အဖန်ရည်သောက်တာ များသွားသည်က တစ်ကြောင်း၊ ကျွနု်ပ်သိပ်ကြိုက်တဲ့ ဘာညာကွိကွလဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီဆိုတော့ စိတ်ဆာလာတာကတစ်ကြောင်းကြောင့် အိပ်ယာကနိုးလာတယ် ။ အလိုအပ်ဆုံးဖြစ်တဲ့ မိန်းမကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တရှူးရှူးနဲ့အိပ်နေတာများ ထမီတောင်လန်ပြန်လို့ ။ ဟင်..အမွှးတွေရိတ်ထားပါလား ။ အမြင်တစ်မျိုးထူးနေတဲ့ မီးလောင်ဖုကြီးလို ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ကျုပ်စိတ်ကို မြှူဆွယ်နေသလိုဘဲ ။ ဘယ်လောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ မြှော့ပါတဲ့မိန်းမကို ကစ်ဖူးတဲ့ သူတိုင်းသိကြလိမ့်မယ် ။ ကျုပ်မှာ တန်းတန်းစွဲ ဖြစ်နေရတာပေါ့။ပြီးတော့ ထားခင်က အောက်ပေးလဲကောင်းတယ် မဟုတ်လား။ မနာလိုဖြစ်မနေပါနဲ့ဗျာ။ကျုပ်တောင် ကံကောင်းလွန်းလို့ ။ခင်ဗျားတို့လည်း သိတဲ့အတိုင်းဘဲ မိန်းမအယောက်တစ်ရာမှာ တစ်ယောက်တောင် မြှော့ပါဖို့ဆိုတာ အရှားသားမဟုတ်လား။ အဲတာကြောင့် ထားလေးကို ကျုပ်စွဲနေရတာပေါ့ဗျာ။ထားခင်ဟာ ဖင်သရမ်းတယ်လို့ နာမည်ပျက်ရှိပေမယ့် ကျုပ်နဲ့ကျတော့လည်း ငြိမ်လို့ ။ကြင်နာတတ်တာလည်း လွန်ရောဘဲ။ရွာမှာဆို ကျုပ်လည်း ဆရာကြီးတစ်ဆူလို မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ရင် နာမည်ကြီးဘဲ ။ ပျိုပျိုအိုအိုတွေ့မရှောင် အကုန်စားလို့လေ ။

တကယ်တော့ ကျုပ်ဟာ တကူးတက လိုက်ဖန်တီးနေတာမဟုတ်ပါဘူးဗျာ ။သူတို့မိန်းမတွေက ကျုပ်ကို လိုက်ကပ်နေကြတာဗျ ။ သူမတို့ယောကျာ်းတွေဟာ တကိုယ်ကောင်းဆန်တယ် မသာကောင်ကြီးတွေဟာ သူတို့ အာသာပြေရင်ပြီးရော တက်ခွပြီးဆော်ဖို့ဘဲ ။သူမတို့ အလိုကို နားမလည်ဘူး ဘာညာဆိုတော့ ကူညီပေးရတာပါဗျာ။ ရိုင်းရိုင်းပြောရယင် ယောကျာ်းဖါလို သဘောထားကြတာပါ။တခုရှိတာက ကျုပ်ဟာနဲ့ ထိလိုက်ပြီးရင်တော့ ကျုပ်မှကျုပ်ဖြစ်သွားတာတော့ မတတ်နိုင်ဘူး။ ကျုပ်သား မောင်ခိုင်ကိုလည်းပြောထားရသေးတယ် ။မင်းမိန်းမယူမယ်ဆိုရင်ရွာက ကလေး မလေးတွေကို မယူနဲ့လို့ တော်ကြာမောင်နှမချင်း ယူမိမှာစိုးလို့လေ။ပြောရရင် မထားခင်နဲ့တွေ့ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း ကျုပ်ကိုယ်တိုင် ခံရတဲ့အလှည့်ရောက်သွားတယ်။ ထားလေးက ကျုပ်ကိုပြုစားလိုက်တယ်လို့ လူတွေက ပြောကြတာဘဲ။ တခါတလေ ကျုပ်ကိုယ်တိုင်တောင် သံသယဖြစ်ရတယ် ။နေ့တွေ၊ညတွေ မဟုတ်တော့ဘူး။ အချိန်ရှိတိုင်း လိုးနေချင်တော့တာဘဲ။ မြှော့ပါတဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့အထိခံရတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ ဘာညာဖြစ်သွားရောဆိုတဲ့ ငယ်ငယ်က ကာလသားကြီးတွေပြောတဲ့စကားကို ယုံတမ်း စကားလို့ထင်ခဲ့တာ။ ခုတော့ ကျုပ်လည်း ဆရာကြီးကနေ တပည့်ကြီးအဖြစ် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပေါ့ဗျာ ။ကျုပ်လည်း ထားခင်ကို ရွတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ် ။

