို့မရဘူး ။ ပြောထားတယ်နော် ။ ကျုပ်တို့မှာ အချက်ရေကို တိုးပိုင်ခွင့်ရှိတယ် ” . . .
. . . “ နောက်ပြီး စရိုက်တာက စပြီး အချက်ရေ ပြည့်တဲ့အထိ ထဖို့ ကြိုးစားတာတို့ ၊ လက်နဲ့ကာတာ မလုပ်ပါနဲ့ ။ ပိုနာမယ် ” . . .
. . . “ ကြိုက်သလောက် ဖင်ရမ်းလို့ရတယ် ။ လှုပ်လို့ရတယ် ။ ဒါပေမယ့် မပြီးမချင်း လက်နဲ့ လုံးဝမပွတ်ရဘူး မကိုင်ရဘူး ” . . .
. . . “ ပြီးသွားရင် တမိနစ်လောက် ခင်ဗျားတို့ ဖင်ပွတ်ဖို့ အချိန်ရမယ် အေး ပြီးရင်တော့ ပြန်ထ ကိုယ့်ထမီကိုယ် ပြန်ဝတ်ပြီး နေရာပြန်ပေတော့ ။ ဒီအထိ အကုန်ရှင်းသလား ” . . .
အမျိုးသမီးတွေ အားလုံး မျက်နှာငယ်လေးတွေနဲ့ အသံထွက်မလာ ။
. . . “ နောက်ဆုံး မေးခွန်းတခု မေးမယ် ။ ခင်ဗျားတို့ထဲမှာ လက်ရှိ အမျိုးသမီးကိစ္စ ဖြစ်နေတဲ့သူရှိလား ။ ရှိရင်ပြော ၁ပတ်ဆိုင်းငံ့ပေးမယ် ” . . .
ဘယ်သူမှ မဖြေ ။ အားလုံး လွတ်ကင်းတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပဲ ။
. . . “ ကောင်းပြီ ။ ဟေ့ကောင်တွေ စလို့ရပြီ ” . . .

နာမည်ခေါ်တော့ မိန်းမကြီးအလှည့်က ဦးဆုံးမို့ အရင်ထသွားပါတယ် ။ ခပ်၀၀တုတ်တုတ် ရီဝေေ၀မျက်လုံးနဲ့ လူက ရိုက်မယ့်လူ ။ လုံးလုံးတုတ်တုတ် ကြိမ်လုံးကြီးက သူ့လက်ထဲ ရောက်နေပြီ ။
. . . “ ချွတ် ” . . .
ပေါင်ကို တုတ်နဲ့ပုတ်ပြီး တိုတိုပြတ်ပြတ်ပဲ ပြောပါတယ် ။ ဟိုမိန်းမကလည်း အရှက်ခပ်နည်းနည်း ဆိုတော့ အတွန့်မတက်ပဲ ထမီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဟိုတန်းလိုလို ခုံလိုလို ဟာကြီး ပေါ်ကို တက်ခွပြီး မှောက်ရတယ် ။ လူက တန်းပေါ်မှာ ရေပြင်ညီမှောက်နေရပြီး လက်နှစ်ဖက် ခြေနှစ်ဖက်က ဘေးမှာကျနေပါတယ် ။ ခွထားရတဲ့ ကူရှင်ခံ အခြေက ဗြက်အတန်ငယ်ကျယ်တာမို့ ပေါင်နှစ်ချောင်းက စိလို့မရဘူး ။ ကုန်းထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ဆုံ ညိုညိုကြီးတွေက ပစ်မလွဲ ပစ်မှတ်ကြီးလိုပဲ ။

ကျိတ်ငိုသံလေးတွေ အခန်းထဲမှာ မတိုးတတိုးလေး ပြန်ထွက်လာပြန်တယ် ။ အရင်က ခပ်မဆိတ်ပဲနေတဲ့ ဇိမ်မယ်လေးနှစ်ယောက်ပါ အခုတော့ ငိုမျက်ရည်ဝိုင်း ဖြစ်နေကြပြီ ။ ကိုယ့်ရှေ့က မိန်းမတယောက် အမှန်တကယ်ကို ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ဖင်ကြီးကုန်းထားရတာကို မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်ရပြီမို့ ရင်ထဲမယ် ရှက်ကြောက်စိုးရွံ့တာတွေနဲ့ တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာတယ် ။ ဒီအဖြစ်ကို ရှောင်ရှားဖို့ရာ လမ်းမမြင်တာကိုလည်း သိနေကြနေရပြီ ။

ကြိမ်လုံးကိုင်ထားတဲ့ ဝတုတ်က တင်ပါးတုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကို အားတဲ့လက်နဲ့ နှစ်ချက်လောက် အရင်ပုတ်လိုက်သေးတယ် ။ ပြီးမှ ဖင်ပြောင်ကြီးကို ကြိမ်လုံးနဲ့ အသေအချာ လက်ဆမှန်းလိုက်ပြီး အားကုန်မြှောက်လွှဲကာ စဖွင့်လိုက်တော့တယ် ။
. . .“ ရွှမ်း ” . . .
. . . အောက်မလေး . . .
ဖင်ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်နေရတဲ့ မိန်းခလေးလေးယောက်စလုံး ရင်ထဲမှာ အေးခနဲပဲ ။ ဝှီး ခနဲ လေတိုးသံနှင့် အသားနဲ့ကြိမ် ထိတဲ့ အသံနဲ့တင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရိုက်ချက်မဟုတ် ၊ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွယ်တာမှန်း အသိသာကြီး ။
. . .“ ရွှမ်း ” . . .
. . .“ အောက်မလေး လေး ” . . .
. . .“ ရွှမ်း ”. . .
. . .“ အီးရားးးးးးးးးးးး စောက်ကျိုးနဲပါပြီတော့ ” . . .
၁၅ စက္ကန့်လောက်ပဲ ခြားတဲ့ ရိုက်ချက်တွေ အောက်မှာ ဟိုမိန်းမရဲ့ အယ်စတုံ ဖင်လုံးကြီးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ် ။
. . . “ သေပါပြီတော့ အီးဟီးဟီး ” . . .
ရုပ်ကြမ်းစိတ်ကြမ်း မိန်းမကြီးတောင် ဝမ်းတွင်းသံကြီးနဲ့ အော်နေရပြီ ။ သူတို့လို နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးတွေ ဆိုရင် အသက်ပါ ပါသွားမလားမသိဘူး ။ တင်ပါးဆုံကြီး နှစ်ခုကြားက နီနီရဲရဲ ပြဲပြဲလန်လန် စောက်ပတ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကိုယ့်စောက်ဖုတ်တွေလည်း ဖြဲကားပြရတော့မှာပါလား ဆိုပြီး ဝမ်းနည်းစိတ် ရှက်စိတ်တွေလည်း ဆို့တက်လာတယ် ။
. . .“ ကွဲပြဲကုန်ပါပြီတော့ ” . . .
အချက်ရေ ပြည့်သွားတော့ ခဏပေးမှောက်ထားတဲ့ အချိန် သူ့ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ရင်းနယ်ရင်း တအီးအီးတအင်းအင်း ညည်းညူနေတယ် ။
. . . “ ဖျန်း ” . . .
သိပ်ကြာကြာ အချိန်မပေးဘူး ။ ဖင်တုံးကြီးတဖက်ကို လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ အားရပါးရ တချက်ထပ်ချလိုက်ပြီး နှင်ချသည် ။
. . . “ ဟေ့ ဟေ့ ထတော့ ခင်ဗျားလင်အိပ်ယာ မဟုတ်ဘူး ” . . .

နောက်အလှည့်က ပြည့်တန်ဆာမှုနဲ့ ကောင်မလေး ။ သူလေးကတော့ ထမီချွတ်ရခါနီး အင်တင်တင် ဖြစ်နေတာမို့ တချက်အရင် အမြည်းလေး အကျွေးခံလိုက်ရသည် ။ အော် သူလေလည်း အမျိုးသမီးပေမို့ အကြောင်းကြောင်းကြောင့် လုပ်စားရပေမယ့် အရှက်ကတော့ ရှိသေးတာပဲလေ ။ နို့အုံသေးသေး ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်နဲ့ တိုင်းရင်းသူချာတိတ်မလေး တန်းကို ခွတော့ ဖင်ဂေါင်းစောက်ဂေါင်းတွေက ပြူးပြဲပေါ်သည် ။ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ ယူနီဖောင်းနဲ့ သတ္တဝါတွေ ပြုံးစစနဲ့ နှာခေါင်းတွေ ပွလာကြသည် ။ စောက်ပတ် နုနုလေးကို ကြည့်ရတာ မရွဲသေးသည်မို့ တခါတလေမှ လုပ်စားတဲ့ ဇယားလေး ဖြစ်ဖို့များသည် ။

ဝတုတ် ဒီတခါတော့ နှာစိတ်ပေါက်ပြီး လက်သရမ်းပြီ ။ မရိုက်မှီ ဖင်ကို ပုတ်ယုံတင်မက တင်သားဖွေးဖွေးအိအိတွေကို ဖိပွတ်ရင်း ဖင်ကြားကို ဟအောင် မသိမသာ ဆွဲဖြဲလိုက်ပါသေးတယ် ။ မစားမသောက်မီ ကြောင်ဖားကြီးက ကြွက်ကလေးကို ကစားနေသလို လုပ်နေတာ ။ ကောင်မလေးက အိုးဆိုဒ်လေး မကြီးမသေး အနေတော်လေး အပြင် ဖင်လုံးပြောင်လေးနှစ်ခုကြားက အိုးခြမ်းကွဲက သိပ်မနက် ။ ဒီအတိုင်းတောင် ညိုတိုတို ဖင်ဝစူစူလေးကိုပါ မြင်နေရတာ ကားပြီးသား ဖင်ကို ထပ်ပြီးဖြဲတော့ အတွင်းသားရဲရဲတွေပါ မြင်ကွင်းထဲ ရောက်လာသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .
. . . “ အမလေးလေး အီးဟီး ” . . .
. . . “ ရွှမ်း ” . . .
. . . . . . . . . ၅ချက်မြောက် အပြီးမှာ ခနရပ်ပြီး ဖင်ထပ်ကိုင်ပြန်သည် ။ ပွတ်ရုံတင်မက ဖင်ကြားထဲပါ လက်နှိုက်ပြီး နှစ်ချက်လောက် ကလန့်သွားတာ ။ ဒါလုံး၀ Abuse လုပ်တာမှန်း အသိသာကြီး ။ မေသက်တို့ ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ်တောင် မယုံနိုင်ဘူး ။ မိန်းမတယောက်ကို အသားနာအောင် ရိုက်နှက်ယုံမက အမျိုးသမီးတယောက်ရဲ့ အတွင်းအင်္ဂါတွေကိုပါ အိုးပုပ်ဂျိုးရုပ်လို ဆော့နေတာ အော့နှလုံးနာစရာ ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်တိုင်လည်း ထိုနေရာမှာ ဖာသည်မတယောက်နဲ့ တန်းတူခံရတော့မှာဆိုတော့
. . . “ အီးဟီးဟီး မမရယ် သမီးတို့တော့ ကုန်ပါပြီ ” . . .
ဒီတခါ မီမီကို ငိုသံကွဲကြီးက အတော်ကျယ်သွားသည့်ထင် ။
. . . “ ဟာ စောက်သံတိတ်စမ်း . . . ” . . .
အနားက အကောင်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးကို ဘွတ်ဖိနပ်နဲ့ လှမ်းကန်ပြီး ပြောတာကြောင့် လူယိုင်ပြီး ဖင်ထိုင်ရက် ကျမလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ် ။ မပြင်းဘူး ဆိုပေမယ့် အဲလောက်ထိ မိန်းခလေးတယောက်ကို လူမဆန်အောင် ရိုင်းရိုင်းဆိုင်းဆိုင်း ဆက်ဆံတာ အောချလောက်ပါပေတယ် ။ ဆယ်ချက်မြောက် အပြီးရောက်တော့ ဟိုကောင်မလေးလေးလဲ လူးလိမ့်နေပြီ ။

. . . “ ဖပ် . . . ဖပ် . . . ဖပ် . ဖပ် ဖပ်ဖပ် . . . အ အဟဟ အီးဟီး ” . . .
ချမှတ်ထားတဲ့ အရေအတွက်က ပြီးသွားပြီ ။ အဲဒါကို အပိုဆုလေး ထပ်ပေးလိုက်တာ ။ တရစပ် ခပ်စပ်စပ်လေး ပုတ်ရိုက် ရိုက်လိုက်တဲ့ နေရာကလည်း ဟကားကားလေးဖြစ်နေတဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေး အကြားကို အလျားလိုက် တွယ်လိုက်တာ ။
. . . “ ဟေ့ နင် နောက်မဟုတ်တာ လုပ်စားအုံးမလား ” . . .
. . . “ ဖပ် . . . ဖပ် . . . ဖြေလေ မဖြေမချင်း ရိုက်မှာ ” . . .
စူတူတူ စအိုဝလေးကို စပ်ဖြင်းဖြင်းနဲ့ အီစိမ့်နေအောင် ရိုက်သည်မို့ ကောင်မလေး ခါးရမ်း ဖင်တွန့်ဖြစ်နေသည် ။
. . . “ မလုပ်တော့ပါဘူး အိးဟီး ” . . .
. . . “ သေချာ ကောင်းကောင်း ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ဖြေစမ်း ငါတို့က နင့်လင်တွေမဟုတ်ဘူး ” . . .
. . . “ အီးဟီးးး မလုပ်စားတော့ပါဘူး ရှင့် အိ အ အ နောက်မကောင်းတာ မလုပ်တော့ပါဘူးရှင့် ” . . .