လငျမယားတှအေခကြျပေး နညျးအတိုငျးပေါ့။ တနကေုနျ ပငျပနျးထားလှနျးလို့ ထငျပါရဲ့။မနိုး။အိပျပါစတေော့လေ။ဆီးသှားမလို့ အိပျယာပေါျက အသာဆငျးပွီး အောကျထပျကို ဆငျးလာခဲ့တယျ ။ အလိုကျမသိတဲ့ ကြုပျရဲ့ကွီးမားရှညျထှားလှခညြျရဲ့လို့ မိနျးမတှပွေောကွတဲ့ ငပဲကွီးကတော့ ပုဆိုးဖေါငျးနအေောငျကိုငျးကိုငျးကွီး ထောငျနတေုနျးပငျ ။ အိမျသာသှားရငျးနဲ့ သားမောငျခိုငျရဲ့အခနျးကို တစေ့တစောငျးလှမျးကွညျ့တော့ ပွနျမရောကျ သေး။ ညဉျ့နကျလှပွီ ။ မနကျကြ ခေါျဆုံးမရအုံးမယျ ။သေးပေါကျပွီးပွနျတကျလာတော့ …”အငျး..အိုး..အ ”တိုးတိုးလေးကွိတျငွီးသံကိုကွားလိုကျရတယျ။ ကြုပျရငျထဲ တမိုြးကွီးဖွဈသှားတော့တာဘဲ။အသာနားစှငျ့ပွီး အသံလာရာကိုကွညျ့လိုကျတော့ ထှေးမွအခနျးထဲက။ ကုတငျလှုပျသံတကွှိကွှိမွညျလို့ ”ပွှတျ..ပလှတျ ဖတျ ဖတျ အငျးးးးးအ…””တောကျ…”ကြုပျ အခုနက ရငျထဲ လှုပျကနဲဖွဈသှားတာတှပြေောကျလို့ ဒေါသတှအေလိပျလိပျ ထှကျလာတယျ။ကြုပျမှာတော့ မစားလောကျသေးလို့ အရိပျတကွညျ့ကွညျ့နဲ့စောငျ့နတော။ ဘယျကောငျ လာဆောျနပွေီလညျး. မသိဘူး..။ခွသေံမကွားအောငျသှားပွီး အခနျးတခါးကို အသာဟကွညျ့တော့မှပဲ …..’ဟငျ..ခှေးသား အဖထေကျတောငျလြှငျနပေါလား’ပွူတငျးပေါကျက ဝငျလာတဲ့ လရောငျနဲ့သသေခြောခြာမွငျရတာပေါ့ဗြာ။

ပေါငျနှဈခြောငျးကိုဖွဲထားတော့ အဖုတျကလေးကဖူးဖူးဖေါငျးဖေါငျးနဲ့ ဟိုခှေးသား တအားတှယျနလေိုကျတာမြား လောကကွီး သူတို့နှဈယောကျပဲ ရှိနသေလို။ တပွှတျပွှတျ တဖတျဖတျနဲ့။ကုတငျတောငျ ပွိုကမြှာ စိုးရတယျ။အောကျကဟာမလေးကလညျး သူ့အမေ အလိုးခံတဲ့ပုံစံအတိုငျး မောငျခိုငျ့ တငျပါးနှဈဘကျကို ဆှဲကိုငျပွီး ဖိခရြငျး စကောဝိုငျးသလို ကော့ကော့ပွီးခံနလေိုကျတာမြားဗြာ ”စောငျ့ စောငျ့…အိုး.အငျ့..အငျ့ မညှာနဲ့တော့ တအားလိုး ဘလှကျ..ဗွှတျ..ငါခံနိုငျပွီ..အ..အငျး….”အောကျပေးကောငျးလှခညြျလားကှယျ့ မအတေူသမီးလေးရဲ့ ။ ငါ့သား မငျးကံကောငျးတယျ ။ အေးလေ ငါလညျး တဈနေ့ ကံကောငျးရအုံးမှာပေါ့ကှာ….ဟငျး။သကျပွငျးကွိတျခရြငျး ဘယျလိုကွံရမလဲဆိုတဲ့ အတှေးတှနေဲ့ဘဲ အပေါျပွနျတကျလာခဲ့ရတယျ။တံခါးကိုတော့ သသေခြောခြာပွနျပိတျခဲ့ရတယျ။တောျကွာ ထားခငျကွားသှားမှဖွငျ့ ကြုပျသားငတျနအေုံးမယျ။ကိုယျခငြျးစာပါတယျဗြာ။ကာမ အရသာကို ကြုပျကိုယျတိုငျ မွိနျမွိနျယှကျယှကျကွီး ခံစားနတောဘဲ။မထားခငျဘေးတှငျ အသာဝငျအိပျယငျး နှဖူးပေါျလကျတငျကာ အကွံထုတျ စဉျးစားနရေငျး ပေါငျလုံးတုတျ တုတျလေးခှဆုံက အဖုတျဖေါငျးဖေါငျးလေးကို ပွနျပွီးမွငျလာတော့တယျ ။ အရငျ သညျကောငျမလေးရခေိုြးလို့ လူလဈရငျ ကြုပျခြောငျးခြောငျးကွညျ့ဖူးပါတယျ။