နောက် ကောင်မလေး တယောက်ကတော့ အသားသိပ်မဖြူ။ ဖင်တောင့်တောင့် စောက်ဖုတ်ခုံးခုံး နှုတ်ခမ်းကလန်လန်နဲ့ ။ စောက်ခေါင်းက အတော်ဟနေပြီထင်သည် ။ ကားထားတဲ့ ဖင်ကြားမြောင်းကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ဘေးသားထူထူကြီးကြား စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီးက တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည် ။
သည်တခါတော့ ရိုက်တဲ့သူ ပြောင်းသွားသည် ။ ဒါပေမယ့် လက်သံပြောင်တာကတော့ လျှော့မသွား ။
အနှီခလေးမလေးလဲ အော်တာမှ ငယ်သံတောင်ပါတယ် ။
. . . “ ရွှမ်း ” . . . “ အအီးဟီးဟီး သေပါပြီ မေကြီးရဲ့ ” . . .
. . . “ ရွှမ်း ” . . . “ အားးးဟားးအီးယားးးးးးးးး ” . . .
ရိုက်နေနှက်နေတုန်း အခန်းထဲကို လူတွေ ထပ်ဝင်လာလို့ မော့ကြည့်မိတော့ ဟိုနှှုတ်ခမ်းမွှေးပုဂ္ဂိုလ်နဲ့ အပေါင်းအပါတွေ ဖြစ်နေသည် ။ မေသက်နဲ့ မျက်လုံးချင်း အဆုံမှာ ငခူပြုံးပြုံးတဲ့ အကြည့်ကြောင့် ချက်ချင်း မျက်နှာ ပြန်လွှဲလိုက်မိသည် ။ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ပွဲကို သက်သက်လာကြည့်မှန်း သိသာလွန်းသည် ။ သူတို့ဝင်လာတော့ ဟိုအမိန့်ချတဲ့သူက ခုံကနေ ချက်ချင်း ပြာပြာသလဲ ထပြီး ဗိုလ်နှုတ်ခမ်းမွှေးကို နေရာဖယ်ပေးသည် ။

အထက်လူကြီးတယောက် ရောက်လာလို့ လက်ကမြင်းတာ လျှော့သွားမယ်လား မှတ်တယ် ။ ပိုပြီးသာ ဆိုးသွားသည် ။ ပထမ ကောင်မလေးတုန်းကလိုပင် အိုးခြမ်းကွဲကြား လက်ကစားပြီး ရွှေကြုတ်ကို ပွတ်ခြေကာ ဆော့သည် ။ အရှိန်ရလာလို့ ထင်ရဲ့ မသိမသာပင် မဟုတ်တော့ပဲ ပေါ်တင်ကြီး အဖုတ်နှိုက်နေတာ ။ ဆရာနှုတ်ခမ်းမွှေးနှင့် ရောင်းရင်းတွေက ဟန့်ခြင်း တားခြင်း လုံးလုံးမပြုယုံမျှမက ကျကျနန ထိုင်ရင်း တဟဲဟဲနဲ့ သဘောတော်ပင် တွေ့နေသေးသည် ။ နောက်ဖက်တည့်တည့်ကနေ ကြည့်နေကြတာလေ ။

အားလုံးအပြီးမှာ ဂွကြားထဲတည့်တည့်ကို ကြိမ်လုံးနဲ့ ထိုးရင်းလိုက်ရင်း
. . . “ နင် နောက် ဒါမသရမ်အုံးမလား ” . . .
ဖင်အောက်ကနေ နောက်ကို ပြူးတစ်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီးကို အားနဲ့ဖိထောက်ရင်း မေးတာ ။
. . . “ အိ အိ ကျမ မလုပ်တော့ပါဘူးရှင့် ” . . .
ဒီကောင်မလေးက အရှေ့က တယောက်ကို နမူနာယူထားသည့်ထင် အလျင်အမြန်ပဲ ဖြေသည် ။
. . . “ နောက်တခါ နင်ထပ်လာရင် နောက်ဖင်ကို မရိုက်ဘူး ဒါကိုရိုက်မယ် . . .
. . . “ ဖုန်း ” . . . “ အား အ အမလေးလေးးလေးးး ” . . .
ကြိမ်လုံးကို ဖယ်လိုက်ပြီး ဖင်အောက်တည့်တည့် ပြူးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံခုံးခုံးကြီးကို လက်နဲ့ ပြင်းပြင်းရိုက်လိုက်တာမို့ တွန့်တွန့်လူးသွားသည် ။ ဖင်ကြားအောက်ကို ပင့်ပြီး စေ့ထားတဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ဗြင်းတာမို့ အသံက ဖုတ်လိုလို ဖြုန်းလိုလို ဖုန်းလိုလို မြည်သည် ။ နုနုရွရွ အသားလေးမို့ နာလိုက်မယ့် ဖြစ်ချင်း ။
. . . “ ကြားလား ဘယ်ကိုရိုက်ခံရမလဲ ” . . .
. . . “ ဖုန်း ” . . . “ အား ဟဟဟအီး ဟီးဟီးး ရှေ့ဖင် အရိုက်ခံရပါမယ်ရှင့် အိဟီး”. . .
ရယ်သံတွေ ရယ်သံတွေ ။ မိန်းခလေးတယောက် အရှက်တကွဲ အကျိုးနဲဖြစ်အောင် အနှိပ်စက်ခံရတာကို သဘောတွေ့ပြီး ထွက်လာတဲ့ ရယ်သံတွေက မသတီစရာ ။

ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ ။ ဒါ အာဏာပိုင် အဖွဲ့အစည်းတခုကနေ ပြစ်ဒဏ်ပေးနေတာနဲ့ မတူတော့ဘူး ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ နာဇီတွေက ညှင်းပန်းတာမျိုး၊ ရန်သူ့စပိုင်ကို စစ်ကြောမေးမြန်းတာမျိုးနဲ့ တူနေပြီ ။ ဘေးကမိန်းမကြီး ပြောခဲ့တဲ့ . . .( ညည်းတို့တွေကို ဖင်ရိုက်ယုံတင် မကဘူး ဖင်ပါ အနှိုက်ခံရမယ်လို့ ပြောတာ ဟက်ဟက် ။ ညည်းတို့လေးတွေရှိနေတော့ ငါ့လို ကောင်မကြီးကို ဘယ်သူမှ စောက်ဖက်လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ) . . .
ဆိုတာကြီးကို ပြန်ကြားယောင်လာသည် ။ မိန်းမကြီးတုန်းက ရိုက်ရုံနဲ့တင် ပြီးသွားပြီး ဘာမှထပ်မလုပ် ။ ဒီအမျိုးသမီးငယ်လေးတွေကို ကျတော့ အပိုဆောင်းပြီး မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ လုပ်လို့ တယောက်တမျိုး မရိုးရအောင် ကစားနေကြသည် ။ သူတို့အလှည့် ရောက်ရင်ကော . . .

ကြောက်သေးတဖျန်းဖျန်း ထွက်ကျလောက်အောင် တဇတ်ဇတ်တုန်ရင်း ဘယ်သူအရင် ဈေးဦးပေါက်မလဲ စောင့်နေရတဲ့ မိန်းမငယ်နှစ်ဦး ။
. . . “ မီမီကို ” . . .
နာမည်ခေါ်သံကြီးက ဟိန်းကနဲ ။ တုန်ချိချိ ယိုင်နဲ့နဲ့နဲ့ ထသွားတဲ့ မီမီကို မျက်ရည်ပေါက် ကြီးငယ်ကျရင်း အရှေ့ထွက်လာရသည် ။
. . . “ ချွတ် ” . . .
အမိန့်ပေးသံနဲ့ အတူ ပေါင်တဖက်မှာ ပူခနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ရန်ကုန်သူ ဂျာနယ်လစ်လေးက ခေါင်းတသွင်သွင်ခါရင်း တောင်းပန်နေသေးသည် ။
. . . “ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ” . . .
နှုတ်ခမ်းဖျားလေးက ထွက်လာတဲ့ အသံက တကယ့်ကို မြှင်းမြှင်းလေး ။ မို့အစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့မျက်ဝန်းအစုံမှာ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်မှု၊ သိမ်ငယ်အားလျော့မှု တွေနဲ့ သနားစဖွယ် ပြည့်နှက်နေသည် ။
. . . “ ဖြောင်း ” . . . “ အမလေး အီးဟီးဟီး ”. . .
. . . “ ပြောနေတာ မကြားဘူးလား ” . . .
ခါးကော့သွားအောင် နောက်တချက် ထပ်တွယ်ပေးလိုက်တော့မှ မီမီကို့ ငိုသံအကျယ်ကြီး ထွက်လာပြီး
. . . “ ချွတ်ပါ့မယ် အီးဟီး ချွတ်ပါမယ် ”. . .

တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ဗလာထမီလေးကို ဖြေချလိုက်ရင်း သတင်းထောက်မလေးလည်း လူပုံအလယ်မှာ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ကြီး ဖြစ်သွားသည် ။ ရှက်လွန်လွန်းလို့ အသိစိတ်တွေ ဂယောက်ဂယက်နဲ့ မျက်လုံးတွေ ပြာကုန်သည် ။ မထူးမှန်းသိပေမယ့် ဆီးစပ်ဂွဆုံ ဖောင်းမို့မို့ကြီးပေါ်က စောက်မွှေးအုံကြီးနဲ့ ဖြူဖြူတင်းတင်း ချိုချိုကြီးတွေကို လက်တစ်ဖက်စီဖြင့် မနိုင်မနင်း ကြိုးစားဖုံးကာနေရှာသေးသည် ။ ဒါပေမယ့် သစ်သားစင်ပေါ် တက်အခွမှာတော့ အရှက်ကုန်ရပြီ ။ နို့အုံအိအိကြီးက တန်း၏ ဘေးတဖက်စီကို ပြွတ်လျှံထွက်ပြီး တလုံးတခဲ ဖင်အိုးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေက တင်းဥနေသည် ။
. . . “အိ အိ ”. . .
လက်အေးကြီးလာထိတဲ့ အတွေ့ကို မီမီကို ခံလိုက်ရသည် ။ ဖင်တော့ အကိုင်ခံလိုက်ရပြီ ။ အေးစက်ကြမ်းတမ်းတဲ့ လက်ဖဝါးကြီးက တင်သားနုနုပြောင်ပြောင်ပေါ်မှာ ကြက်သိမ်းထအောင် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေသည် ။ ဖင်သားတစ်တွေကို စုစုပြီး ဆွဲကိုင်လိုက်၊ ဆုပ်ကိုင်လိုက်နဲ့ ညှစ်လိုက် နယ်လိုက်နဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာလေ ။ တကယ်တော့ ဒါလေးက အမြည်းလေးပဲရှိသေးသည် ။

ဒါက ကြိမ်လုံး ရဲ့အထိ ။ မရိုက်သေးဘူး ။ အသေအချာ ရိုက်ကွင်း ချိန်နေတာ ။ အိုးအကောင်းစားကြီးကို ခွဲရမယ့် အခွင့်အရေးမို့ ဖြစ်ကတက်ဆန်း မလုပ်ချင် ။ တသက်စာမှတ်သွားအောင် တွယ်ပေးရမည် ။
. . . “ ရွှမ်း ”. . .
. . . “အီး ဟီးဟီးဟီး ”. . .
နာမယ်မှန်းသိပေမယ့် ဒီလောက်ထိနာမယ်လို့ မထင်ခဲ့ ။ မီးစနဲ့ ထိုးသလို အပေါ်ယံမှာ ပြင်းပြင်းပြပြ ပူစပ်သွားပြီး ဖင်သားအိအိကြီး အတွင်းထဲထိကို စူးအောင့်သွားတာကို ခံစားလိုက်ရတာ ။
. . . “ ရွှမ်း ”. . .
. . . “ အီး အအအအ ဟီး ”. . .
. . . “ ရွှမ်း ”. . .
အချက်ရေ အနည်းငယ်ခန့် အပြီးမှာ ဖင်ဆုံကြီးတခုလုံး မီးတိုက်ခံထားရသည့်နှယ် ပူထူထနေပြီ ။ လက်အေးကြီးက ထပ်လာထိပြန်သည် ။
. . . “ အင့် ”. . . မီမီကို့ စောက်ဖုတ်နုနုထွတ်ထွတ်ကြီး အကိုင်ခံလိုက်လို့ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ နှုတ်ခမ်းသားအိအိကြီး တလျှောက်ကိုလည်း လက်ညှိုးနဲ့ ဝိုက်ပြီး ပွတ်သေးသည် ။ အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ အဖုတ်ကြီးက ဝတုတ်တို့ သည်းခြေကြိုက် ဖြစ်မပေါ့ ။ နောက်ကနေ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံခုံးခုံးကြီးကို လက်ငါးချောင်းနဲ့ အားပါးတရ ဝမ်းပန်းတသာကြီး ဆုပ်ကိုင်ပစ်ပလိုက်သည် ။ ပြီးလျှင် ဆက်ရိုက်ပြန်သည် ။
. . . “ ရွှမ်း ”. . .
. . . “ အားးးးးးးးးးးးးးး အအအီးဟီးဟီး ” . . .
ဖင်တချက်ရိုက် စောက်ဖုတ်တခါနှိုက် မူဝါဒ ကျင့်သုံးတဲ့ သည်ပါးကွက်သားလက်ထဲမှာ ရှေ့ကောနောက်ပါ အောက်ပါမကျန် ဖွာလန်ကြဲဖို့ရာ မြင်တော့သည် ။

ဆယ်ချက်ခန့် ပြီးတော့ ရိုက်တဲ့သူပြောင်းသည် ။ လူသာပြောင်းသည် မူမပြောင်း ။ ရိုက်သည် ဗြင်းသည် နိုပ်စက်ကလူပြုသည် ။ မီမီကို အာခေါင်ကွဲ မတတ် ငိုကြွေးသံတွေက ကြားရက်စရာမရှိ ။ အရှိုးရာတွေ ပေါ်စပြုနေပြီဖြစ်တဲ့ ဖင်ပြောင်ကြီးကလည်း ကြိမ်ချက်တွေနဲ့ အတူ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးတွေက သက်သာလို သက်သာငြားဖြင့် ဆန့်လိုက်ကားလိုက်နဲ့ ။ အသိစိတ် ပျောက်လောက်အောင် ရက်စက်လွန်းတဲ့ အရှက်တရား ကုန်ဆုံးမှုကို ဖင်ရိုးတိုင်အောင်နာတဲ့ ဝေဒနာက ပြန်လည် အုပ်စီးမိပြန်တော့ ဘယ်လိုဘယ်ပုံ လှုပ်ခါတွန့်လိမ်ဖြဲကားမိမှန်း အသိမရှိပြန်တော့ ။ ပေါင်ကြီးတွေ ကားလို့ ဖင်ကြီးတွေ ကော့ထောင်မိရင် ဖူးကြွဖောင်းပြွတ်နေတဲ့ အတွင်းသားအစုံကို အရှက်မဲ့စွာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး ဖြဲပြသလို ဖြစ်ကုန်သည် ။ ဒါမျိုးမြင်တိုင်း မိုက်ရိုင်းတဲ့ ကြိမ်လုံးသမားကောင်က မနေနိုင်ဘူးထင်တယ် ။ ဖင်ကြားထဲကို ကြိမ်လုံးထိပ်နဲ့ စသလို နောက်သလို ထိုးထိုးထည့်သည် ။
. . . “ ဟာ ဖြဲပြနေပါလား ကောင်မက သောက်ရှက်ကို မရှိဘူး ” . . .
ကြိမ်ချောင်းထိပ် မာတုံးတုံးကြီးက အင်္ဂါဇာတ်အပြွတ်ကြီးကို ဖိမိသလို စူပွပွ စအိုခေါင်းလေး ကျိန်းသွားအောင်လည်း ဆောင့်ထိုးမိသည် ။ တခေါက်ကျတော့ အရှေ့က ကောင်မလေးတုန်းကလို ရိုက်တာ ။ ဖုတ် ဖုတ် ဖုတ်ဖုတ် ဖုတ်ဖုတ် ဆိုပြီး အဖုတ်အုံမို့မို့ကြီးကို ဆက်တိုက်ပင့်ရိုက်သည်မို့ ဖင်ကြောတွေ ရှုံ့ပြီး ဖင်ကြီးလိမ်သွားအောင်ကို ခံစားရလိုက်သည် ။

သူငယ်ချင်းညီမလေးရဲ့ အဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး မေသက် ရင်ထဲမှာမချိဘူး ။ သူလည်းပဲ ခံရပေအုံးမည် ။ ကြည့်ပါဦး သတင်းထောက်မအပျိုလေးရဲ့ အနူးညံ့ဆုံးသော အတွင်းအင်္ဂါတွေကို သိက္ခာတန်ဖိုး မရှိသလို ဖြဲလိုက်၊ နှိုက်လိုက်၊ ရိုက်လိုက်နဲ့ လူစင်စစ်ကနေ ဟီရသြတ္တပ္ပတရား ကုန်ပြီး အဟိတ်တိရိစ္ဆာန်နီးနီး ဖြစ်အောင်ပြုနေသည် ။ နောက်ထပ် ဆယ်ချက်ပြည့်ပြန်တော့ နောက်လူတယောက် ထပ်ပြောင်းပြန်သည် ။ မီမီကိုလေးလည်း မြော့မြော့ပဲ ကျန်တော့သည်ထင်ရဲ့ တအီအီ အသံကြီးသာ ထွက်နေတော့သည် ။ သည်ကြားထဲ ရပ်ကြည့်နေသူထဲက ယူနီဖောင်းတယောက်က မိန်းမသားတဦး၏ ငရဲခန်းကို ဖုန်းဖြင့် မှတ်တမ်းတင်နေသေးသည် ။

နောက်ဆုံးလူက အဆိုးဆုံးဟု ဆိုရမလား ။ အသာမဲမဲ ဂင်တိုတိုလူက ရဲရဲတွတ်နေပီဖြစ်တဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေသည် ။ ပြီးတော့ ဖင်ကြားကြီးကို ဖြဲကြည့်လိုက်ပြီး
. . . “ ဆရာ သတင်းထောက်မ ပစ္စည်းကြီးကလည်း မသေးဘူးနော် ”. . .
. . . “ ဟေ့ကောင် သူ့ပစ္စည်းကိုင်ပါတယ် ဆိုပြီး ငါတို့ကို ဂျာနယ်ထဲ ထည့်ဆော်နေအုံးမယ်ကွာ ဟားဟား ” . . .
ခဏတာ ရပ်သွားတဲ့ အရိုက်အနှက် အပြီးမှာ အသိစိတ် ပြန်ဝင်လာပြီလည်း ဖြစ်နေတဲ့ မီမီကို ဖင်ဖြဲ အကြည့်ခံနေရမှန်း သိတော့ နှလုံးခုန်ရပ်မတပ်ပဲ ။
. . . “ ဟုတ်လား နင် ငါ့တို့ မကောင်းကြောင်းရေးမှာလား ”. . .
. . . “ ဖြေလေ စောက်ကောင်မ ဒီလိုနှိုက်တာလား ဟုတ်လား ”. . .

လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ပစ်ပစ်နှစ်နှစ်ကြီး အုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည်မို့ တွန့်ခနဲ ။ မီမီကို့ဘဝက သေသွားသည်ကမှ ကောင်းအုံးမယ် ။ အခုတော့ လူတွေ တအုံတမရှေ့မှာ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ဖင်ဖြဲခံရရင်း စောက်ပတ်ကြီးကို အဆော့ခံနေရသည် ။ နူးနူးညံ့ညံ့ တင်းတင်းစေ့စေ့ ပွင့်လွှာနှစ်ချပ်ကြား တိုးဝင်လာတဲ့ လက်ညှိုးတုတ်တုတ်က စောက်ပတ်ကြီးအတွင်းထဲမှာ အောင့်သွားအောင်ကို ကညော့သွားသည် ။
. . . “ ကောင်မဟာက ကျပ်နေတာပဲ ဆရာ ”. . .
ကောင်းကြသေးရဲ့လား ။ အပျိုလေးပဲ ဟာကို ကျပ်စီးနေမှာပေါ့ ။
. . . “ ဟေ့ နင်စပ်စုချင်သေးလား ငါတို့အကြောင်း ဖြေလေ ဒီဘက်လှည့်စမ်း ”. . .
မျက်နှာ နုနုလေးက ငိုရလွန်းလို့ မို့အစ်နေပြီ ။
. . . “ မဖြေဘူးလား ”. . .

လက်မနှင့်လက်ညှိုးဖြင့် နှုတ်ခမ်းသား တစ်တစ်ဖောင်းဖောင်းကြီး တဖက်ကို မိမိရရ ဆွဲလိမ်ထားလိုက်ရင်း မေးသည် ။ နေမထိ လေမထိ အသားနုလေးမို့ နာလိုက်တာ နာလိုက်တာ ။ သူ့ ရည်းစားဦးလေးပင် မရောက်ဖူးသေးသည့် အစိတ်အပိုင်းတွေ ခုတော့ သူများဖို့ ဖြစ်ကုန်ပြီ ။
. . . “ အီးဟီး ကြောက်ပါပြီရှင့် မှားပါပြီရှင့် ” . . .
. . . “ ဟားဟား ဟားဟား ” . . .
အော့နှလုံးနာစရာ လှောင်ရယ်သံတွေက ခန်းလုံးညံသွားသည် ။ ဆရာနှုတ်ခမ်းမွှေး ခုံမှထပြီး မီမီကို ဘေးနားကို လျှောက်လို့လာသည် ။
. . . “ သတင်းထောက်ဆရာမလေး ကျုပ်တို့ ကြိမ်ဒဏ်အကြောင်း သိသွားပြီလား ။ ကိုယ်တွေ့ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ ဟုတ်လား ” . . .
. . . “ သိပါပီရှင့် ကြောက်ပါပီရှင့် အိအီး ” . . .
. . . “ ရေးချင်သေးလား ” . . .
. . . “ အိအိအအ မရေး မရေးတော့ပါဘူး အီးး ” . . .
. . . “ ဟားဟား ခင်ဗျားလေးက ပြုပြင်ပေးလို့ တယ်မြန်ပါလား ”. . .
အသားနုလေး ပြုတ်တူနဲ့ ညှပ်ခံထားရသလိုမို့ တွန့်တွန့်လူးနေတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်ဆီကို မေးခွန်းတွေ မေးရင်း ညတာရှည်အောင် လုပ်နေသည် ။
. . . “ ကျုပ်တို့ရဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ကကော ခင်ဗျားလေးတို့ ထင်ခဲ့သလို မှားယွင်းတဲ့ အရာလား ”. . .
. . . “ အိအိ မမှားဘူး မမှားပါဘူးရှင် ဟီးအီးဟီး ”. . .
. . . “ မမှားလို့ပဲ ခင်ဗျားလေးတောင် လိမ်မာသွားပြီ ဟားဟား ဟေ့ကောင် နောက်၁၀ချက် ဆက်ချကွာ ” . . .
. . . “ ဟီးအီးးးးးး မရိုက်ပါနဲ့တော့ တော်ပါတော့ တော်ပါတော့ အားးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .
တော်တော်ကြာကြာ ဆွဲလိမ်ထားရတဲ့ စောက်ပိအသားတစ်လေးကို လွှတ်ရတော့မှာ အတော်နှမြောသွားပုံရသည် ။
ပြန်အလွှတ်မှာ နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးပေါ်က စမ်းမိတဲ့ အမွှေးလေးတွေကို ဗြုတ်ခနဲ စုဆွဲသွားတာ စောက်ဖုတ်သားတစ်လေးတွေပါ ပြုတ်ပါသွားသလား အောက်မေ့ရအောင် အီစိမ့်ကုန်တာ ။ ဟိုအကောင့် လက်ထဲမတော့ စောက်မွှေးလိမ်လိမ်ကောက်ကောက်လေး လေးငါးပင်လောက် ပါလာသည် ။
. . . “ ရွှမ်း ” . . .
. . . “ အီးယားးးးးးးးးးးးးး အိအိအီးဟီးဟီး ” . . .

ထမီရင်လျားနဲ့ မျက်လုံးအဝိုင်းသား ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်း ပွဲကြည့်နေရတဲ့ မေသက် သိသွားပြီ ။ ဟိုသတ္တဝါတွေက သူတို့ကို ဦးချိုးချင်တာ ။ မိန်းမပျက်တွေထက်ကို အရှက်သိက္ခာကုန်ပြီး ဦးကျိုးသွားတာကို မြင်ချင်နေတာ ။ ရဲရဲတောက် သတင်းသမားလေး မီမီကို ဖင်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ပညာအပေးခံလိုက်ရတော့ မရဲနိုင်၊ မစွာနိုင်၊ တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူး ။ နှုတ်ခမ်းမွှေးတို့ အုပ်စုလိုချင်နေတာ ဒါမျိုးပဲ ။ ပါးပြင်ပေါ် စီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်ပူတွေထဲမှာ ဝမ်းနည်းမှု၊ ရှက်ကြောက်မှုတွေ အပြင် ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေပါပါလာသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .
. . . “ အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး. ”. .
အချက်ရေ ပြည့်ဖို့နီးလာတာနဲ့ အမျှ ငယ်သံပါအောင် အော်သံကြီးက ခြောက်ခြားစရာပိုကောင်းလာသည် ။ ရေတူတူချိုးရင်း ဆော့ကစားနေကြ မီမီကို့ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးက မြင်ရက်စရာ မရှိအောင် အရှိုးရာအထပ်ထပ်နဲ့ နီရဲယောင်ကိုင်းနေပြီ ။ သူတို့ အိုးချင်းတိုက်တမ်း ဆော့တုန်းက မကွဲခဲ့တာ ခုမှပဲ အပျိူမအိုးကြီး ကွဲတော့မယ် ။
. . . အားးးးးးးးးးးးးးးးးးလားလားလား သေပါပြီတော့ အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .
အားလုံးပြီးသွားတော့ ကောင်မလေး တအီအီနဲ့ လက်တွဲလွဲ ခြေတွဲလွဲ ဖြစ်နေပြီ ။ ပြန်ဆင်းရတော့ အကွင်းလိုက်ပုံနေတဲ့ ဗလာထမီကိုလည်း ကုန်းမကောက်နိုင် ။ အတွေ့အကြုံရှိပုံရတဲ့ အာဏာသားတွေက စေတနာရှိလွန်းလို့ မဟုတ်ပဲ ပစ်လဲသွားမှာ စိုးလို့ထင်ပါရဲ့။ ချိုင်းကနေတော့ မပြီးတွဲပေးသည် ။ အရင်ကလည်း အချက်သုံးဆယ် ဆော်ပလော်တီးခံရတဲ့ သူတွေ ထမီမကပ် သတိမကပ်တော့ပဲ တရွတ်ဆွဲ တွဲယူရတယ်ဆိုတာ သူတို့ မေးမြန်းတုန်းကတည်းက ကြားဖူးပြီးသားတွေပဲ ။

မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း မျော့တော့တော့နဲ့ ပါလာတဲ့ ဂျာနယ်လစ်မလေးကို တွဲထားတာ လွှတ်လိုက်တော့ မေသက်ဘေးမှာ ခွေခွေကလေး ပုံကနဲပဲ ။
. . . “ ဖြစ်ရလေ မီမီရယ် ” . . .
အကောင်တကောင်က သံမံတလင်းပေါ်က လုံကွင်းကို ခြေထောက်နဲ့ထိုးကော်ပြီး သူတို့ဆီကို ကန်ပေးလိုက်သည် ။
ဖင်တုံးလုံးနဲ့ ကောင်မလေးခမြာတော့ ပုံစံပြန်ထိုင်နိုင်မည့်ပုံ လုံးလုံးမပေါ် ။ ထမီကို ကောက်ပြီး မီမီကို့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခြုံပေးတော့
. . . “ ဟေ့ ဟေ့ ဘာမှကယ်တင်ရှင် လုပ်မနေနဲ့ နင့်အလှည့် ” . . .
. . . “ ရှင် ” . . .
. . . “ မေသက် မမေသက် . . . လာ ထွက်ခဲ့ ” . . .