မွှေးညှင်းနုလေးတွေက ဆီးခုံမှာ ပေါက်ကာစမို့ ဖိုကနေချကာစ ပေါင်မုံ့လို တင်းတင်းလေးဗျာ။ မလိုးဘဲနဲ့ လျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးထိုးပြီးလျှက်လိုက်ရရင်..တော့လား……”ထားခင် ””ရှင် အင်…ဟင် အကိုကြီးလီးက တအားတောင်နေပါလား”ဦးချစ်ခင်သည် အတူအိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ မထားခင်ကိုဖက်ရင်း ခေါ်လိုက်သည်။မထားခင်က သည်လို လင်မယားအတွေ့အကြုံများလို့ အထာကျွမ်းသည်။သူ့ယောကျာ်း ဘာဖြစ်ချင်နေပြီဆိုတာ တန်းသိလိုက်ပြီ။ ပက်လက်အိပ်နေရာမှ လှည့်စောင်းလိုက်ပြီးဘယ်လက်ဖြင့် ပေါင်ကြားထဲမှ ငေါင်းစဉ်းစဉ်းဖြင့်ထောင်ထနေသော လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှပင် လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည် ။ ဦးချစ်ခင်လည်း သူ့မိန်းမနိုးလာပြီဖြစ်လို့ သူ၏ပုဆိုးကိုချွတ် ကာခြေထောက်ဖြင့် ကုတင်ခြေရင်းသို့ ကန်ထုတ်လိုက်သည် ။ ထိုအခါ မထားခင်သည် လီးထစ်ကြီးပြဲလန်နေသော လီးကြီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး လေး၊ငါးချက်ခန့်ထုပေးလိုက်ရာ ထောင်ထနေသောလီးတံကြီးထိပ်မှ လရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။”အား..ပါး ပါး ” ဦးချစ်ခင်အတွက်တော့ သူ့မိန်းမ ဘယ်လိုလုပ်ပေးပေး ကောင်းနေတော့တာဘဲ။ အဲတာတောင် သမီးဖြစ်သူကို ဆော်ချင်နေသေးသည် ။

လောဘ ကြီးပါပေ့ ဦးချစ်ခင် ။မထားခင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်ပင် အိပ်နေရာမှ ထလိုက်သည်။ခြောက်သွေ့နေသော သူမနှုတ်ခမ်းထူအမ်းအမ်းကြီးကို လျှာဖြင့် လျှက်လိုက်ပြီး ဂွေးလပြွတ်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ပါးစပ်ထဲ စုပ်သွင်းလိုက်သောအခါ အကြောတွေ ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းနှင့် အပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးတံကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ပိုမိုတင်းတောင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အကိုကြီး ဘာအကြိုက်ဆုံးဆိုတာ သူမသိတာပေါ့။ လက်တဖက်က ကုတင်ခြေရင်းရောက်နေသော ဖက်လုံးကို ယူလိုက်ရာ ဥိးချစ်ခင် အလိုက်သင့်ပင် ဖင်ကို ကြွပေးလိုက်သည်။ခေါင်းအုံးခုလိုက်သောကြောင့် ကြွတက်လာသော ဖင်စအိုဝကို လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးကလိခံလိုက်ရသော် ဦးချစ်ခင် တအင်းအင်း တဟင်းဟင်းဖြစ်ကာ…”အိုကွယ်…ထားလေးရယ် အကိုကြီးကို စွဲနေအောင် တမင်လုပ်နေတာလား.အ..အိုး….”လက်ကလည်း လီးတံကြီးကို လထစ်ဖျားမှ အရင်းတိုင်အောင် တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်းထုပေးနေရာ လီးကြီးထိပ်မှ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာသော လရည်ကြည်များကြောင့် လီးတံကြီးတစ်ချောင်းလုံး ရွဲရွဲစိုနေရာ လက်ထဲတွင် တကိုင်ကြီးနှင့် စီးပိုင်နေတော့သည် ။

လမှှေးလိမျလိမျကောကျကောကျကွီးမြား ပေါကျနသေော ဆီးခုံကိုမွတျမွတျနိုးနိုး ‘ရှှတျကနဲ’နမျးလိုကျပွီး သူမယောကြာျး၏ ရငျခှငျကယြျကွီးပေါျသို့ တိုးဝငျတကျလိုကျသညျ ။ ထို့နောကျ ခစြျလငျ၏ပါးပွငျကို နမျးလိုကျလသေညျ။”ဟငျ ထားလေးငိုနတေယျ..”မကြျရညျပူမြား သူ့ပါးပေါျစိုစှတျသှားရာ ဦးခစြျခငျလညျးမှိနျးပွီးနသေော မကြျလုံးပွူးကယြျသှားပွီး စိုးရိမျတကွီး မေးလိုကျသညျ။”ကမြ အားငယျလို့ပါ အကိုကွီးရယျ။အကိုကွီး စိတျကြနေပျအောငျ လုပျမပေးနိုငျတော့လို့ –ဟငျ့..အဟငျ့.. ကမြကို ပဈမသှားပါနဲ့နောျ”နညျးနညျးတော့ စိတျတိုရသညျ ။ မတတျနိုငျ ။”မငျး သားအိမျက အောငျ့တုနျးလား။ မဖွဈဘူး..မဖွဈဘူး။ဆေးရုံသှားပွမှ ဖွဈမယျ။ အငျး..နောျကူးသာ ကရော ဘာပွောသေးလဲ”မထားခငျ ရှာက သားဖှါးဆရာမလေး နောျကူးသာနှငျ့ ပွကွညျ့ပွီးပွီ။”ထားခငျကိုမေးတယျ ဘယျလိုပုံစံနဲ့ ဆကျဆံကွလဲတဲ့””ထားလေးက ဘယျလိုပွနျဖွလေိုကျလဲ””အို..အကိုကွီးကလညျး ဘယျလိုဖွရေမလဲ..မဖွတေတျပါဘူး။ အကိုကွီးပဲ သူမြားကိုနညျးမိုြးစုံနဲ့ လုပျခဲ့ပွီးတော့။ပွီးတော့ မထားခငျ အပေါျကနပွေီး ဆကျဆံဘူးလားတဲ့။ ကမြလညျး အကိုကွီးက အဲသညျလိုနညျးကွိုကျလို့ မကွာမကွာ တကျတကျဆောငျ့ပေးတဲ့အကွောငျး ခပျကွှားကွှားပွောလိုကျတာပေါ့””ဟာ ကှာ..””အကိုကွီးဟာမက ဘာပွောတယျမှတျလဲ။ အငျး..လေ ဦးဟာကွီးက အရှညျကွီးဆိုတော့ အမ အဲသလို ဆကျဆံတာ အရမျးထိမှာပေါ့နောျတဲ့.. နှမြောတသတဲ့ အသံနဲ့…သညျကောငျမက သူလငျအပွငျ ကာလသားတှနေဲ့တရုံးရုံးဖွဈနတောတောငျ သူမြားယောကြာျးကို တမျးတမျးတတနဲ့ …စိတျတိုတယျ။

””ထားလေးကလဲကှာ မငျးနဲ့ညားပွီးကတညျးက ငါတဈခါမှ မတဈခါတော့တာ မငျးလညျးသိသားနဲ့ ။ကဲပါ..ဘာ ဖွဈတာတဲ့လဲ””ကမြလညျး ကောငျမခိုငျးသလို ထမီခြှတျပွီးပေါငျနှဈခြောငျးထောငျပွီး ကားပေးလိုကျတော့ အမှှေးတှေ ရိတျမယျနောျ ဆိုပွီးရိတျပဈလိုကျတယျရှငျ့.. ပွီးတော့ လကျအိပျစှတျပွီးကလိတော့တာပဲ။စိတျမဆိုးနဲ့နောျ ။ကမြလဲ မိနျးမအခငြျးခငြျး လုပျပေးတာ တခါမှမခံဘူးတော့ တဈမိုြးကွီးနဲ့ ခံလို့ကောငျးလာတော့ အကိုကွီးကို လုပျပေးသလိုမိုြး ညှဈပေးလိုကျမိတယျ ။အမဟာက မွှော့ပါတာကိုး ..အဲတာကွောငျ့ ဦးက စှဲနတောဆိုပွီး ပွောပွောဆိုဆို ကမြအစေ့ကို ကုနျးစုပျတော့တာဘဲ ။ ဦးဟာကွီးနဲ့ ထိုးထိုးလိုးပွီး ဦးလရတှေေ ပနျးပနျးထညျ့ထားတဲ့ အမရဲ့စောကျဖုတျကိုမှုတျရတာ အရမျးအရသာရှိတာပဲတဲ့။ နောကျတော့ အငျ်ကြီကိုလှနျပွီးသူ့နို့ပြော့တှဲတှဲကွီးနှဈလုံးကို စုပျခိုငျးတယျ။ကမြလညျး အကိုကွီးလုပျ လုပျပေးသလိုမိုြး နို့သီးခေါငျးကလေးကို လြှာနဲ့ထိုးထိုးပွီး နို့အုံကွီးတဈခုလုံးကိုပါ စုပျစုပျပေးလိုကျတော့ ကောငျမ ထှနျ့ထှနျ့ကိုလူးနတောပဲ။အဲသညျအခြိနျမှာပဲ ရှာအလယျပိုငျးက ဟိုအရကျသမား ညီအကိုရောကျလာသံကွားရတယျ။

သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးလှန်ရက်တန်းလန်းနဲ့ထွက်သွားပြီး လာ..လာကြ…အတော်ဘဲဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲခေါ်သွားပြီး လိုးကြတော့တာဘဲ အကိုကြီးရယ်။ကျမရှိနေတဲ့ အခန်းနဲ့ ကပ်လျှက်ဆိုတော့ ကျမလည်း ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ်။အကိုကြီးကောင်မက မတ်တပ်ရပ်လျှက် အလယ်မှာ။ ဟိုညီအကိုနှစ်ယောက် တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပြီး၊တစ်ယောက်က ဖင်ကို လိုးနေလိုက်ကြတာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး။ နှစ်ယောက်သား တစ်ပြိုင်တည်းစောင့် လိုက်ချိန်ဆို ကောင်မ တစ်ကိုယ်လုံးမြောက်မြောက်တက်သွားပြီး ‘အင့်ကနဲ…အင့်ကနဲ’ နဲ့ အလိုးခံနေတော့တာပဲ။ ။ ကျမလည်း ထမီကောက်စွပ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လိုက်တော့..ကောင်မယောကျာ်းလေ သူ့မိန်းမ တော်သလင်းဇာတ်ခင်းနေတာကိုချောင်းကြည့်ပြီး လီးငေါက်တောက်ကြီး ထောင်ပြီးဂွင်းထုနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့တာဘဲ အကိုကြီးရယ်။ အဲသလို တစ်ပြိုင်နက်ထဲမှာ ယောကျာ်း သုံးယောက်ကို အာသာဖြေပေးနိုင်တာမြင်ရတော့ ကျမလေ အရမ်းအားငယ်မိတယ် ။ ထားခင် အရမ်းချစ်တဲ့ အကိုကြီးကို ထားခင် ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ကျေနပ်အောင်လုပ်မပေး နိုင်တော့ စိုးရိမ်မိတာပေါ့”အင်းလေ အကိုကြီး အာသာပြေအောင် လက်နှင့်ဘဲလုပ်ပေးရတော့မည်။