မေသက် အားတင်းကာ မတ်တပ်တင်းတင်း ရပ်လိုက်ပြီးတော့ တလှမ်းချင်း ရှေ့ကိုလှမ်းထွက်သွားသည် ။ နားထင်ထောင့်မှာ တိုးဆောင့်နေတဲ့ သွေးခုန်မှုတွေက တဒိန်းဒိန်းဖြင့် ကျယ်လောင်လှသည် ။ သတ်မှတ်နေရာမှာ ရပ်လိုက်ရင်း အပြောမခံတော့ပဲ ကိုယ့်ထမီစကိုယ် ကိုင်လိုက်တော့ လက်တွေတုန်နေသည် ။ ဝမ်းပန်းတနည်း ရှိုက်သံအကျယ်ကြီး ထွက်လာရင်း ထမီကို ကွင်းလုံးဖြည်ချလိုက်သည် ။ ခေါင်းထဲမှာတော့ ရှက်စိတ်ကြောင့် မိုက်ခနဲ ။

သည်လောက် အံကိုကြိတ်ပြီး စိတ်ကို တင်းထားတာတောင် ဖင်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားပြီးသော ရှက်ရွံ့ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့် မျက်ရည်တွေ ထိန်းမရပဲ တလဟောစီးကျပြီး ငိုသံကြီးလည်း ထွက်လို့လာသည် ။ မီမီ့တုန်းကလိုပဲ လက်ဖဝါးသေးသေးလေး နှစ်ဖက်ကို အားကိုးပြီး အတွင်းသားတွေကို အရူးမတယောက်လို ဆောက်တည်ရာမဲ့ ဖုံးကာဖို့ ကြိုးစားနေမိသည် ။
. . . “ ဟေ့ ဒေါက်တာဒေါ်မေသက် ဒီဘက်လှည့်ပါအုံး ” . . .
. . . “ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးမှာချထားစမ်းပါ ။ ဘာတွေအခုမှ ရှက်နေတာလည်း ကျုပ်ကိုကြည့်စမ်း ” . . .
လုံးတင်းပြွတ်နေတဲ့ ချိုဗူးကြီး တခိုင်၊ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ ဆီးစပ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ ပြီးတော့ မို့အစ်နေပေမယ့် ကျက်သရေရှိရှိ ချောမောနေဆဲ မျက်နှာလေးတခု ။ ရဲရဲတွတ်နေတဲ့ ပါးပြင်နုနုမှာ စီးကျနေတဲ့ ငိုမျက်ရည်တွေက ကြမ်းပြင်တိုင်အောင် ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျနေသည် ။
. . . “ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ လုပ်ရပ်မှားတယ်ဆိုတာ ဝန်ခံပြီမလား ” . . .
. . . “ ဖြေလေ ” . . .

ဝမ်းသာအားရနဲ့ စက်ဆုပ်ဖွယ်အတိ အကြည့်တွေကြောင့် ရင်ဘတ်ထဲမှာ စူးအောင့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဒါပေမယ့် မျက်လုံးချင်းစေ့စေ့ အကြည့်မှာ ဘယ်နားမှာ ပုန်းနေမှန်း မသိတဲ့ မာနစိတ်က ချက်ချင်းကြီးကို ခေါင်းထောင်ထလာသည် ။ ကုန်းကောက်စရာ မရှိအောင် အရှက်ကွဲပါစေ ၊ အရေပြားတွေ စုတ်အောင် အသားနာပါစေ ။ မာနကိုတော့ဖြင့် မချနိုင် ။ အထူးသဖြင့် သူတို့မမှားဘူး မှန်တယ် ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ မှန်တယ်ထင်ရင် ရဲရဲရင်ဆိုင်ဝံ့တဲ့ စိတ်ဓာတ်အခံကြောင့်လည်း ပါသည် ။ ကာယဗလမှာ အားချင်းမတန် မယှဉ်နိုင်လို့ အလဲအကွဲပေမယ့် စိတ္တဗလ ခိုင်ခိုင်မြဲရမည် ။ သည်လို စက်ဆုပ်စရာ သတ္တဝါတွေကိုတော့ဖြင့် ဘယ်တော့မှ အရှုံးမပေးနိုင်ဘူး ။
. . . “ ကျမတို့ မမှားဘူး ”. . .
. . . “ ဘာ ” . . .
. . . “ ဟုတ်တယ် ကျမတို့လုပ်တာ လုံးဝမမှားဘူး ။ ရှင်တို့လို လူယုတ်မာတွေ လက်ထဲက လွတ်အောင် မရှောင်နိုင်တာပဲ မှားတယ် ” . . .
လုံး၀ မျှော်လင့်မထားတဲ့ အဖြေကြောင့် ဆရာသမား အတော်အံ့သြသွားပုံရသည် ။ ပြီးတော့ ငယ်သားတွေရှေ့ဆိုတော့ အမြီးတက်နင်းခံရသလို ဒေါတခွီးခွီး ဖောင်းပြီ ။
. . . “ဟေ့ကောင် ဒီကောင်မကို ဖင်ကွဲအောင် ရိုက်ကွာ ” . . .

တချိန်က တွေးကြည့်ရင်း အာသာဖြေခဲ့သည့် ဘဝမျိုးကို ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ရောက်သွားခဲ့ပြီ ။ သူ့ဖင်လုံးကားယားကြီး နောက်ကနေ ပြူးပြဲထွက်နေမယ့် အစိတ်အပိုင်းတွေကို ကြည့်ပြီး နှာဘူးထနေမယ့် ယောင်္ကျားတွေ တအုပ်ကြီးပါလား ။ သည်အတွေးနှင့် အတူ ဆီးခုံကြီး တင်းခနဲတင်းခနဲ ဖြစ်လာသည် ။
. . . “ ဆရာ ဒီကောင်မ ဖင်ကြီးကို ရိုက်ရမှာ နှမြောစရာကြီးဗျာ ” . . .
ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးအိနေတဲ့ နေမထိ လေမထိ ဖင်သားကြီးကို ကိုင်ကြည့်လိုက်ရင်း ပါးကွက်သားဝတုတ် နှမြောတသသ ဖြစ်နေသည် ။
. . . “ဘာမှညှာမနေနေ့ ဟေ့ကောင် စုတ်ပြတ်သက်သွားအောင် ရိုက် ” . . .
လက်ပြန်ရုပ်သွားပြီး အေးစက်စက် ကြိမ်သားက တင်ပါးကြီးပေါ်လာထိတော့ မွှေးညှင်းလေးတွေ ထောင်အောင် ကြက်သိမ်းထသွားတယ် ။ အဟုတ်တကယ် အရိုက်ခံရတော့မယ် ပါလား . . . အိမ်မက်ဆိုး တခုသာ ဖြစ်လိုက်ပါ အခုပဲ လန့်နိုးလိုက်ပါတော့ ဆိုပြီးလည်း တောင်းဆုတွေ အခါခါပြုနေမိသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .
. . . “ အိအိအ ” . . . တင်ပါးထဲ အောင့်ခနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် အံကိုခဲပြီး ခံသည် ။
ကန့်လန့်ဖြတ် အရှိုးရာကြီးက ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးပေါ်မှာ ထင်းခနဲ ပေါ်လာသည် ။
. အတော်နုတဲ့ ကောင်မပဲ ဒါတောင် ကြိတ်ခံချင်နေသေးတယ် . . ဝတုတ်တွေးလိုက်မိသည် ။
. . . “ ရွှမ်း ” . . .
. . . “ အိယားးးးးးးးးအီးဟီး ” . . .
ရိုက်ချက်တွေ ခနရပ်သွားသည်မို့ သက်သာရာရမလား ထင်လိုက်မိပေမယ့် အမှားကြီးမှားမှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်ရပြီ ။ စပ်ဖြင်းဖြင်း တင်ပါးပေါ်ကို ရောက်လာတဲ့ လက်ဖဝါးမာမာကြီးက လျှိုကြားထဲ တရွေ့ရွေ့တိုးဆင်းသွားသည် ။ နှိုက်ခံရတော့မယ် ။ နှိုက်. . နှိုက်ပြီ အင်းးးးးးးးးးးးးးး . . .

မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ လို့ စိတ်ထဲမှာ တသွင်သွင် ပြောနေပေမယ့် လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ အထိမှာ စောက်ခေါင်းဝထဲ ပုရွက်ဆိတ်အုံကြီး ဝင်လာသလိုပဲ ရွစိတက်လာသည် ။
. . . “ အ အ . . . မလုပ် အီးဟီးဟီး ”. . .
နှိုက်တာကတော့ နေရာစုံပဲ ။ မာကြမ်းတဲ့ လက်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော်ပတ်စားနေသလားမှတ်ရတယ် ။ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် မြောင်းကြီးထဲမှာလည်း လက်ညှိုးကြီးက လက်ဝဲရစ်လှိမ့်သည် ။ ဖူးကြွနေတဲ့ ဘေးသားတစ်တစ်လေးကိုလည်း ကိုင်သည် ။ ပြီးတော့ အသည်းထဲမှာ ယားကျိကျိဖြစ်စရာ ဖင်ခေါင်းဝလေးက အသားနုလေးကိုပါ လက်သည်းနဲ့ ခြစ်တာ . . . အမလေးလေး ။ ပြီးလျှင် ဖင်ပြောင်ကြီးကို တခါပြန် ဗြင်းပြန်သည် ။
. . . “ ရွှမ်း ”. . .
. . . အီးဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးဟီးဟီး ” . . .
ဖင်တလှည့် စောက်ဖုတ်တလှည့် ဖင်သား ဂွကြား မခွဲခြားပဲ နှိပ်စက်ကလူ ပြုတာကို လှိမ့်နေအောင် ခံနေရပြီ ။

ဆယ်ချက်ပြီးတော့ ဒုတိယလူအလှည့် ။
မာနက ငယ်ထိပ် တက်ဆောင့်နေပေမယ့် တကယ်တမ်းကျတော့ မီမီကို ထက်ပင် နုသေးသည့် အမျိုးသမီးပေမို့ အနာသည်းလာသော အခါ အံကြိတ်မခံနိုင်တော့ ။ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာနဲ့ လူးခါနေရပြီ ။ အဆီတထပ် အသားတထပ် ဖင်သားအိအိကြီးတွေက ကြိမ်တချက် ထိလိုက်တိုင်း နစ်နစ်ဝင်သွားပြီး အုန်းနို့ကျောက်ကျောတုံးကြီးလို တုန်တုန်တက်သွားတာက အသည်းအေးစရာ ။

ပူထူ ရဲပြီးနာကျင်နေတာကနေ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အုပ်အကိုင်ခံရသည်မို့ အသိပြန်ဝင်လာပြန်သည် ။
ဒီလူ့လက်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားဖူးဖူးကြီးကြား အလျားလိုက်ဆော့နေရာကနေ လက်ညှိုး၂ချောင်းပူးက စောက်ခေါင်းထဲ အတင်းတိုးဝင်လာသည် ။ လုံးဝကို အညှာအတာ မရှိ ။
. . . “ ဆရာ ဒီကောင်မက တချက်ထဲပဲဆရာရေ ဝင်သွားတယ် ” . . .
. . . “ ခံပြီးသားကြီးမို့ နေမှာပေါ့ကွာ ” . . .
. . . “ ဟုတ်တယ် ဆရာ ခိုးခိုးပြီး ဖာခံစားနေလားမှ မသိတာ ” . . .
သည်စကားက မေသက် အရှိုက်ကို ဆောင့်ကန်ခံရသလို အောင့်နေအောင် ခံပြင်းရသည် ။
. . . “ ဟေ့ကောင် သိပ်မလုပ်နဲ့အုံး ဒီဒေါက်တာမက ဘာအဖွဲ့အစည်းက ဆိုပဲ မင်းကို လက်နဲ့ မုဒိန်းကျင့်ပါတယ်ဆိုပြီး တရားစွဲ ထောင်ချနေအုံးမယ် ” . . .
. . . “ ဟုတ်လား ဆရာမ ကျုပ်ကို ဖမ်းမှာလား ဟားဟား ” . . .
ဟိုလူက သူ့မျက်နှာဘေး လာကြည့်ရင်း အားရပါးရလှောင်သည် ။ ကြည့်စမ်းပါအုံး ။ လူပုံက စုပ်ပြတ်ပြတ်နဲ့။ ဒီလို လူပေါင်းစုံရဲ့ အဖုတ်နှိုက်တာ ခံနေရတဲ့ ဘ၀ သူတို့ပြောသလို ဖာသယ်မ ဘဝနဲ့ ဘာခြားသေးလဲ ။ သည်လို တွေးမိတော့ မချိတင်ကဲ ဝမ်းနည်းစိတ်က ရင်ထဲလာဆို့သည် ။
. . . “ ရွှမ်း ” . . .
. . . “အီးယားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး” . . .
ဘယ်ဘဝက အငြိုးနဲ့နိုပ်စက်နေမှန်းမသိ ။ ကလန့်တာခံရပြန်သည် ။ မိန်းမကိုယ်တင်မက ဖင်ဝကိုပါ လက်ကမြင်းတာ ။ နောက်ပြီး ကြိမ်လုံးထိပ်နဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်တိုင်း အသားနုလေးတွေမို့ နာကြိမ်းကြီး ဖြစ်ဖြစ်သွားသည် ။