ဖငျကိုတော့ပေးမခံရဲတော့။ဟိုအရငျ ကဲခဲ့ကွစဉျက လှကွေီးထိုး၊တပေါငျကြောျ၊စညျတောျရှမျး၊ပုဇှနျတုပျကှေး၊ခှေးလိုး….အို အမြားကွီး၊ နညျးမိုြးစုံနှငျ့အားမရနိုငျဘဲ ဖငျကိုပါ ပေးအလိုးခံခဲ့သညျ။ လထဈကွီးက ကွီးလှနျးလို့ ဗယျစလငျ(ခေါငျးလိမျးဆီ) ကိုဖငျဝကော လီးကွီးကိုပါ သုတျပွီး လထဈဖြားနှငျ့ သှေးတိုးစမျးပွီးထိုးထိုးပေးစဉျက ခံလို့အကောငျးသား ။ နောကျလထဈကွီးမွုပျသှားအောငျ ထိုးခခြံလိုကျရသောအခါ….’အမလေး…အမရေဲ့..’ပွနျတှေးမိရငျတောငျ ရငျတုနျတယျ။ဖငျကှဲသှားပွီး ၃ရကျခနျ့ခြီးမပါနိုငျ။”မထားခငျရေ…မငျးဦးကွီးလာဟေ့။ မငျးအမေ နမေကောငျးဖွဈနလေို့တဲ့ကှာ””ရှငျ…လာပွီ လာပွီ”မထားခငျ မီးဖိုခနျးတှငျ ခကြျပွုတျနရောမှ အမနေမေကောငျးဆိုသညျ့ စကားကွောငျ့ စိုးရိမျတကွီးဖွငျ့ အိမျရှေ့သို့ထှကျလာသညျ။”ဟငျ..ဦးကွီး ခြှေးတှသေံတှနေဲ့၊ ဟောသညျမှာ ရအေေးအေးလေးသောကျလိုကျပါအုံး။ အမကေ သာမနျနမေကောငျးဖွဈတာပါနောျ ။ဘယျလိုဖွဈတာလဲဟငျ””အေးကှာ နငျ့မလဲ ရှာကိုတဈခေါကျတဈကငြျးတောငျ ပွနျဖေါျမရဘူး။အခုနငျ့အမေ တောျတောျနမေကောငျး ဖွဈနလေို့ ငါလာပွောတာဘဲ။ကဲကဲ..ငါပွနျတော့မယျ။မွို့ပေါျ နညျးနညျးပါးပါးဝယျစရာရှိတာဝယျအုံးမှာမို့။ နငျ့ဘာသာပဲသှားနှငျ့တော့””ဟုတျကဲ့”မိခငျအတှကျ ပူပနျမှုမြားပိုနရေသညျ။

”အေးလေ..ငါတော့ အလုပျတှလေကျစ မပွတျသေးလို့မလိုကျနိုငျဘူးကှာ။မငျ့သမီးသာ အဖေါျခေါျသှားတော့””သမီးရေ..ထှေးမွ ””ရှငျ.လာပွီအမေ ””နငျ့မလဲ ဈေးဝယျသူမရှိတာနဲ့ ဂြာနယျတှေ ကောကျဖတျတော့တာပဲ။သူ့ကိုသူ ယောကြာျးလေးမြားမှတျနသေလားမသိဘူး”ဟီ..ဟိ ဂြာနယျကွားထဲမှာ မောငျခိုငျလူဆိုးလေးပေးထားတဲ့ ပုံတှကွေညျ့နတော သိလဲသိဘဲနဲ့။”နငျ့အဖှါး နမေကောငျးလို့ သှားရမယျ လိုကျခဲ့””မလိုကျခငြျဘူး အမရေယျ။သမီး အဝှါတှေ ဖွဈနလေို့။အဖှါးတို့ရှာက အဝေးကွီး လမျးလြှောကျရမှာ”ဦးခစြျခငျ မီးစကျဘေးတှငျ ခှတဈခြောငျးနှငျ့ အလုပျရှုပျနဟေနျဆောငျရငျး နားစှငျ့နရော’အငျး..ခဲမြထိုးဘဲ ပေါကျတော့မယျထငျရဲ့။စားရကံကွုံ တော့ မုတျဆိပျပြားစှဲတော့တာဘဲ။”’အကိုကွီးရေ သမီးက မလိုကျနိုငျဘူးတဲ့။အကိုကွီးဘဲ လိုကျခဲ့ပါနောျ””ခကျတော့တာပဲ။ဟိုကောငျမောငျခိုငျဘယျသှားလဲ။သမီးရေ..နငျ့မောငျကို သှားလိုကျခေါျစမျး”စိတျညဈလိုကျတာ။တကယျဘဲ။ သူမြားက အလိုးမခံရတော့မှာစိုးလို့ အဝှါဖွဈနတေယျလို့ ညာပွောလိုကျတာ။မောငျခိုငျ့ကိုခေါျသှားတော့ သူမြားကိုဘယျသူက အဝှါလုပျပေးမှာလဲ။ဟငျး…”ကဲ…ကဲထားခငျ အဝတျအစားတှေ ထုပျပိုးတော့လေ။တောျကွာနမွေငျ့နအေုံးမယျ။