ဒါပေမယ့်လည်းလေ နာတာကနာပဲ ။ သည်မျှထိအောင် ဖီလင်ဒေသလေးကို ကညော့ပြီး အနှိုက်ခံနေရတော့ နဂိုတည်းက စိတ်ကူးယဉ်ဖူးတဲ့ အခံလည်းရှိ လက်ဆော့ခြေဆော့လည်း ရှိတဲ့ မေသက်ရဲ့သွေးသားတွေက သူ့ရဲ့ အသိစိတ်ကို သစ္စာစဖောက်နေပြီ ။ ပေါင်ရင်းဂွဆုံအဖုတ်ကြီးကို ပျားအုံကြီး လာကပ်ထားသလို တအုံးအုံး တစူးစူး ဖြစ်နေရင်းက အချိုသကာပျားရည်တွေ ယိုစီးလာသည် ။

နောက်ဆုံးဖြစ်တဲ့ အသားမဲမဲလူက မီမီကို့တုန်းကလိုပင် စကတည်းက ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဖင်နှစ်လုံးကြား လက်အရင်ရောက်လာသည် ။
. . . “ စောက်ကျိုးနဲဟ ရွှဲနစ်နေတာပဲ ” . . .
ပြွတ်ခနဲ နေအောင် လက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်ရင်း သူ့လက်မှာ စိုနေတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်သေးသည် ။
. . . “ ဟုတ်တယ် ဆရာ ဒီကောင်မ စောက်ရည်တွေကို ရွှဲနစ်နေတာပဲ ” . . .
. . . “ ဟေ ” . . .
မေသက် ခေါင်းထဲ မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလိုပဲ ။ ဒီလောက် စောက်ရှက်ကွဲနေတာတောင် ဒီစောက်ပတ်က ရွပြီး အရည်ထွက်ရသေးတယ်တဲ့ ။

. . . “ ဟိုကောင် မင့်ဒါတောင် မသိဘူး ။ မင်းကောင်မကြီးက မင်းနှိုက်တာခံပြီး အရည်ထွက်နေတာ ” . . .
အရှေ့ကလူက ဝမ်းသာအားရ ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးဖြင့်
. . . “ ထင်တော့ထင်သားဗျ ။ ဒါကြောင့် ချွဲကျိကျိ ဖြစ်နေပါတယ်လို့ ။ ချွေးတွေပဲထွက်သလား သေးပဲထွက်ကျသလား ထင်နေတာ ” . . .
. . . “ အာစရိယတို့ လာကြည့်လာ ” . . .
နှုတ်ခမ်းမွေး ထိုင်ရာမှထလာသလို သူ့ဘော်ဒီဂတ်နှင့် အပေါင်းအပါတွေလည်း မေသက် ခြေရင်းနား စုပြုံရောက်လာကြသည် ။
အသားမဲနဲ့လူက ကြိမ်လုံးကို သူများဆီ ခေတ္တလှမ်းပေးလိုက်ရင်း
. . . “ ဒီမှာ ဆရာ ” . . .
မေသက် ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရကြီး ဖြဲပြသည် ။ . . . ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် . . . ဖင်ပြဲထွက်မတတ်ကို ဖြဲချလိုက်တာ ။

ဟုတ်သည် ။ ဖင်ဆုံကြီးအရင်းက အမွှေးအမျှင်မရှိ ဖူးအစ်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ပြူးပြူးကြီးက ထွက်ကျထားတဲ့ အရေပေပြီး စိုရွှဲပြောင်လက်နေသည် ။ မဟားဒယား ဖြဲခံထားရတာ့ ဖင်ခေါင်းညိုညိုလေးကလည်း စူပွပွနဲ့ ဟစိစိ ဖြစ်နေတယ် ။ ဆေးကျောင်းတတ်တုန်းက လိပ်ခေါင်းလူနာကို မညှာမတာ ဝိုင်းကြည့်ခဲ့တာ ဝဋ်လည်ပြီ ။ ဖင်အဖြဲခံထားတဲ့ ဆရာဝန်မကို ဝိုင်းအုံကြည့်နေတဲ့ ယောင်္ကျားသားတွေမှ တပြုံကြီး ။
. . . “ အေးဟုတ်ပါရဲ့ ” . . .
နီနီရဲရဲ စောက်ခေါင်းဝကြီးကနေ အရည်တွေ ယိုစီးကြနေသည် ။ စောက်ပတ်အဝကို ဖြဲအကြည့်ခံနေရမှန်း သိတော့ စောက်ရည်တွေ ဒလဟောထွက်ကြကုန်သည် ။ ယူနီဖောင်းဝတ် လူမိုက်ကြီးတွေ ဝမ်းသာအားရ တဟဲဟဲ တဟားဟားနဲ့ သဘောတေ့ွ နေကြတာမှ တရုံးရုံးပဲ ။ ဖုန်းနဲ့ မှတ်တမ်းတင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကလည်း အနီးကပ်ပင် ရိုက်နေသည် ။
. . . “ ဒေါက်တာမ ဖင်အရိုက်ခံရပြီး နှာဘူးစိတ်တွေ ဖြစ်နေတာဟ ဟားဟား ဟားဟား ”

ရှက်လိုက်တာ ပြောမနေနဲ့ ။ မျက်ရည်တွေ နှာရည်တွေ ရွှဲနစ်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးကို ဘယ်နားဝှက်ထားရမလဲ မသိဘူး ။
ကြမ်းပြင်ပေါ်က မျက်ရည်တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ကောင်မလေးတွေပါ တအံ့တသြ ဖြစ်ကြရသည် ။ ဒေါက်တာမ စောက်ပတ်ထဲက နှာဘူးရည်တွေ ထွက်နေတယ်တဲ့ ။ ဒီလောက် သေလုမြောပါး ဝတ်လစ်စလစ် အရိုက်ခံနေရတာတောင် အဲဒီ့ မိန်းမ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ။
. . . “ ခင်ဗျား ကြိမ်ဒဏ်အပေးခံရတာ စိတ်တွေ ထနေသလား ” . . .
. . . “ မဟုတ်ဘူး ဟီးဟီးအီး မဟုတ်ဘူး ”. . .
. . . “ ဟေ့ကောင် ဒီကောင်မ ခုဒီမဟုတ်ဘူး ငြင်းနေသေးတယ် ပြလိုက်စမ်းကွာ ။ သူ့စောက်ရည်တွေ သူ့ပြန်ပြလိုက် ” . . .
. . . “ အိ အိ ”. . .
နှုတ်ခမ်းမွှေး ဘော်ဒီဂတ်တကောင် လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ဗလွတ်ဗလွတ် နေအောင် စောက်ခေါင်းထဲကို မွှေလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ နေအောင် ထွက်ကျကုန်သည် ။
. . . “ အ အအ အင်း အိအိ အိအင်းးးးးးးးးးးးးးး ” . . .
မေးတွေပါ တဂတ်ဂတ်ရိုက်ပြီး အကြောတွေပါ ဆွဲကုန်ရင်း လုံးတီးခန္ဓာကိုယ်ကြီးက ဆန့်တငင်ငင်နဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို စကောဝိုင်းမွှေ့သလို ခါရမ်းကာ အာခေါင်သံကြီး ထွက်လာသည် ။ ဘာဖြစ်သွားမှန်း သိကြသည်မို့ ပရိသတ်အားလုံးပင် တအံ့တသြ တယောက်မျက်ခွက် တယောက်ကြည့်ပြီး ပြုံးပျော်ဟားကြပြန်သည် ။
. . . “ မော့ကြည့်လေ ဒေါ်မေသက် ” . . .
လက်ညှိုးပေါ်မှာ ပေပွနေတာ စောက်ရည် ဖြူပြစ်ပြစ်တွေမှန်း ငြင်းမရ ။ နှုတ်ခမ်းမွှေးက ဘယ်နှယ့်တုန်း ဆိုတဲ့ မျက်နှာဖြင့် ကြည့်သည် ။

. . . “ ဒီကောင်မကို ငါးချက်လောက် ထပ်ကျွေးလိုက်ပါအုံးကွာ ပြီးမှ စကားဆက်ပြောကြတာပေါ့ ” . . .
အသားမဲက သူ့ကြိမ်စကြာကို ပြန်ယူလိုက်ပြီး အရိုက်ဇာတ်လမ်း ပြန်စသည် ။
. . . “ ရွှမ်း . . . အီးးးးးးးးးးးးဟီးးးးးးးအီး ” . . .
လုံးလုံးအိအိ ဖင်ကြီးမှာ အရှိုးရာတွေတင်မက သွေးခြေတွေပါ ဥနေပြီ ။ မေသက်ရဲ့ ငယ်သံပါအောင် အော်သံကြီးလည်း အခန်းထဲ ပြန်လည် ဖုံးလွှမ်းသွားပြန်သည် ။

. . . “ ကဲ ကျုပ် ခင်ဗျားကို မေးထားတဲ့ မေးခွန်းကိုပဲ ပြန်မေးမယ် ။ ခင်ဗျားတို့ လုပ်ရပ် မှားသလား ” . . .
အသက်ရှုမဝသလို ရှိုက်နေရတဲ့ မေသက်မျက်နှာနား ကပ်ရင်း ဗိုလ်နှုတ်ခမ်းမွှေး မေးလိုက်သည် ။
. . . “ အိ အိ အိ ” . . .
မဖြေနိုင်သေး ။ အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိတော့ဘူးလားလို့ ထင်ရအောင် ပူထူကျိန်းစပ်နေသည် ။ မီမီကို တုန်းကလိုပဲ ဆရာသမား အမေးမှာ အသားမဲကောင်က ဖင်ကြားထဲ လက်သွင်းလိုက်ရင်း အသားနုလေးကို ဆွဲလိမ်ထားလိုက်သည် ။
. . . “ အိအိ နာ နာ အ ” . . .
အရည်တွေနဲ့ ချောနေတာမို့ နှုတ်ခမ်းသား နောက်တဖက်ကို ပြောင်းပြီး ဆိတ်ထည့်လိုက်ပြန်သည် ။
. . . “ ဒီဆရာဝန်မက အတော်ခေါင်းမာတယ်ကွ ။ အသားနာချင်ပုံရတယ် ” . . .
ပေါင်းစုံ အလုပ်ခံထားရလို့ စောက်ဖုတ် ဘေးနှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေလည်း ယောင်ကိုင်းကုန်ပြီ ထင်တယ် ။

မိပြီ ။ လက်မနဲ့ လက်ညှိုးတုတ်တုတ်ကြမ်းကြမ်းကြီးကြား မေသက်ရဲ့ ရသာဖူးအစိလေး အညှပ်ခံလိုက်ပြီ ။
သည်ပြောရခက်တဲ့ ဒေါက်တာမ သင်းစောက်စိကို အားကုန်ထည့်ရင်း ဖိချေပလိုက်သည် ။
. . . “ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .
ဒီတခေါက် အော်သံကြီးက အသက်ပါ ပါသွားမလား ထင်ရသည် ။ နာလွန်းလို့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး တခုလုံးကို လူးလိမ့်ခါရမ်းရင်း သစ်သားတန်းပေါ်က လှိမ့်ချဖို့ပါ ရုန်းကန်တာကြောင့် ဝတုတ်တို့နှစ်ယောက် အမြန်ပင် ကူပြီး ဖိချုပ်ထားလိုက်ရသည် ။
. . . “ ဟာ ဟေ့ကောင် မင်းဘာလုပ်လိုက်တာလဲ ” . . .
. . . “ အညှာမိသွားတာလေ ဆရာရဲ့ ။ စောက်ကောင်မ မေးတာဖြေရင်ဖြေ မဟုတ်ရင် နင့်ဟာလေး ပုပ်အောင်လိမ်ပစ်မှာ ” . . .
. . . “ အိအိအိ မှားပါတယ် မှားပါတယ် အီးဟီး ကျမတို့ မှားပါတယ်ရှင် တောင်းပန်ပါတယ် ” . . .
. . . “ ဘာမှားတာတုန်း သေချာဖြေလေ ” . . .
. . . “ တောင်းပန်ပါတယ် အီးဟီးဟီး အကုန်မှားပါတယ် ” . . .
. . . “ ခင်ဗျားလို မိန်းမတွေကို အခုလို ကြိမ်ဒဏ်ရိုက်တာကော ရိုက်သင့်လား ဖြေလေ ” . . .
. . . “ ရိုက် ရိုက်သင့့်ပါတယ် အအအိ အ ” . . .
ရသာဖူးလေး ကို အညှပ်ထားရသည်ကို မလွှတ်ပေး။ တီကောင် ဆားတို့ခံရသလို မေသက် ကိုယ်လုံးတီးကြီး တွန့်တွန့်လူးနေသည် ။
. . . “ လွှတ်ပေးပါရှင့့် အီးဟီးအီး ရှိကြီးခိုးပါတယ် ကျမတောင်းပန်ပါတယ် အိအီးးအားဟားးးးဟားးအီးယား ” . . .