အငျး…ပိုကျဆံ လုံလုံလောကျလောကျယူသှား။ပွီးတော့ သိပျလညျးကွာကွာမနနေဲ့ကှာ။မခှဲဘူးတော့ အကိုကွီးက လှမျးနမှောကှယျ့”ကလေးတှေ မရှိတုနျး မထားခငျ ကွှသှေားအောငျ ခပျခှဲခြှဲလြေးပွောလိုကျသညျ။သူ့ပေါျစိတျခြ လကျခနြှငျ့ သံသယကငျးမှ ဟိုမှာကွာကွာနမှော မဟုတျလား။ သမီးလေးရေ..ခုတော့ ဖကွေီးကံကောငျးမယျ့အလှညျ့ ရောကျလာပွီပေါ့။”သမီးရေ ခွံတံခါးပိတျပွီးပွီလား””ဟုတျ…””အေး..အေး အဲတာဆို.. ဖကွေီး ထမငျးစားခငြျပွီ ခူးတော့ကှယျ””ဟား…ပှတာပဲ ..ကွကျသားဟငျးပါလား။မှှေးကွိုငျနတောဘဲ””အေးကှာ ကွကျဖကလေး မှိုငျတိုငျတိုငျဖွဈနလေို့ ကွကျနာ မဖွဈခငျခကြျလိုကျတာ”ဦးခစြျခငျမှာ မိနျးမမြားစှာထဲတှငျ အပိုစြဈစဈကလေးမြားစှာကိုလညျး အမှနျတကယျ စားသုံးခဲ့ဘူးသူဆိုတော့ ဘယျအနအေထားမှာ ဘယျလိုစညျးရုံးရမညျကို အထာကြှမျးသညျ။ခုလညျး…အိမျတှငျ ထှေးမွနှငျ့ နှဈယောကျတညျးရှိပမေယျ့ အလြှငျစလို မလုပျ ။ နရောထိုငျခငျးလုံခွုံမှုရှိကွောငျး သိနအေောငျ ထှေးမွကို ကိုယျတိုငျခွံတံခါး၊အိမျတံခါးမြား ပိတျခိုငျးလိုကျလသေညျ ။ပွီးတော့ သှေးသားဆူဖွိုးစ အရှယျမို့ သားဖွဈသူနှငျ့နေ့တိုငျး အဲ..ညတိုငျးပေါ့ အလိုးခံနသေညျကို သိပမေယျ့ …သူ့လီးကွီးနဲ့ ခံခငြျလာအောငျ စညျးရုံးရဦးမညျ။

ပထှေးဆိုပမေယျ့ ငယျစဉျကတညျးက ‘ဖကွေီး’လို့ခေါျခဲ့တော့ လေးစားတာတှေ၊ အရှကျအကွောကျတှေ ဘာမှ မရှိတော့အောငျ ကွကျသားဟငျးထဲတှငျ ဆေးခွောကျကို ပိတျပါးလေးနှငျ့ထုပျပွီး ထညျ့ခကြျထားသညျ။”စားလို့ကောငျးရဲ့လား သမီး၊ဖကွေီးကိုယျတိုငျ ခကြျထားတာ””ကောငျးလိုကျတာ..မှှေးကွိုငျပွီး၊ ထမငျးမစားဘဲ ဟငျးတှခေညြျးသာ ထိုငျစားခငြျတော့တာဘဲ။ဖကွေီးကအရမျးတောျတာပဲ””စားလကှေယျ့ ဖကွေီးတို့နှဈယောကျပဲရှိတာ။ ကာလသားခကြျလို့ခေါျတယျ ။ ဟငျးရညျမြားမြားသောကျပေး””ဟီး…ဟီး..””ဘာလဲကှယျ့..သမီးလေးရဲ့”ထမငျးစား စားပှဲအောကျမှဦးခစြျခငျခွထေောကျကို လှမျးဆှဲပွီး ။ တဟီဟီနှငျ့ ရီနသေညျ။သိလိုကျပွီ ထှေးမွ ဆေးခွောကျမူးနပွေီဆိုတာ ။ သူလိုခငြျတာ သညျအနအေထားလောကျပဲ။”ဖကွေီး..သမီးလေ ရငျထဲမှာ တလှပျလှပျနဲ့ ရီခငြျသလိုလို၊ပြောျသလို အို..ဘယျလိုကွီးလဲမသိဘူး””ကဲ..ကဲ အဲတာဆိုလညျး တောျလိုကျတော့ ”ဦးခစြျခငျသညျ ထှေးမွကို သူကိုယျတိုငျ ခိုငြျးနှဈဘကျကွားလကျလှုြိလိုကျပွီး နို့အုံလေးကို အမှတျတမဲ့ပုံစံနှငျ့ မသိမသာဆုပျကိုငျပွီး ဆှဲထူလိုကျသညျ။လကျကိုဆပျပွာနှငျ့ သသေခြောခြာဆေးကွောပေးကာ ပခုံးကိုဖကျပွီး အိမျရှေ့ဧညျ့ခနျးသို့ ခေါျလာသညျ။