မေသက် နာလွန်းလို့မခံနိုင်တော့ ။ တသက်လုံး တယုတယနဲ့ ဥလာတဲ့ အစေ့လေး ၊ ခံစားမှု အထိပ်အထွတ်ရောက်အောင် ပို့ပေးနေကျ ပူစီသီးလေး ခြေမွခံနေရသည် ။ ဖင်ဆုံကြီးတွေ ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ လွတ်များသွားမလား လှုပ်ခါနေပေမယ့် ပလာယာနဲ့ ညှပ်ထားသလား မှတ်ရတယ် ။ ရက်ရက်စက်စက် နာပေမယ့် ဘယ်လိုရုန်းခါခါ လုံးဝမလွတ်သွား ။ အရည်တွေ အိုင်ထွန်းနေတဲ့ ကြားက စောက်စိ အပြွတ်လေး လွတ်မသွားအောင် ဆွဲညှပ်ထားသည်မို့ သမန်ကာလျှံကာ လိမ်ထားတာ မဟုတ်ပဲ အရင်းသားတစ်လေးကနေ ထိပ်ဖူးအဖျားထိ အတင်းကြီး ဖိညှပ်ပြီး ဆွဲလိမ်ထားရတာ ။ သည်တော့ နာလိုက်သည်မှာ ရစရာမရှိ ။ အဖူးလေးကော အနားက အသားနုလေးတွေပါ ပုပ်ကုန်ပြီတောင် ထင်ရတယ် ။

ခံသူကခံရသလို လုပ်သူကလည်းလုပ်သည် ။ သူလည်း မိန်းမအတော်များများကို လက်ကမြင်းကြော ထခဲ့ပေမယ့် ဒီလိုကောင်မမျိုးက ရှားသည်။ စောက်စိကိုကလည်း ပြူးပြူးလေးနဲ့ ကြီးတာဖြစ်သည် ။ တချို့မိန်းမတွေဆို အစေ့က သေးလွန်းလို့ ရှာလို့ပင်မရ ။ သာမာန်အရွယ် ပစ္စည်းဆိုရင်တောင် မိမိရရ ညှပ်ကိုင်မိဖို့က အတော်ခက်သည် ။ သည်စောက်ကောင်မကြီးကိုက တဏှာကြီးလို့ ပြူးနေတာဖြစ်မယ် ။ ပြီးတော့ ဖင်ရိုက်ခံရတာကို စိတ်တွေထ စောက်ရည်တွေထွက်ပြီး စောက်စေ့ကြီးတောင်လာလို့ ခံရတာ ခံပေါ့ကွာ ။
. . . “ခင်ဗျားကိုလည်း ခေါင်းမာမယ်ထင်တာ လိမ်မာသွားပါပြီလား ” . . .
. . . “လိမ်မာပါပြီရှင့် ကြောက်ပါပီ ဟီးဟီး လွှတ်ပေးပါ ပြတ်တော့မယ် အီးဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ပြတ်ထွက်တော့မယ် အအအအအီးးး ” . . .
သက်သက်အော်နေတာ မဟုတ် ။ မေသက် တကယ်ကို အစေ့ဖူးလေး ပြတ်ထွက်သွားမှာ တအားကြောက် တအားစိုးရိမ်နေသည် ။ မိန်းမ သင်းကွပ်တယ်ဆိုတာလည်း ရှိသေးသည်ကိုး ။ ဒါလေး မရှိတော့ရင် ဘဝဆုံးမှာ ။ အစေ့လေးပွတ်ပြီး ခံစားရတဲ့ ကာမအာရုံတွေနဲ့ တသက်တာ ဝေးပြီ ။

ကြည့်နေကြတဲ့ ကောင်မလေးတွေတောင် ကြောက်လွန်းလို့ အသက်တောင်ရဲရဲ မရှုဝံ့ ။ မိန်းမတယောက် စောက်စိနုနုလေး ပြုတ်ထွက်လုမတတ် ဆွဲလိမ်ခံထားပြီး အသက်ငင်သလို ခါရမ်းနေတာက မမြင်ရက်စရာ ။ တင်ပါးအိုးကြီးတွေ လေထဲမြှောက်လာပြီး ဖင်ကြီးထောင်လာလိုက် ၊ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ခြေထောက်တွေက ကွေးလိုက်ဆန့်လိုက် ။ ကိုယ်လုံးကြီးက လူးနေတာမို့ နို့အုံတင်းတင်းကြီးက အောက်ခံသစ်သားနဲ့ ချေလိုက် ဘေးဘက်ကိုပြွတ်ခနဲ လျှံထွက်လာလိုက်နဲ့ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ကြီး ။
. . . “ ဟေ့ကောင် ဒေါက်တာမကြီးက လိမ်မာသွားပြီကွ ” . . .
. . . “ မလိမ်မာလို့မရဘူးလေ ဆရာရယ် ကျနော်က တကယ်ပြတ်အောင် လိမ်ပစ်မှာ ” . . .
. . . “ မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးးးး မလုပ်ပါနဲ့ ကျမရှိခိုးပါတယ် ” . . .
. . . “ ဘာမလုပ်ရမှာ ခင်ဗျားဟာက အရင်းမရှိအဖျားမရှိ ” . . .
. . . “ အိအိအီးးးဟီး လွှတ်ပေးပါရှင့် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့် အီးးဟီးးးးးးးးဟီး ရှိကြီးခိုးပါတယ်ရှင့် ” . . .
. . . “ ဘယ်ဟာကို လွှတ်ပေးရတုန်း ” . . .
. . . “ ဟီးအီးဟီး ထိပ် ထိပ် အီးဟီးးးးးအား အစိ ” . . .
. . . “ ဘာအစေ့တုန်း ပဲစေ့လား ဆီးသီးစေ့လား ဟားဟား ဖြေလေ ကောင်းကောင်းဖြေမှ လွှတ်ပေးမယ် ” . . .
. . . “ အမလေးးးးအိအိ ကျမရဲ့ စောက်စိပါရှင့် ဟင့်ဟင့် အီးးး ” . . .
. . . “ စောက်စိပြတ်မှာကြောက်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ဖြေလေ ” . . .
. . . “ အိဟီးဟီးဟီး ကြောက်ပါတယ်ရှင့် အအအ အီး စောက်စိပြတ်မှာ ကြောက်ပါတယ်ရှင့် အအအ . . .
ဒေါက်တာမမ မရှက်နိုင်တော့ ကိုယ့်စောက်စိလေး ရှင်သန်ရေးကို ငိုကြီးချက်မ တောင်းပန်နေတာ မြင်ရတော့ ဆရာနှုတ်ခမ်းမွှေး ပီတိတွေဖြာပြီး ကျေနပ်သွားသည် ။ ကောင်မတော့ သောက်ချိုးလုံး၀ ပြေသွားပြီ ။
. . . “ ဟားဟားဟား လွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့ကွာ သူ့ဟာလေး အတော်နှမြောနေပုံရတယ် ” . . .
. . . “ ဟုတ်မှာပေါ့ ဆရာရယ် ကောင်မက နှာဘူးထစရာ မရှိဖြစ်မှာစိုးနေတာ ” . . .
. . . “ အေးကွာ သူလည်း လိမ်မာသွားပြီဆိုတော့ လက်ကျန် ငါးချက် ဆက်လုပ်လိုက်ကွာ ” . . .
. . . “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ” . . .
အချုပ်အနှောင်က လွတ်သွားတဲ့ ရသာဖူးလေး ပါးချပ်ပြီးပဲ ကျန်ခဲ့သလား ဖူးယောင်ပြီးပဲ ပွထလာမလား မသိဘူး ။ နတ်အာရုံအလား ခံစားမှုလေးတွေ ဖီလင်ပေးနေတဲ့ အမြတ်တနိုး ရွှေသီးလေးကို ညှပ်ခြေနှိပ်စက်သွားပုံက ရက်စက်လိုက်ကြတာ ။ နောက်ထပ် ကျန်သေးတဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ငါးချက် မေသက် တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကြီးပေါ်ကို မိနစ်ဝက်ခြားပြီး ထပ်ထပ်ကျလာသည် ။ ဘာတွေ ဘယ်လို အော်မိမှန်းပင်မသိတော့ ။ မာနတွေ အရှက်တွေလည်း တစက်မှ မကျန်တော့ ။ ဝူးဝူးဝါးဝါး နဲ့ အရူးမကြီးလုံးလုံးဖြစ်သွားရသည် ။

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

့. . . “ ဟဲလို ယူအမ်အန်အေက ဗိုလ်မှူး— ပြောနေပါတယ် ” . . .
. . . “ ဗိုလ်မှူး ကျွန်တော် စခန်းမှူး— ပါ ” . . .
. . . “ စခန်းမှူးကြီးပါလား ဘာကိစ္စများရှိသတုန်း ” . . .
. . . “ ဗိုလ်မှူးတို့ဆီမှာ အထိမ်းသိမ်းခံထားရတဲ့ ဒေါက်တာမမေသက်နဲ့ သတင်းထောက် မမီမီကိုတို့ အတွက်ပဲဗျာ ” . . .
. . . “ ပြောပါ ” . . .
. . . “ ရန်ကုန်ကနေ သူတို့လူကြီးတွေ လိုက်လာပြီး ဗှိူလ်မှူးတို့နဲ့ တွေ့ဆုံချင်ပါတယ်တဲ့ ။ ပြီးတော့ သက်ဆိုင်ရာလူကြီးတွေက ဗှိူလ်မှူးတို့ဘက်က လူကြီးတွေဆီကို ဆက်သွယ်ပေးမယ်လို့လဲ သိရပါတယ် ”. . .
. . . “ ကျွန်တော်တို့က ဘာကူညီပေးရမလဲ ” . . .
. . . “ ဒေါက်တာမေသက်နဲ့ မမီမီကို တို့ကို ကြိမ်ဒဏ်မချသေးပဲ ခေတ္တ ဆိုင်းငံ့ပေးထားစေချင်ပါတယ် ” . . .
. . . “ စခန်းမှူးကြီးတို့က တယ်နောက်ကျတယ်ကိုး ။ ဆေားရီးဗျာ ဒီမနက်ပဲ နှစ်ယောက်စလုံးကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးလိုက်ပြီ ” . . .
. . . “ ဗျာ ” . . .
. . . “ ဟုတ်တယ်ဗျ ထုံးစံပေါ့။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တယောက်သုံးဆယ်စီ ချပေးလိုက်တယ် ” . . .
. . . “ ဟာဗျာ ” . . .
. . . “ အဲဒါ ကျွန်တော်ဘက်က ကိစ္စကပြီးပြီ ။ စခန်းမှူးကြီးတို့ လာခေါ်ရင် လွှဲပေးဖွဲ့ ရယ်ဒီပဲ ”. . .
. . . “ ဟုတ်ပါပြီဗျာ ။ လွှဲပြောင်းလက်ခံဖို့ပဲ စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ် ” . . .

စခန်းမှူးကြီး ဖုန်းချလိုက်ပြီးတော့မှ စိတ်မကောင်း ။ ဟိုတနေ့က သူ့နဲ့လာတွေ့သွားတဲ့ ငယ်ငယ်ချောချော ဂျာနယ်ဆရာမလေးနဲ့ ဆရာဝန်မလေးတို့ နှစ်ယောက်တော့ သွားရှာပြီပေါ့ ။ ဖင်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အတွယ်ခံရလိုက်ပြီ ။ သူလည်း သတင်းရရချင်းပဲ ကောင်မလေးတွေဘက်ကို အကြောင်းကြားပြီး တတ်နိုင်သလောက် ကြိုးစားတာပါပဲ ။ သူ့အဆင့်က ဝင်ရောက်စွပ်ဖက်နိုင်တဲ့ နေရာမဟုတ်တာမို့ လူကြီးချင်း ပြောလိုက်ရင်တော့ ခလေးမလေးတွေ သက်သာပါစေတော့ ဆိုပြီး ကြိုးစားပေမယ့် အခါနှောင်းသွားပြီ ။ ဒီတော့လည်း လုပ်စရာရှိတာပဲ ဆက်လုပ်ရတော့မှာပေါ့ ။

အချုပ်ခန်းထဲ ဘယ်လိုပြန်ရောက်လာမှန်း ကောင်းကောင်းပင် မမှတ်မိချင် ။ နောက်ဆုံးပြီးသွားတော့ သူကို ထမီပတ်ပေးပြီး တွဲခေါ်လာတာတော့ သတိရသလိုလို ရှိသည် ။ ပတ်ပေးတယ်ဆိုတာ ထမီကို ကွင်းလုံးမစွပ်ပဲ ကိုယ်မှာပတ်ပြီး အစနှစ်ခုကို ချည်ထားတာလေ ။ ကိုယ်တိုင်ကမှ မဝတ်နိုင်တော့ အရှက်လုံအောင် ပတ်ပေးထားတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမလိုပဲ ။ သူတို့ကို တရွတ်တွဲပြီး ပြန်ခေါ်လာတဲ့ လမ်းမှာ အမျိုးသားအချုပ်သားတွေဆီက လှောင်သံပြောင်သံတွေ ကြားရပေမယ့် ဘာတွေပြောမှန်း လုံးလုံးမသိ ။ အထဲပြန်ရောက်တော့လည်း ဖင်ချမထိုင်သည်မို့ ကားယားကြီး မှောက်နေရသည် ။ တင်ပါးကြီးတွေက မီးမြိုက်ခံထားရပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးတခုလုံး မီးစနှင့် ထိုးခံထားရသလို နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည် ။

နေ့တောင်မကူးလိုက်ပါဘူး ။ ညနေပိုင်းလောက်မှာ ရဲတပ်ဖွဲ့က စခန်းမှူးတို့ ရောက်လာတာနဲ့ သူတို့ကို လွှဲပြောင်းပေးအပ်သည်ပေါ့ ။ မီမီကော မေသက်ပါ ခံစားချက်မဲ့နေတဲ့ စက်ရုပ်တွေလိုပဲ ။ မျက်နှာငယ်လေးတွေနဲ့ ထဆိုထ ထိုင်ဆိုထိုင် သွားဆိုသွား ဖြစ်နေကြတယ် ။ စိတ်ဓာတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လုံးဝပြိုလဲပြီး ပျော့ခွေပုံကျ သွားအောင် အလုပ်ခံလိုက်တာမို့ သစ်ရွက်လှုပ်တာကအစ ကြောက်နေကြရတဲ့ ယုန်မငယ်လေးတွေလိုပဲ ။
. . . “ ကျွန်တော်တို့ဘက်ကတော့ ရဲအရေးပိုင်တဲ့ အမှုလည်း မဟုတ်တာမို့ ဆက်လက် အရေးယူစရာ မရှိပါဘူး ဗိုလ်မှူးတို့ဘက်ကကော ဘာများ ဆောင်ရွက်ချင်သေးလဲ ” . . .
. . . “ မရှိပါဘူး ။ ကျုပ်တို့ဘက်ကလည်း လုံလုံလောက်လောက် အရေးယူ ပညာပေးပြီးသွားပါပြီ ။ ကျေနပ်ပြီဗျာ ” . . .
တခုတော့ ထပ်ပြီးလုပ်ရသေးသည် ။ မေသက်ကော မီမီကိုပါ ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ အထူးဒေသ၂၁ ကို နောက်ထပ်တဖြန် ပြန်လည်ဝင်ရောက်မည် ဆိုပါက ဒေသဆိုင်ရာ တာဝန်ရှိသူထံ အကြောင်းကြားပြီး ခွင့်ပြုချက် ပါမစ်ယူပါမယ် ဆိုတဲ့ ခံဝန်လက်မှတ် ထိုးပေးလိုက်ရသည် ။

. . . “ မေသက် ” . . .
. . . “ မီမီ ” . . .
မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီးနဲ့အတူ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာတဲ့ သူတွေက ဒယ်ဒီတာဦးဘုန်းမြင့်၊ ရှေ့နေကြီးဦးသိန်းထိုက်၊ မီမီကို့ဘဲဘဲ၊ မေသက်နဲ့ စေ့စပ်ထားသူ ကိုသက်ပိုင်ဇော်တို့တတွေ ။
. . . “ ငါပြောပါတယ် မေသက်ရယ် ။ အခုတော့ ဖြစ်ပြီမလား ”. . .
ဦးသိန်းထိုက်က ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ပြောသည် ။
. . . “ ကျူပ်လည်း တားသေးတာပဲ ။ ညည်းကို ဘာလို့တားလဲ ခုသိပြီမလား မီမီ ” . . .
မီမီကို့ ရီးစားလေးက သူ့မျက်နှာနား ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဆံနွယ်လေးတွေကို သပ်ပေးနေသလို မေသက် ကိုကိုကလည်း လက်လေးတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည် ။
. . . “ ဒဏ်ရာတွေကော ဘယ်လိုနေသေးလဲ ” . . .
. . . “ သက်သာသွားပါပြီ အန်ကယ်ရယ် ” . . .
. . . “ တော်တော်ဆိုးလား ပြစမ်း ကြည့်ရအောင် ” . . .
ဦးသိန်းထိုက်က ကိုယ့်တူမကိုယ် ဆိုတော့ ခြေစမ်းလိုက် ခေါင်းစမ်းလိုက်လုပ်ရင်း ပြောသည် ။ သူသိဖူး မြင်ဖူးတဲ့ စင်ကာပူက ကြိမ်ဒဏ်လိုမျိုး အရေတွေစုတ်ပြီး အသားတွေပြဲကွဲ ထွက်ကုန်သလား စိုးရိမ်တာ အကြီးအကျယ်ပဲ ။ အဲလိုများသာ စုတ်ပြတ်သတ်သွားရင် လှယဉ်ကျေးမယ်ကိုယ်လုံးနဲ့ တူမချောလေးဘ၀ အပြည့်အ၀ လှပနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး ။ လုံးလုံးတောင့်တောင့် တင်ပါးမှာ အနာရွက်တွေ သေရာပါကျန်ရော့မယ် ။
. . . “ ရှက်သွားအုံးမယ် ဗျာ ။ ထားလိုက်ပါ ” . . .
. . . “ သမီးမှာ ရှက်စရာလည်း မရှိတော့ပါဘူး ။ ရှက်လည်း မရှက်တော့ပါဘူး ” . . .
မေသက်အသံမှာ ခံစားချက်မရှိသလို ဂလိုဏ်သံပေါက်ပြီး အေးစက်စက်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။
. . . “ ဆရာ အန်ကယ်တို့ကို ပြပေးလိုက်ပါ ။ သိသွားတာပေါ့ ။ ” . . .

မှောက်ရက်ကြီး နေရတဲ့ မေသက် တင်ပါးပေါ်မှာ စောင်ဖြူဖြူပါးပါးလေး အုပ်ထားတာပါ ။ ဆရာဝန်ကြီးက သက်ပြင်းတချက်ချရင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တော့ အတူပါလာတဲ့ သူနာပြုဆရာမက စောင်ဖြူလေးကို ဖွဖွလေး လှန်လိုက်သည် ။ အောက်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းပဲ ။ မေသက် ဖင်လုံးလုံးအယ်အယ်ကြီးတွေက နီရဲတွတ်ပြီး ယောင်ကိုင်းနေသည် ။ ဖွေးဥနေတဲ့ ပေါင်သားဖြူဖြူတွေနဲ့ ယှဉ်ကြည့်လျှင် မည်မျှထိ အရောင်ပြောင်းသွားကြောင်း ပိုသိသာသည် ။ ကန့်လန့်စင်း အရှိုးရာတွေက ဖင်တုံကြီး နှစ်ဖက်လုံးပေါ်မှာ မညီမညာမျဉ်းကြောင်းတွေလို အထပ်ထပ် ရှိနေသည် ။ နဂိုတည်းက ဖင်လုံးကြီးတဲ့ သူမို့ အခုလို ယောင်ကိုင်းနေသည့်အခါ ပိုကြီးလာသည်ဟု ထင်ရသည် ။ လိမ်းထားတဲ့ ဆေးတွေကြောင့် အရည်လက်နေပြီး နီပြောင်ပြောင်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။ မီမီ ကို စောင်ကိုလည်း လှန်တင်လိုက်သည်။ သူလည်း မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖင်ပြောင်ပြီး နီရဲတွတ်နေသည်။
. . . “ ကျွတ် ကျွတ် . . . ဖြစ်ရလေ သမီးတို့ရယ် ” . . .

အားလုံး စုတ်တသပ်သပ်ဖြင့် စိတ်မကောင်း ။ ဂုဏ်သရေရှိ အပျိုမလေး ခံစားလိုက်ရမည့် အဖြစ်ကို တွေးကြည့်လို့ပင်မရ ။ ကိုသက်ပိုင်ဇော် ဆိုလျှင် ဇနီးလောင်းလေးရဲ့ ဖင်အိုးယောင်ယောင်ကြီးကို မြင်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ပါ ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ မျက်ရည်ဝိုင်းလာသည် ။

မေသက် မှောက်နေပေမယ့် ပေါင်ကောင်းကောင်းမစိနိုင်သည်မို့ ခြေနှစ်ချောင်းကို အတန်ငယ်ကားထားရသည် ။ ဟိုမသမာသူတွေ လက်ချက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အုံကြီးလည်း ဖူးယောင်နေသည်မို့ ပေါင်ကွနေသည် ။ တန်ဖိုးအထားရဆုံး နတ်သမီးထိပ်ဖူးလေး ဆိုရင် ထိလို့ပင်မရ ။

အားလုံးရဲ့ အကြည့်ထဲ အိုးစင်းနီကြီး အပြင် ဟနေတဲ့ ဖင်သားကြီးအခြေက အင်္ဂါဇာတ်ဖူးဖူးပြူးပြူးကြီးက မမြင်ချင်လို့ မရပဲ ရောက်လာသည် ။ အမွှေးမရှိပဲ ဖူးတစ်ပြွတ်ထွက်နေတဲ့ မေသက် ရွှေကြုတ်ကြီးကလည်း အနီရောင်သမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းသားတစ်မို့မို့ကြီးတွေ ဖူးကြွနေသည် ။ မီမီကိုရဲ့ အဖုတ်မှာလည်း အပူပေးခံထားရတဲ့ မုန့်ပေါင်းကြီးလို ဖောင်းဖောင်းကြွကြွ မို့မို့ခုံးခုံးနဲ့ ဖူးယောင်ပြီး တခုခုဖြစ်ထားမှန်း မသင်္ကာသလို ဖြစ်မိပေမယ့် မကောင်းတတ်သည်မို့ ဘယ်သူမှတော့ မမေးကြ ။ ငုံ့ကြည့်လိုက် ၊ အနီးကပ် စူးစမ်းလိုက် ၊ ကျွတ် ကျွတ် လုပ်လိုက် ၊ ခေါင်းရမ်းလိုက် နဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ထိ ဖင်ဟောင်းလောင်း ရဲပြောင်ပြောင်ကြီးတွေကို ကသိုဏ်းရှုနေကြသည် ။

. . . “ ရှေးပိုင်းရောဘာဖြစ်သေးလည်းဟု ” . . .
ဦးသိန်းထိုက် ကပဲ အစပြုပြီး ပြောလိုက်ရ ။ ကောင်မလေးတွေလည်း ဘေးတစောင်းလဲှပြီး သူတို့ဘက်ကို မျက်နှာမူပြီး ပြလိုက်ပါတော့သည်။ အားလုံးလည်း အတွေးတွေထဲမှာတော့ ကောင်မလေးတွေကို လုပ်ရက်လေခြင်းလို့ စိတ်မကောင်းတာအပြင် အာဏာစွမ်း ပြသွားသည့်သူတွေကို နာကြဉ်းဒေါသဖြစ်တာ တမျိုး ၊ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက ပညာတတ်လျက်နဲ့ မစဉ်းမစား မဆင်ခြင် အန္တရာယ်ကို ခေါင်းနဲ့တိုးလို့ ဂရုဏာဒေါသောဖြစ်တာ တဖုံ ၊

နောက်ဆုံးမှာတော့ မေသက်နဲ့ မီမီကို ရဲ့ မို့မို့လုံးလုံးရင်သားတွေ တင်းတင်းလုံးလုံါ် ဖင်နီပြောင်ပြောင်ကြီးနဲ့ စောက်မွှေးပြောင်ရှင်းပြီး ဖူးကြွပြွတ်နေတဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ဖုတ်ဖုတ်ကြီးများကို မြင်လိုက်ရလို့ မအီမလယ် ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်တာက တသွယ်နဲ့ ခံစားချက် ပေါင်းစုံ ရောပြွန်းနေကြလေရဲ့ ။