ထမငျးစား စားပှဲပေါျတှငျမတော့ ထှေးမွ လကျတရမျးရမျးနှငျ့ လြှောကျနှိုကျထား သောကွောငျ့ စားလကျစမြား ပိုးလိုးပကျလကျကနြျခဲ့သညျ ။ နှဈယောကျထိုငျ ကုလားထိုငျတှငျ အတူယှဉျတှဲထိုငျလိုကျရငျး..”သမီးလေး..”ဦးခစြျခငျသညျ ထှေးမွပေါငျတံလေးကို မသိမသာကိုငျပှတျပေးရငျး ခေါျလိုကျလသေညျ ။ခွံတံခါးသာမက အိမျတံခါးပါပိတျထားသောကွောငျ့အပွငျမှ ဘယျသူမှ မမွငျနိုငျ။ လကျတဖကျကလညျး ကုလားထိုငျနောကျမှီပေါျ တှငျတငျကာ မထိတထိထှေးမွကို ဖကျထားသလို၊မဖကျသလိုနှငျ့။”ဖကွေီး..သမီးလေး””အငျ…””သမီး အသကျဘယျလောကျရှိပွီလဲ ””၁၉ နှဈကြောျပွီလေ ဖကွေီးရဲ့ ””သမီးလေးမှာ ရညျးစားရှိနပွေီလားဟငျ ””အာ…ဖကွေီးကလညျး၊သညျမှာကိုငျကွညျ့ ” ပွောပွောဆိုဆိုနှငျ့ သူမပေါငျပေါျရောကျနသေော ဦးခစြျခငျလကျကို ဆှဲယူကာ သူမနို့ကလေးပေါျ ဖိကပျပေးလိုကျသညျ။ လုံးလုံးတငျးတငျးလေးနှငျ့ ရှိနတေုနျးပငျ။ အပိုဖြွဈစတှငျ ရှိရမညျ့ နို့သီးခေါငျးအရငျးမှ အကွိတျ၊အခဲလေးမြားမှာမူ မရှိတော့။မောငျခိုငျ့လကျစာ မိထားပွီးပွီ မဟုတျလား။ အပိုရြိုငျးလေးမဟုတျတော့သောထှေးမွ သူမဘာဖွဈခငြျနပွေီဆိုတာပှငျ့ပှငျ့လငျးလငျးပငျ။

ဦးခစြျခငျလညျး ရရှိလာသောအခြိနျအခါကို အကိုြးရှိရှိ အခြိနျမဆိုငျးတော့ဘဲ မသိမသာမှ၊သိသိသာသာပငျ ထှေးမွ ပေါငျတံတလြှောကျ စုံခညြျ၊ဆနျခညြျပှတျသပျလို့ ပေးနလေသေညျ။ တခါတခါ အပေါျမှဖုံးထားသော ထမီခေါကျကွားထဲသို့ လကျသှငျးပွီး ပေါငျတှငျးကွောလေးမြားကိုပါ ရှရှကလေးပှတျပေးသောအခါ….ထှေးမွမှာ ဘယျလိုမှတငျးမခံနိုငျတော့ တလူးလူး တလှနျ့လှနျ့ ထှနျ့ထှနျ့လူးကာနလေတေော့သညျ။သီးခြိနျတနျသီး..ပှငျ့ခြိနျတနျပှငျ့ဆိုပမေယျ့ မထှေးလေးတဈယောကျမှာမူ သီးခြိနျမတနျသေးဘဲ၊ သီးလိုကျတဲ့ မောငျခိုငျကွောငျ့ ပှငျ့ခြိနျမတနျသေးဘဲ ပှငျ့လိုကျရလို့လားမသိ နညျးနညျးလေးတောငျ အထိမခံနိုငျ။ ဖကွေီးသော..ဘာသောနားမလညျ၊ ဆနျ့ကငြျဘကျလိငျ၏ အထိအတှေ့ကို တရှိုကျမကျမကျခံစားခငြျသညျ ။ ကာမ၏ကြေးကြှနျဘဝသို့ ကြကြေနေပျနပျကွီး သကျဆငျးရလပွေီ။ဖကွေီးရငျခှငျထဲ မကြျနှာလေးကို ကှယျဝှကျလိုကျရငျး တရှရှနှငျ့ သူမကို ကာမအမှောငျထဲဆှဲခေါျနသေော ဖကွေီးလကျခြောငျးကလေးမြားကို သူမလကျနုထှေးလေးဖွငျ့ ဆုပျကိုငျထားလိုကျသညျ။ ”ယားပါတယျ..ဖကွေီးရဲ့ ”နှုတျခမျးဖြားလေးမှ မပှငျ့တပှငျ့ ။ ဘယျသူမှ သငျပေးစရာမလိုတဲ့ မိနျးမတို့ရဲ့ မှေးရာပါအတတျပညာနဲ့ ညုတုတုလေးပွောလိုကျသညျ။