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

တလခန့် အကြာ မထူးဒေသ ရန်ကုန်မြို့တော်ကြီးတွင် ဖြစ်သည် ။

တခုသော ရုံးခန်းလေးထဲက ကွန်ပြူတာရှေ့မှာ အမျိုးသမီးငယ် နှစ်ယောက်သား ဘေးချင်းယှဉ်လျက် ထိုင်နေကြသည် ။ အဓိက ကတော့ ဒေါ်မေသက် ဖန်သားပြင်က စာလုံးများကို စိတ်ဝင်တစားဖြင့် စူးစူးစိုက်စိုက် ဖတ်ရှုနေသည် ။
. . . “ ဘယ်လိုလဲ မမ ” . . .
. . . “ ကောင်းတယ်ညီမလေး အကုန်နီးပါးပြည့်စုံတယ် ” . . .
. . . “ ဟုတ် မမ ဖြည့်ချင်တာလေးတွေ ရှိသေးလား ” . . .
မေသက် တွေသွားသည် ။ ချက်ကျလက်ကျ သရုပ်ဖော်ရေးသားထားသည့် ဆောင်းပါးထဲတွင် တချို့အစိတ်အပိုင်းတွေ သိသိသာသာကြီး ကျန်ခဲ့သည် ။ အမှောင်မိုက်ဆုံးသော အစိတ်အပိုင်းတွေလေ ။
. . . “ မဖြည့်ချင်ပါဘူး မီမီရယ် ဒါလောက်ဆို လုံလောက်ပါပြီ ” . . .
. . . “ အင်း ဟုတ်တယ် မီလည်း အဲဒါတွေတော့ ထည့်မရေးချင်လို့ ။ ဖြစ်ခဲ့တာကိုလည်း မေ့ပလိုက်ချင်တယ် ” . . .
. . . “ မမ လည်း တူတူပါပဲ မီမီရယ် ” . . .
. . . “ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်တောင်မှ လူတကိုယ်လုံးနဲ့ ရင်းပြီး သိခဲ့ရတယ့် အဖြစ်တွေကိုလည်း အောင့်အည်း မြိုသိပ်မထားနိုင်ဘူး ။ လူတွေ သိအောင်တော့လည်း ရေးရမှာပဲ ” . . .
. . . “ အန်ကယ်ဦးသိန်းထိုက်ကလည်း မမတို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ဆက်ဆံရေးရုံးက တဆင့် တရားဝင်ကန့်ကွက်စာ ပို့ထားတယ် ” . . .
. . . “ အကုန်ထည့်ရေးလိုက်သလား မမ ” . . .
. . . “ ဟင့်အင်း မီမီ ရေးထားသလောက်ပါပဲ ” . . .
. . . “ ဟုတ် ။ ဒါနဲ့ မမကို ပြောရအုံးမယ် ” . . .
. . . “ အင်း ပြောလေ ” . . .
. . . “ မီမီကတော့ တနေ့က စပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်လို့ရသွားပြီ ။ နဲနဲတော့ နာတယ် ။ ဒါပေမယ့် ရပါတယ် ” . . .
. . . “ ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ ” . . .
. . . “ မမကော ” . . .
. . . “ အဲ မမလား . . . အင်း ”. . .
ဒီလောက်ဆိုသိသွားပြီ ။
. . . “ မမ မဝတ်နိုင်သေးဘူးမလား ။ မှန်းစမ်း ကြည့်ရအောင် ဘယ်လောက်ကျန်သေးလဲလို့ ”. . .
မီမီကို မေသက်ကို လက်မောင်းကနေ အတင်းဆွဲထူသည် ။ ပါတိတ်ထမီ အပြာနုဆင်တူလေး ဝတ်ထားတဲ့ မေသက် အင်တင်တင်နဲ့ ငြင်းနေသေးသည် ။
. . . “ ရုံးခန်းကြီးမှာ မီမီရယ် ။ မဆိုးပါနဲ့ ” . . .
. . . “ မမကလည်း လူလေးနှစ်ယောက်တပိုင်းရှိတာ ။ မမ အန်ကယ်လည်း လာမှာမဟုတ်ဘူး ။ လှန် လှန် ” . . .
ဒေါက်တာမေသက် အခန်းဝကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ လုံခြည်လေးကို မ မလိုလုပ်သည် ။
. . . “ မဖြစ်သေးပါဘူး မီမီရယ် ။ သူများတွေ့သွားရင် ဒုက္ခ ” . . .
. . . “ ခနလေးပဲဟာ ဖြစ်ပါတယ် မမကလည်း ။ လှန်ပြီးရင် ခါးမှာလုံးပြီးစုထားလိုက်နော် ” . . .
ကိုယ့်ရုံးခန်းမှာကိုယ် ဖင်လှန်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေရသည်မို့ တယောက်ယောက်ဝင်လာမှာလည်း စိုးနေမိသည် ။
. . . “ အင်း အရာလေး နဲနဲတော့ ကျန်သေးတယ် ။ အညိုအမဲတွေတော့ ပျောက်သလောက် ဖြစ်သွားပါပြီ ” . . .
ဖင်လုံးလုံးပြောင်ပြောင်ကြီးပေါ်ကို ဖွဖွလေးကိုင်လိုက်ရင်း
. . . “ ထိရင်ကော နာသေးလားမမ ” . . .
. . . “ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းလေး လောက်ပါ မီမီရယ် ” . . .
. . . “ ဟင် အမွှေးတွေပေါက်နေပါလား ” . . .
ဟုတ်ပါရဲ့ ဆီးစပ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်မှာ ငုတ်စိစိ အမွှေးမဲမဲလေးတွေက ပြင်လိုက်ကြီး ပေါက်နေသည် ။
. . . “ အင်း အဲ့နားလေးလည်း နာနေတုန်းမို့ မထိဖြစ်သေးလို့ ” . . .
. . . “ ဟုတ်လား သနားပါတယ် မမရယ် ။ ဒါဆို ပူစီလေးကို ချော့မသိပ်ရတာတောင် ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲဟင် . . .
. . . “ ဟယ် ဒီကောင်မလေး ” . . .

ဗိုလ်နှုတ်ခမ်းမွှေး တဘက်ကမ်းကလာတဲ့ စမတ်ဖုန်းအသစ်နဲ့ ဗီဒီယိုဖိုင်တခုကို ကြည့်ရင်း အားရကျေနပ်နေသည် ။ စားပွဲပေါ်မှာက မိတ္တူကူးထားသည့် စာတစောင် ။ အမျိုးသမီးများ ပြစ်ဒဏ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်ခံရမှု ကာကွယ်တားဆီးရေး အဖွဲ့မှ ပို့လိုက်သည့်စာ ဆိုပဲ ။ သူ့အထက် ဗိုလ်မှူးချုပ်(ခေါ်) ဒု-အတွင်းရေးမှူး ကခေါ်ပေးရင်း ပြောလိုက်သေးသည် ။
. . . “ မင့်ကွာ ကောင်မတွေကို နဲနဲညှာပေးလိုက်ပါကွာ ။ ဟိုမှာ အသက်ထွက်မလို ဖြစ်သွားလို့တဲ့ ” . . .
. . . “ ဗိုလ်ချုပ် ကျုပ် ပါးပါးလေး လုပ်လိုက်တာပါဗျ ” . . .
. . . “ မင်းကသာ ပါးပါးလေး ပြောနေတာ ။ ခံရတဲ့ စော်တွေကတော့ စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်တာပဲ ” . . .
. . . “ ဟဲဟဲ ဒါနဲ့ ဟို ရန်ကုန်က နှစ်ယောက်ကိစ္စကကော ရှော့ရှိလား ဗိုလ်ချုပ် ” . . .
. . . “ မရှိပါဘူးကွာ ဆက်ဆံရေး ဗိုလ်မှူးကလည်းပြောပါတယ် စာက မကောင်းတတ်လို့ ပေးတာပါတဲ့ ။ ကောင်မနှစ်ကောင်လောက် ဖင်စုတ်သွားတာနဲ့တော့ ငြိမ်းချမ်းရေးကြီး မပျက်သွားပါဘူးကွာ ဟားဟား ” . . .
. . . “ ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပဲ ဗိုလ်ချုပ် ကျုပ်တို့ ဆက်လက်ဆောင်ရွက်နိုင်တာပေါ့ ” . . .
. . . “ မင်းလုပ်ချင်သလိုလုပ်ကွာ ။ ဒါနဲ့ အဲဒီ့နှစ်ပွေက အတော်တောင့်ဆို ” . . .
. . . “ ရှယ်ပဲ ဗိုလ်ချုပ် ။ သတင်းထောက်မကော ဆရာဝန်မကော လုံး၀ ရှယ်ကြီး ” . . .
. . . “ ခွေးမသား မင်းတော်တော်ကံကောင်းတယ့်ကောင် တခါတလေ မင်းတို့အောက်ကကောင်တွေက လုပ်ချင်တာပိုလုပ်လို့ရတယ် သိပ်ငဲ့စရာမလိုဘူးကွ ” . . .
. . . “ ဟာ ကျုပ်လည်း ပခုံးပေါ်ကအပွင့်တွေ အားနာပြီး ထိန်းနေရသေးတယ်ဗျ ။ ဟိုကောင်တွေကမှ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် နှိုက်တာ ” . . .
. . . “ တောက် မအေလိုးလေးတွေ ။ ဒီကောင်တွေ ဆရာဝန်မအဖုတ်လည်း နှိုက်ရတယ် ၊ ဟိုတခါ ကျောက်ကုန်သည်မအဖုတ်လည်း လုပ်တာပဲမလား ” . . .
. . . “ ဟုတ်တယ်ဗိုလ်ချုပ်၊ ကျုပ်က ဘေးကပဲ ထိုင်ကြည့်ရတာပါဗျ ” . . .
. . . “ မင်းတို့ကောင်တွေ အဲဒါတွေ လုပ်နေလို့လည်း အပြောခံရတာပေါ့ ။ ဖင်လှန်ကြိမ်ဒဏ် ဆိုပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ပါ ဆော့ချင်တဲ့ကောင်တွေ ” . . .
. . . “ မြင်တော့လည်း ဗိုလ်လ်ချုပ်ရယ် ၊ ဘယ်နေနိုင်နိုင်မှာတုန်း ။ ကိုယ့်အစွမ်းနဲ့ကိုယ်ဆို လမ်းဘေးဟာတောင် နှိုက်ရမယ့်ကောင်တွေ မဟုတ်ဘူး ။ အခုလိုမျိုး အမှန်အကန်တွေကို ကိုင်ဖို့ အခွင့်ပေါ်တော့လည်း လုပ်ပြီပေါ့ဗျာ ” . . .
. . . “ ကောင်းရောကွာ ” . . .
. . . “ ဒါနဲ့ အဲဒီ့အကြောင်းကော တရားဝင်ကန့်ကွက်စာထဲ ထည့်ရေးထားသေးလား ” . . .
. . . “ မပါဘူးကွ ။ မင်းတို့ သိပ်မလုပ်လိုက်ဖူးထင်တယ် . . .
. . . “ လုပ်တယ် ဗိုလ်ချုပ်၊ ဟိုဒေါက်တာမ ဆို သူ့အစိ မပြတ်ရုံတမယ်ပဲ ။ နှစ်ယောက်စလုံး အောက်ပိုင်းတွေ ထိမရအောင် ခံလိုက်ရတာ ” . . .
. . . “ ကြည့်ရတာ သူများတွေ မသိစေချင်ဘူး ထင်ပါတယ်ကွာ ” . . .
. . . “ ကျုပ်မှာ ဗွီဒီယိုဖိုင်လေးရှိတယ်ဗျ ။ ဗိုလ်ချုပ် ဆီ ပို့ပေးရမလား ” . . .
. . . “ ဘယ်သူ့ဟာလဲ ” . . .
. . . “ နှစ်ယောက်စလုံးပဲ ဗိုလ်ချုပ် ။ ဒေါက်တာမကော သတင်းထောက်မကောပဲ အစအဆုံးရိုက်ထားတာ ” . . .
. . . “ မအေလိုး စောစောကမပြောဘူး ” . . .

သူဖွင့်ထားတဲ့ ဗီဒီယိုထဲမှာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ဖြူဖြူထွားထွား မိန်းမချောတယောက် သစ်သားတန်းတခုပေါ်ကို ကားယားကြီးခွထားရသည် ။ ခမျာ ငယ်သံပါအောင် အော်ရင်း ငိုယိုနေရရှာသည် ။ ဖင်အိုးလုံးကြီး အကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖူးဖူးကြွကြွကြီး ပြူးပြွတ်ထွက်နေကာ အရိုက်ခံနေရတဲ့ ဖင်ပြောင်ကြီးမှာ အရှိုးရာတွေ အထပ်ထပ်ဖြင့် နီရဲယောင်ကိုင်းနေသည် ။ ရိုက်ချက်တွေ ၊ နှိုက်ချက်တွေ အပြည့်အစုံပါသော သည်ဟာလေးသည် နာမည်ကျော် ဂျပန်လူကြီးကားများထက် ပီပြင်သည် ။ ဗုံးသုံးလုံးရုပ်ရှင်များထက် အသက်ဝင်သည် ။ ဟုတ်မှာပေါ့ ။ သူ့ဟာက လုပ်ရိုက်မဟုတ် လုပ်ဇာတ်မဟုတ် ။
ဒေါက်တာမေသက်နှင့် မီမီကိုတို့ အဓိက မင်းသမီးအဖြစ်ပါဝင်ပြီး ဇာတ်ညွှန်း-နှုတ်ခမ်းမွှေး ၊ ထုတ်လုပ်သူ-နှုတ်ခမ်းမွှေး နှင့် ဇာတ်ပို့များဖြင့် ပါဝင်အားဖြည့်ထားသော ဖြစ်ရပ်မှန် တကယ်ရိုက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်၏ ။ တကယ်တမ်းတော့ သည်ဗီဒီယိုဖိုင်လေးသည် ဖိုင်ပေါင်းများစွာ ထဲမှ တခုမျှသာ ။ သူတို့တွေကလည်း ပထမဆုံးလူတွေ မဟုတ်သလို နောက်ဆုံးလည်းမဟုတ်ကြပါ ။

တချို့သောသူတွေက လူ့အခွင့်အရေး ၊ မိန်းမအခွင့်အရေး ၊ လိင်တူအခွင့်အရေး ၊ တိရစ္ဆာန်အခွင့်အရေး အမျိုးမျိုး အထွေထွေ ခံယူချက်ဖြင့် လုံးပန်းနေကြသလို တချို့သူတွေကလည်း ကိုယ်ပိုင်အခွင့်အရေး၊ ကိုယ်ကြိုက်ရာလုပ်ခွင့်အရေးကို ဦးထိပ်တင်လို့ ကျားကုတ်ကျားခဲ ကြိုးပမ်းနေကြသူများ ထုနဲ့ဒေး ။ ကိုယ့်အရပ်နဲ့ ကိုယ့်ဇာတ် ကိုယ့်ဒေသနဲ့ ကိုယ့်ဥပဒေ ကိုယ့်ယုံကြည်ချက်နဲ့ကိုယ် လုံးပန်းထိတွေ့ကြရင်း စံစားရသူတွေရှိသလို ခံစားလိုက်ရသူတွေလည်း ရှိသည် ။ တချို့က ယုံကြည်မှုနှင့် လုပ်သည် ။ တချို့က ခံစားမှုနှင့် လုပ်သည် ။ တချို့က အပျော်သက်သက်လုပ်သည် ။ တချို့ကတော့ လုပ်နိုင်လို့ လုပ်သည် ။ လုပ်ချင်လို့ လုပ်သည် ။ လုပ်ချင်တာကို လုပ်သည် ။ ကိုယ့်ခံယူချက်နဲ့ကိုယ် ကိုယ့်လုပ်ကြရင်း တိုက်ကြရင်း ဖိုက်ကြရင်း မဟုတ်တာတွေကော ဟုတ်တာတွေကော မှန်တာတွေကော မှားတာတွေကောက ဆက်ပြီးရှိနေအုံးမည်သာ ။ ဒါမျိုးတွေကလည်း ဆက်ပြီးဖြစ်နေအုံးမည်သာ ။

ပြီးပါပြီ ။ ။
မောင်ဇရက်