ဆေးခွောကျအစှမျးကွောငျ့ ရီခငြျသလိုလို ၊ပြောျသလိုလို စိတျလေးမှသညျ ရငျထဲ တှငျကတုနျကရီ နှငျ့ လှိုကျမောလို့လာလသေညျ။”သမီးနဲ့မောငျခိုငျ ညတိုငျးလိုးကွတာ ဖကွေီးသိတယျ ”’အို……ရှငျ ၊’ ထှေးမွမှာ ညတိုငျးလိုးကွသညျဆိုသော စကားလုံးရိုငျးရိုငျးကွီးကွောငျ့ စောကျခေါငျးလေးထဲမှ စောကျရညျလေးမြား တစိမျ့စိမျ့ထှကျကလြာအောငျပငျ ရငျထဲလှိုကျခပျသှားလသေညျ။ဦးခစြျခငျ ထှေးမွဖိထားသောလကျကို အတငျးမရုနျးဘဲလကျခြောငျးလေးမြားကို ကာလသားဘဝက မယျဒလငျ လကျကှကျနှိပျသလိုမိုြး ပေါငျတှငျးကွောကလေးမြားကို အနညျးငယျအားထညျ့ပွီး ကုတျပေးလိုကျသညျ။”အို…အဟငျ့..ဟငျ့..”ဖိကိုငျထားသော လကျမြားပွလြှေော့သှားလတေော့သညျ ။ မကြျနှာဝှကျထားသော ထှေးမွ၏ပါးပွငျနှငျ့နားရှကျပေါျ သူ၏နှာခေါငျးမှ ထှကျသကျလပေူမြားကို ထိအောငျ မှုတျထုတျလိုကျပွီး နားသံသီးလေးနှငျ့ သူ၏နှုတျခမျးကိုမထိ တထိ ၊ ထိကပျကာ…”အလိုးခံရတဲ့..အရသာကိုကွိုကျလားဟငျ””အို…”ဘယျသူမှ ကွားမသှားနိုငျဘူးဆိုတာသိပမေယျ့ လသေံတိုးညှငျးညှငျးလေးဖွငျ့ ပွောနရေငျး လကျခြောငျး ကလေးမြားက ပေါငျတှငျးကွောကို ပှတျသတျနှိုးဆှနရောမှ ပေါငျခှဆုံမှစောကျဖုတျဖေါငျးဖေါငျးကလေးကိုထမီပေါျကပငျ အားမထညျ့ဘဲ လကျသဲထိပျကလေးမြားနှငျ့ ပငျ့ကူလေးတဈကောငျ သားကောငျကိုတိုကျခိုကျနသေလို စုံခညြျဆနျခညြျပွေးလှှားနသေညျ။

ထွေးမြရင်ထဲတွင်လည်း အာဖရိကလူရိုင်းတွေရဲ့အမဲလိုက် ဗုံသံလို တဒိန်းဒိန်း၊တဒုံးဒုံး ။ကိုယ့်ခြံထဲကကြက် ဘယ်အချိန်ရိုက်ချက်ချက် ရတယ်ဆိုပြီး သမီးလေးကို ကဝေသည်ကြီးလိုပြုစားနေတာလား ဖေကြီးရယ်…တစ်ခုခုလုပ်လိုက်ပါတော့။”အို…..အဟင့် ”မထွေးလေးခမျာ သနားစရာပင်။ တအိုအိုနှင့် တကယ့်မုဆိုးနှင့် တွေ့တော့ အလူးအလဲခံနေရလေပြီ ။ ကာမကို လိုချင်နေသောအသွေးအသားတောင့်တမှုကြောင့် ခုန်နေသောရင်ပွင့်ထွက်မသွားအောင် ဖေကြီးရဲ့ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်လိုက်လေတော့သည်။ ဦးချစ်ခင်တစ်ယောက် မညှာမတာပင် ထွေးမြလည်တိုင်လေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖွဖွကလေးနမ်းနေရာမှ ပြွတ်ကနဲမြည်အောင်ပင်စုပ်လိုက်သည်။”အို…ဖေကြီးရဲ့…အဟင့်ဟင့်….”ထွေးမြလေးမှာ ငရံ့ပြာလူး တလူးလူးတလွန့်လွန့်ဖြင့် အဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များမှာ တစိမ့်စိမ့်မဟုတ် ပွက်ကနဲပွက်ကနဲထွက်ကုန်တော့သည်။

ဦးချစ်ခင်၏ အောင်မြင်မှုအထိမ်းအမှတ်များကတော့ မထွေးလေးရဲ့လည်တိုင်ပေါ်တွင် စွန်းထင်းလို့ကျန်နေခဲ့လေပြီ သူ၏အတွေ့အကြုံများအရ ရွှေရောင်အချိန်ရောက်ပြီ ။ အချိန်မဆိုင်းတော့….. သေသေသပ်သပ်နှင့် သွက်သွက်လေးပင် ထမီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ကျင့်သားရနေသော လက်ကတော့ စောက်ဖုတ် နှစ်ခြမ်းကြား သို့ဝင်ရောက်သွားပြီး ရွဲှကျနေသောစောက်ရည်လေးများနှင့်ပလူးပလဲ စိုစိုရွဲှလို့နေလေပြီ။ စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးမထည့်ဘဲ ပြူးထောင်နေသောစောက်စေ့ကလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိကာ….’တစ်၊နှစ်၊သုံး၊လေး၊……..ထားခင်သမီး မင်းဘယ်လောက်ခံနိုင်ရည်ရှိမလဲ….’ ”ပလွတ်..ပလွတ်ပြွတ်……” ”အားးးးအမေ့…အိုး ဖေကြီး..အဟင့်…..ဟင့်”ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အတင်းပူးကပ်ကာ စောက်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်လေးများ ပူကနဲ၊ပူကနဲ နှင့်တပွက်ပွက်ထွက်ပြီး ထွန့်ထွန့်လူးမျှခံစားပြီးထွေးမြ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။’သြော်..အချက်နှစ်ဆယ်ထိအောင်တောင် ခံနိုင်ရည်မရှိသေးပါလား သမီးလေးရယ် ပြီးပါပြီ။

Related posts: