ဆရာရယ်…ကျမ ဘယ်လောက် ဒက်စပရိတ် ဖြစ်နေသလဲ ဆိုရင်..ဆရာသာ ကျမကို ဒီဥစ္စာ ကူညီမယ် ဆိုလို့ ရှိရင် ဆရာ့ကို ကျမ ကိုယ်ကို ကျမ ထိုးအပ်..ဆရာ လိုရာသုံးစေ ဆိုပြီး ကျေးဇူးဆပ်ဖို့ အထိတောင် ပြင်ဆင်ထားတယ် ဆိုတာ အရှက်ကို ဘေးဖယ်ထားပြီး ပြောပြပါရစေရှင်….”သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပြောနေတာပါ။“အေးဗျာ……ခင်ဗျား ဒီလောက်တောင် ခက်ခဲနေတာကို တွေ့ရတော့လည်း ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ငြင်းလို့ရမလဲလေ…အင်း……ဒီလိုလုပ်…..”“ဘယ်လို လုပ်ရမလဲဟင်..ဆရာ…ဆရာ ဖြစ်စေချင်တာကို ပြောလေ….”ငွေချေးတော့မယ့် ပုံ ပေါက်လာလို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အငို ရပ်သွားပြီး မျက်နှာလေး လန်းလာသည်။“ဟိုဗျာ..ဒါ ခင်ဗျား ပြောလာလို့ ကျနော်လည်း ပြောတာနော်…ဟိုဒင်း..ခင်ဗျား ခုနပြောသွားတာ တကယ်လား…”“ဘာလဲဟင်..ဆရာ..”“လိုရာသုံးစေ ဆိုပြီး…..ထိုးအပ်မယ် ဆိုတာ…..”“တကယ်..တကယ်ပြောတာပါ..ဆရာ လိုချင်တဲ့ အချိန်……အဲနီးတိုင်းမ် ပါ..ဆရာ….အဆင်သင့်ပါဘဲ…..ငွေ အဆင် ပြေတာနဲ့လည်း ပြန်ဆပ်ပါမယ်…ဆရာ….ကူညီပါ ဆရာ..ကယ်ပေးပါ…..”သူ့ပါးစပ်က ထွက်သွားတဲ့ စကားကို သူ့ဖါသာတောင် မယုံချင်။“ခင်ဗျားမှာ နေရာ ရှိလား….”လို့ ပြောမိသွားသည်။

“နရော…ဟို…တှေ့ကွဖို့လားဟငျ….ဟုတျ..ဟုတျ……ရှိတယျဆရာ…ကမြ အမကေ ဆေးရုံတကျနရေတာလေ..အိမျမှာ ကမြ တယောကျထဲ….ဆရာ…ကမြ အိမျကို လိုကျခဲ့လို့ ရတယျ…..”ကြောျစိနျဘ စိတျရိုငျးတှေ ထိနျးလို့ မရတော့ဘူး။“အိုကေ….လေ…..ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျ..ခငျဗြား ပွောတဲ့အတိုငျး အိုကမေယျ ဆိုရငျ သှားကွတာပေါ့…ငှကေတော့ မနကျဖနျ မနကျ ကမြှ ထုတျပေးလို့ ရမယျ…..”“ဟုတျ..ဟုတျကဲ့ပါဆရာ…”“ကဲ..ကဲ..အခြိနျရှိတုံး..ခငျဗြား အိမျကို သှားလိုကျရအောငျ . .”ငှခြေေးွငျ်ပး အတိုး မနနေဲ့ ဒီအကိတျကွီးကို စိတျကွိုကျ ဗွုံးခှငျ့ရမယျ ဆိုတာကို တအား ကွိုကျသှားသညျ။ဒီလို အပေးအယူနဲ့ ဗွုံးရတာကို ကြောျစိနျဘတို့က တအား ကွိုကျသညျ။သူသညျ ကာမရာဂနဲ့ ပတျသကျရငျ တအား လောဘကွီးတဲ့ လောဘသား တကောငျ ဆိုတာကိုလညျး သူ့ဖါသာ သူ သိသညျ။ထှေးထှေးရီလို ငယျငယျ တောငျ့တောငျ့ အပေးကောငျး သဘောကောငျးလေး အိမျပေါျ ရောကျနတောတောငျ ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျလို အကိတျကွီးကို စားရမယျ ဖွဈလာတော့ ပွေးပွီး စားပဈလိုကျခငြျပွနျသညျ။စားသောကျဆိုငျထဲက အထှကျမှာ အိမျက ထှေးထှေးရီ ဆီကို ဖုနျး လှမျးဆကျလိုကျသညျ။“ထှေးရီရေ..ငါ ဒီည အိမျမပွနျဖွဈဘူး…မနကျဖနျကမြှ တှေ့မယျ…..”လို့ ..။ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျလညျး ငှလေိုခငြျလှနျးလို့သာ လုပျရတာ ဖွဈမညျ။ရှကျသလိုလို ပုံစံနဲ့ စိတျတှေ တအားကို လှုပျရှားနတေဲ့ ပုံ ရှိသညျ။

တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေသည်။သူ့အိမ်ကို ရောက်ဖို့ ကျော်စိန်ဘကို လမ်းပြပေးနေတဲ့အခါ သူ့အသံတွေသည် သိသိသာသာ တုန်ခါနေသည်။“ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်….”“ဆွေလို့ ခေါ်ပါလား..ကိုကျော်စိန်ဘ…”“ခင်ဗျား..အိမ်ထောင် ကျခဲ့ဘူးလား…”ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ခေါင်းခါပြသည်။“မကျဖူးဘူး..ကိုကျော်စိန်ဘ…..”လို့ ပါးစပ်က တိုးတိုး ပြန်ဖြေသည်။“ရည်းစားကော ရှိခဲ့ဘူးလား…..”“ဟုတ်….ရှိခဲ့ဘူးတယ်…”ကျော်စိန်ဘရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ရည်းစားနဲ့တော့ အတွေ့အကြုံများခဲ့မှာပါ..ဒါကြောင့်လည်း ငါနဲ့ အိပ်ဖို့ ကို သူ ပါးစပ်က ပြောထွက်ရဲတာပေါ့..အတွေ့အကြုံကတော့ ကောင်းကောင်း ရှိပုံပေါက်တယ်…လို့ တွေးနေသည်။“ကိုကျော်စိန်ဘကော..အိမ်ထောင် ကျခဲ့ဘူးလားဟင်…”“မကျဖူးဘူး..မဆွေ…”ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်တို့ နေတဲ့ နေရာကို ရောက်သွားပြီ။သူတို့ အိမ်လေးက လမ်း အဆုံးက မီးရထား သံလမ်း နားက အုတ်တံတိုင်းနဲ့ ကပ်ရက်က အစွန်ဆုံး အိမ်လေး ဖြစ်သည်။အိမ်လေးဆီကို ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က အရှေ့ကနေ ဦးဆောင်ပြီး လျောက်သွားနေတဲ့ အချိန် ကျော်စိန်ဘသည် လမ်း ဓါတ်မီးတိုင်ရဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ နောက်ပိုင်း ကောက်ကြောင်းကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး လိုက်သွားနေသည်။

သူ ငယ်ငယ်က သူငယ်ချင်းတွေ သုံးနှုံးခဲ့တဲ့ စကားတခုကို ဖျတ်ကနဲ သတိရလိုက်မိသည်။“တင်ကြုံစီးသည်”ဆိုတာ…။အခုလည်း ကျော်စိန်ဘသည် တင်ကြုံစီးပြီး လိုက်နေသည်။အိမ်တံခါးကို သော့ဖွင့်နေတာ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ လက်တွေ တုန်နေလို့ တော်တော်နဲ့ သော့ပေါက်ထဲ သော့တန် မရောက်နိုင်တာနဲ့ ကျော်စိန်ဘက ကူညီလိုက်ရသည်။အင်း…စော်ကြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပြီ။သူလည်း ဒီလိုပါဘဲ။ဗျင်းရတော့မယ် ဆိုတာက သေချာနေပြီ ဆိုတော့ သူ့ငပဲက တအားကို ထကြွနေသည်။အိမ်လေးထဲမှာ မှောင်မဲနေသည်။ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က မီးခလုပ်တွေကို တခြောက်ခြောက်နဲ့ လိုက်နှိပ်ဖွင့်လိုက်လို့ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ဧည့်ခန်းလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။“ကိုကျော်စိန်ဘ..ထိုင်အုံးနော်..ခဏ…“ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် တင်ပါးကြီးတွေ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အတွင်းခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။ကျော်စိန်ဘလည်း နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖါလေးမှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။အိပ်ဖို့နေရာကို သွား ခင်းကျင်း ပြင်ဆင်နေတာ ဖြစ်မည် လို့ စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်သည်။

နံရံမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေပြက္ခဒိန်တွေကို သူ လိုက်ကြည့်နေရင်း ငွေချေးတာကလည်း တခြားမှာ ဘယ်လိုမှ ချေးလို့ မရနိုင်ဘူးလား…လို့ စဉ်းစားနေမိသည်။သူက မိန်းမကြိုက်တဲ့ ဘဲကြီး ဆိုတာ သူ သိနေလို့ ဖြစ်မည်။ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီ တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးကို အမြဲဝါးနေရမယ် ဆိုရင် တော်တော် ကောင်းသည်။သူသည် ထွေးထွေးရီကို ဝါးလို့ ရနေပေမယ့် ဘေးမှာ လိုက်ပွဲ အသင့်ဆောင်ထားတာက ပို ကောင်းသည်။တခါတလေ ပစ္စည်းကောင်း စားရဖို့က မလွယ်ဘူး။“ကိုကျော်စိန်ဘ …လာလို့ ရပြီ….”အတွင်းခန်းထဲက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် ထွက်လာသည်။အိုး …အိမ်နေရင်း ညအိပ်ဝတ် ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို လဲလှယ် ဝတ်ဆင်ထားနေပြီ။သေချာတာက ဒီ ဂါဝန်အောက်မှာ ဘာ အတွင်းခံမှ ခံဝတ်မထားဘူး။ဟူး…..ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားစိုင် ထွားထွားကြီးတွေက လှုပ်တုပ်တုပ်နဲ့ …။သူ့အနောက်က လိုက်သွားသည်။အိပ်ခန်း နှစ်ခန်း အနက် ဘယ်ဖက်က အခန်းထဲကို ခေါ်သွားသည်။ညအိပ် မီးလုံး ဝါကျင်ကျင်လေးဘဲ ထွန်းထားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာ တယောက်အိပ် ကုတင်လေး တလုံး ရှိနေသည်။မှောင်နေလို့များ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေသလား မသိဘူး။ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူ့ကို ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားသည်။

ကျော်စိန်ဘရဲ့ ဒုတ်က အဆင်သင့် မာကြော ထောင်မတ်နေပြီ။“ဆွေ…ဆွေ့ကို ဘာလုပ်စေချင်လဲဟင်…..”ကုတင်ဘေးနားမှာ နီးနီးကပ်ကပ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်မိကြတဲ့ အချိန် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျော်စိန်ဘလည်း“ဆွေ့ရဲ့ အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်လိုက်..”လို့ ပြောလိုက်သည်။သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုလည်း အမြန် ချွတ်လိုက်သည်။ညဝတ် ဂါဝန်ရှည်လေးကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားတာမို့ ချွတ်ပစ်တာက မကြာပါဘူး။တခဏ အတွင်းမှာဘဲ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည်။ကျော်စိန်ဘလည်း အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်တာမို့ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဒုတ်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ဖြစ်နေပြီ။သူ့ဒုတ်ကြီးသည် လုံးပတ် တုတ်လွန်းသလို ရှည်လွန်းတာကြောင့် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း ဒါကြီးကို ကြောက်လန့်သလို ပါးစပ်လေး အဟောင်းသားနဲ့ ငေးကြည့်နေသည်။“ကဲ…ဆွေ ကုတင်ပေါ်ကို တက်..လုပ်ကြရအောင်…..”ပေါင်လုံး ဖြူတုတ်တုတ် ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ ရေဆေးငါးကြီးကို ကြည့်ပြီး ကျော်စိန်ဘ စိတ်တွေ ထိန်းလို့ မရတော့။ဒုတ်ကလည်း ဘာနာသလဲ မမေးနဲ့။ချက်ကို ကပ်နေပြီ။သူ့လက်နှစ်ဖက်က တင်းလုံးနေတဲ့ ရင်စိုင်ကြီး နှစ်မွာပေါ်ကို ရောက်သွားကြသည်။

ပှတျသကျသလို ဆုပျနယျနသေညျ။ရငျသီးလေးတှကေ စူထှကျနကွေသလို မာတငျးနသေညျ။ပွငျးထနျလှနျးတဲ့ ကာမစိတျတှကွေောငျ့ လိငျတနျရဲ့ ထိပျပေါကျလေးထဲက အရညျကွညျလေးတှေ ယိုစီး ကနြကွေပွီ။“ဆှေ….ကိုယျံဟာကို စုတျပေးမလား…..”ကြောျစိနျဘက သူ့ဒုတျကွီးကို ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျရဲ့ လကျထဲကို ထညျ့ပေးလိုကျသညျ။“ဟို..ဟိုလေ……ဆှေ…ဆှေ….ဆှေ…မစုတျဖူးဘူး…”“ဆှေ မစုတျတတျရငျ ကိုယျ သငျပေးမှာပေါ့…”ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျရဲ့ ပါးစပျထဲမှာ ကြောျစိနျဘရဲ့ လီးကွီး အဆနျ့မပွဲ ရောကျနပွေီ။ိ“စုတျ..စုတျ….မဆှေ..လြာနဲ့ ဝိုကျပွီး ကလိပေး….”ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျလညျး သူခိုငျးတဲ့အတိုငျး သူ့လီးကို လြာနဲ့ ဝိုကျကစားပွီး စုတျပေးနတေဲ့အခြိနျ တငျးလုံးပွီး ခပျတှဲတှဲကနြတေဲ့ ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျရဲ့ နို့ကွီးတှကေို သူကိုငျနယျ ကစားနသေညျ။စူထှကျနတေဲ့ နို့သီးခေါငျးညိုညိုလေးတှကေို လကျညှိုးနဲ့ လကျမ သုံးပွီး ခြပေေးနသေညျ။ဒီစောျကွီးသညျ သူ့ကို အထာပေးနတောတော့ ကွာပွီ။ဒီလောကျ မွနျမွနျနဲ့ ဒီအခွအေနကေို ရောကျသှားလိမျ့မယျလို့ ကြောျစိနျဘ မထငျခဲ့ဘူး။ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျရဲ့ ပါးစပျထဲကို သူ ကော့ကော့ထိုးသှငျးနရေငျး နို့ကွီးနှဈလုံးကို အားရပါးရ ဆုပျနယျနသေညျ။

“ဟူး…ကောင်းလိုက်တာ..စုတ်..စုတ်..ဒါ ပြီးရင် ခင်ဗျား စောက်ပတ်ကို ကျုပ် ယက်ပေးမယ်…..”ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် လိင်ဆက်ဆံဘူးတဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ပေမယ့် လိင်တန်ကို စုတ်တဲ့ အတွေ့အကြုံ မရှိ ခဲ့ဘူး ဆိုတာ ကျော်စိန်ဘ သိလိုက်သည်။သူက ဘယ်လို စုတ်ရမည် ဆိုတာကို သင်ပြတာတောင် သူမသည် ကျွမ်းကျင်မှု မရှိ။ဒါကြောင့် သူမကို စုတ်နေတာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူမကို ဖင်ပူးတောင်း ထောင် ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ဖင်တုံးကြီးသူ ဖြစ်တာကြောင့် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်ကားကားကြီးတွေက ပိုကြီးသလို ထင်မှတ်ရပြီး ဖင်ကြီးတွေ ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေသည်။ကျော်စိန်ဘလည်း ပက်လက် ပေါင်ကားခိုင်းပြီး ယက်ရတာထက် အခုလို ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ထားတဲ့အချိန် ပြူး ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ရတာက ပိုကောင်းသည် လို့ ထင်ပြီး အခုလို ဖင်ပူးတောင်းထောင်တဲ့ ပုံစံကို လုပ်ခိုင်းလိုက်တာပါ။ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း သူလုပ်ခိုင်းတဲ့ ပုံစံကို ချက်ချင်း လုပ်ပေးလို့ ကျော်စိန်ဘသည် ဒီမိန်းမ မဆိုးဘူး လို့ မှတ်ချက်ချသည်။

ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီကို မယက်ခင် အရင် နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။“ဟင့်…ဘာလုပ်တာလဲကွယ်…..မနံဘူးလား….အားနာလိုက်တာ…..”“ဟင်း..အဲဒီအနံ့ကို ကျုပ် ကြိုက်တာ….ဒီအနံ့က ကျုပ်ရဲ့ လိင်စိတ်ထကြွတာကို အမြင့်ဆုံးကို ရောက်သွားစေတယ်…”ပြောပြောဆိုဆို ကျော်စိန်ဘက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ ခုံးဖေါင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်လိုက်သည်။အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်ကော် ယက်လိုက်တာပါ။“အိုး…ဟင့်…အမလေး……”ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း ဖင်တုံးကြီးတွေ ရမ်းခါသွားရအောင် တုန်လှုပ်သွားသည်။ကျော်စိန်ဘလည်း ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ လေးဖက်ထောက်ရက် နဲ့ သူမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြီးကို လျာနဲ့ ယက်နေတာမို့ ခွေးတွေ တကောင်နဲ့ တကောင် ဖင်ကို လျာနဲ့ ယက်နေ သလို ပုံစံ ဖြစ်နေသည် လို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ထင်မိလိုက်သည်။ကျော်စိန်ဘလည်း လျာနဲ့ ဆက်တိုက် ဖိဖိယက်ပေးလိုက်ရင်း စိတ်တအား ကြွလာတော့ စောက်ဖုတ်ကို ပြွတ်ကနဲ စုတ်ယူလိုက်သည်။“ဟား…”“အိုး…”ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း သူမ ဘဝမှာ ပထမဆုံး စောက်ဖုတ် အယက်ခံဘူးတာမို့ အတွေ့အကြုံသစ်ကို ထူး ဆန်း သဘောကျနေသည်။

ငွေအများကြီးကို အပူတပြင်းလိုလို့ အကူအညီပေးတဲ့ ကျော်စိန်ဘကို သူ့လိုဘတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ရပေမယ့် တကယ်တမ်း သူမကိုယ်တိုင်လည်း ယောကျ်ားရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို ငတ်မွတ် ငံ့လင့်နေခဲ့တာ မဟုတ်လား။ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျလိုက်သလို လိုချင်တာတွေကို ကျော်စိန်ဘက ပေးစွမ်းနေပြီ။သူ့လျာကြီးက အပြားလိုက်ကြီး အကွဲကြောင်းတလျောက် အပေါ်က အောက် အောက်က အပေါ် တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်ပေးနေသလို လျာထိပ်ချွန်နဲ့လည်း စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲကို ထိုးပေးလာသည်။“အိုး…အား…အား…အား…”ဖင်ကြီးတွေ တကြွကြွနဲ့ တအား အရသာထူးကဲနေတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို ဒီလောက် နှူးနှပ်ပေးရင် တော်ပြီ လို့ ကျော်စိန်ဘ ယူဆသည်။သူမသည် ဖင်တကြွကြွနဲ့ စောက်ဖုတ် တအား ယားကြွနေပြီ။“ကျုပ် ယက်တာတွေ ကြိုက်လား…မဆွေ…..”“ကြိုက်….ကြိုက်တယ်..ကိုကျော်စိန်ဘ…”“အင်း..ကြိုက်ရမယ်လေ..ကျုပ်က စေတနာ ပါတယ်ဗျ……ခင်ဗျားကို ကောင်းစေချင်တယ်..သိလား…”“အင်း..ဟုတ်ကဲ့ပါ…..”“ကဲ..ကျုပ်တို့ လိုးကြရအောင်ဗျာ…”ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တဝက် ပက်လက် အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကျော်စိန်ဘက ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း သူမ ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားစေသည်။

ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပူးကာ မြှောက်ကိုင်လိုက်တော့ ပေါင်ကြားက အင်္ဂါစပ်ကြီးက ဖေါင်းပြူး အစ်ထွက်နေသည်။ကျော်စိန်ဘလည်း ဒီမြင်ကွင်းကို စွဲမက်စွာနဲ့ ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေလို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း“အို..လုပ်မှာဖြင့် လုပ်လေ..ဘာလို့ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတာလဲကွာ….”လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း သူမ မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားလိုက်သည်။“ခင်ဗျားရဲ့ အဖုတ်ကြီးက ကြည့်ကောင်းလွန်းလို့ပါဗျာ…”လို့ ကျော်စိန်ဘက ပြောလိုက်သည်။“ဒီလိုဘဲ ကြည့်နေတော့မှာလား“လို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ပြောပြန်တော့ ကျော်စိန်ဘလည်း“လိုးပါပြီဗျာ..လိုးပါပြီ….”လို့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးကို အောက်က အထက် အထက်က အောက် လိုင်းဆွဲ ပွတ်တိုက်လိုက်သည်။လိင်တန်ထိပ် ဒစ်လုံးကြီးက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အစိလေးကို ထိပွတ်သွားတာမို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရသည်။သူ့လက်တဖက်က ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို လှမ်း ကိုင်လိုက်သည်။မာတင်း စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ဆွဲလိုက်တဲ့အချိန် လိင်တန်ကို အင်္ဂါစပ်အပေါက်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။လုံးပတ်တုတ်လှတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကြီး အတင်းကြီး တိုးဝင်လာတာက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင့်ကို အထူး အရသာ တွေ့သွားစေသည်။

အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတာ ဆိုတော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် တအားကို တုန်ခါသွားရသည်။“အို…….အမလေး….ကြီးလိုက်တဲ့ ဟာကြီး . .”ကျော်စိန်ဘက သူ့ပစ္စည်းကို ကြီးတယ် ပြောလို့ သဘောကျသွားသည်။တင်းကြပ်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်ထဲကို ဆက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ လိင်တန်တုတ်ကြီးဟာ တထစ်ထစ်နဲ့ ဗျစ်ကနဲ ထပ် ဝင်သွားသည်။ကျော်စိန်ဘအတွက်လည်း တအားကြပ်လွန်းနေသည်။နောက်ကို ပြန်ဆုတ်ပြီး ဖိသွင်းတာတွေကို သုံးလေးကြိမ်လောက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့တန်ဆာချောင်းသည် အင်္ဂါစပ်ခေါင်း ထဲမှာ လှုပ်ရှားလို့ ရလာသည်။ဖိဖိသွင်းတော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အော်ညည်းသံတွေလည်း ဆက်တိုက် ထွက်လာသည်။ကျော်စိန်ဘအတွက် အရာ ရှိသလို ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အတွက်လည်း ထူး ကဲတဲ့ ကာမ အရသာထူးကို ရနေသည်။လိင် ဆက်ဆံခြင်းဟာ တဖက်ထဲ အတွက် မဟုတ်ဘဲ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း ယောကျ်ားရော မိန်းမ ပါ ကောင်းကြတဲ့ ကိစ္စ တခု ပါလား။ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံး တဖက်တချက်ပေါ်မှာ တင်ပြီး အားနဲ့ ဖိဖိ ဆောင့်ထည့်တဲ့အခါ တဖပ်ဖပ် အသံတွေနဲ့ အရည်လိုက်လာလို့ တခါတခါ ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေကိုပါ ကြားကြရသည်။

“ကောငျးလား..မဆှေ…ကြုပျ လိုးပေးတာ ကောငျးလား…”ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျလညျး ကာမအရှိနျတှေ တအား တကျနပွေီ။တစှပျစှပျ လိုးထညျ့ပေးနတေဲ့ ကြောျစိနျဘရဲ့ လိုးခကြျတှကေိုရော လုံးပတျတုတျတုတျ လီးကွီးကိုရော တအားကွိုကျနသေညျမို့“ကောငျး တယျ..တအား ကောငျးတယျ…..”လို့ ဖွလေိုကျသညျ။ကြောျစိနျဘကလညျး“လိုးပွီဗြာ..ကြုပျလညျး တအားကို ကောငျးတယျ..ခငျဗြား အဖုတျက ရလေညျ လိုးလို့ အရသာ ရှိတယျ…..”လို့ ပွောရငျး ဆကျတိုကျဘဲ ဆောငျ့ထညျ့ လိုးလတေော့သညျ။“အီး…တအား..တအားဆောငျ့..ဆောငျ့…အူး…တအားကောငျးနပွေီ…အို…ဆောငျ့ပါ…ဆောငျ့ပါ……”ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျတယောကျ အထှဋျအထိပျကို ရောကျတော့မှာမို့ သှေးရူးသှေးတနျးတှေ ဖွဈနပွေီ ဆိုတာကို ကြောျစိနျဘ သိတာကွောငျ့ တအား ဆကျတိုကျ ဆောငျ့ထညျ့သညျ။ထမျးထားတဲ့ သူမ ပေါငျတှကေို ပွနျခလြိုကျပွီး အားနဲ့ ဖိဖိဆောငျ့တာ။ဖပျဖပျ ဖပျဖပျ အသံတှေ နဲ့ ကယြျလောငျတဲ့ ဒေါျဆှဆှေလှေိုငျရဲ့ အောျညညျးသံတှဟော ကြောျစိနျဘရဲ့ အသကျရှူသံ ွပျငးပွငျးတှနေဲ့ အတူ ထှကျပေါျနသေညျ။

ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် အင်္ဂါစပ် ကြွက်သားတွေကို တအားညှစ်လိုက်တာကြောင့် ကျော်စိန်ဘရဲ့ လိင်တန်ကို တအားဆုပ်ညှစ်တဲ့ ကြပ်တည်းတဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူ ကျော်စိန်ဘ တအားကောင်းလွန်းလာလို့ ပြီးခါနီးဆဲဆဲ ဖြစ်လာတဲ့ အချိန်မှာ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အရင် ပြီးသွားသည်။“အမလေး..အမလေး…ကောင်းလိုက်တာ…အို…ကောင်းလိုက်တာ…အား…”လို့ အော်ရင်း ပြီးသွားသည် ..။ကျော်စိန်ဘလည်း ဆက်တိုက် ဆက်ဆောင့်လိုက်သည်။သူလည်း တအားကောင်းတက်သွားပြီး သုတ်တွေ တအားပန်းထွက်သွားပြီး ပြီးသွားသည်။“အား…ဟင်း…အိုး…”“ကိုကျော်စိန်ဘ….ရှင့်ဟာကို မထုတ်နဲ့အုံး…”အရေးထဲ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူ့ကို တဆုံး ဆက်သွင်းစိမ်ထားဖို့ ပြောနေပြန်သည်။အိမ်ကို ပြန်ရောက်ပြီ။ကျော်စိန်ဘ ရေချိုးနေသည်။အလုပ်က ခွင့်ယူထားသည်။ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်နဲ့ အပြတ်ကဲလိုက်လို့ သူ့တကိုယ်လုံး နုံးချိနေသည်။ကာမ ဆန္ဒ ပြင်းထန်လိုလားနေတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ် ဖြစ်သွားလို့ ကျေနပ်နေသည်။ငွေလိုတာလည်း ငွေရ..ကာမဆန္ဒလိုတာလည်း ကာမဆန္ဒ ပြည့်ရလို့ပါ။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ထွေးထွေးရီက နွေးထွေးတဲ့ အပြုံးလေးနဲ့ ကြိုနေသည်။သူ့ကို ပြာပြာသလဲ ဂရုစိုက်သည်။သူ ဘယ်သွားသည် ဘာလုပ်သည် ဆိုတာတွေကို မမေး။စပ်လည်း မစပ်စု။ဟင်းကောင်းတွေ ချက်ထားသည်.. အကိုကြီး စားချင်တဲ့အချိန် ပြောပါတဲ့။ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေပူပူတွေ တေဝါဝေါ ကျနေတဲ့ ရေပန်းအောက်မှာ မျက်စိပိတ် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးလိုက် သည်။

အကိုကြီး…..”ဟင်…ထွေးထွေးရီ သူ့ဆီ ရောက်လာတာ။ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လာသည်။ထွေးထွေးရီသည် ကိုယ်ပေါ်မှာ အ ဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် ကပ်မနေ။ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ဝင်လာတာ။“အကိုကြီးကို ချေးတွန်းပေးဖို့ လာတာပါ..”လို့ ထွေးထွေးရီက ပြောလိုက်ရင်း သူ့ကျောပြင်ကို ထွားလုံးတင်းနေ တဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးနှစ်လုံးနဲ့ ဖိကာ ပွတ်ပေးတော့သည်။ကျောပြင်ကို ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ ရင်သားကြီးနှစ်လုံးက ချောမွတ် ပွတ်တိုက်နေသည်။ထွေးထွေးရီရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း သူ့ရင်ဘတ်ကို လာပွတ်နေသည်။“ခံလို့ ကောင်းလားဟင်..အကိုကြီး…..”“အင်း….ကောင်းတယ်…”ထွေးထွေးရီက သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူကာ သူမပေါင်ကြားထဲကို ပို့ပေးလိုက်သည်။သူမ ကိုင်စေချင်တဲ့နေရာကို ပို့ပေးလိုက်တာ။သူ့လက်သည် ထွေးထွေးရီရဲ့ မို့ဖေါင်းတဲ့ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးပေါ်ကို ရောက်နေသည်။အမွေးပါးပါးနဲ့ ဖေါင်းအိနေတဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ကိုင်မိရတော့ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေက ထိန်းကနဲ ထကြွလာရတော့တာဘဲ။ဘယ်လောက်ဘဲ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်နဲ့ တညလုံး ဆွဲထားထား..ထွေးထွေးရီရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ကျောကို ပွတ်နေကထဲက သူ့လိင်တန်သည် တမဟုတ်ချင်း ကြီးလာထွားလာ ရှည်ထွက်လာခဲ့ပြီး အခုလို သူက ထွေးထွေးရီရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို ကိုင်လိုက်တော့ တအားကို ထကြွ ထောင်မတ်လာသည်။“ဟိ..အကိုကြီး ထလာပြီ …….ဒုံးပျံကြီး ပစ်ဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်တော့မယ်…..ခိခိ…..”ထွေးထွေးရီက သူ့လိင်တန်ကို ထိပ်ပိုင်းကနေ ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည်။ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ ရှေ့နဲ့နောက် ပွတ်တိုက်ပေးသည်။

ထွေးထွေးရီ…နင်..တတ်လည်း တတ်နိုင်တယ်ဟာ….ငါ့ မထထအောင် လာဆွနေတယ် . . .”ထွေးထွေးရီက ပြုံးစိစိနဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျော်စိန်ဘရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ကွင်းတိုက် ကစားပေးနေရာက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ချလိုက်ပြီး ထိပ်ဖူးကားကြီးကို ငုံကာ စုတ်လိုက်လေသည်။“ဟေး…အိုး…နင်….လုပ်လည်း လုပ်တတ်တယ်…”ထွေးထွေးရီသည် လိင်တန်ကြီးကို အားရပါးရ စုတ်နေပြီ။ထွေးထွေးရီရဲ့ အစုတ်သည် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ထက် ပို သာတာက အမှန်ဘဲ။သူ့လိင်တန်ကြီး အစွမ်းကုန် တင်းမာပြီး ထွေးထွေးရီရဲ့ အစုတ်အယက် ကလိချက်တွေကြောင့် တအားထန်တင်းနေပြီ။ထွေးထွေးရီကို နံရံမှာ လက်နှစ်ဖက် ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ခြေထောက်တွေကို ကားခိုင်းလိုက်သည်။ဖင်တုံးတွေ ကြားက ပေါ်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်အမြောင်းထဲကို လိင်တန်တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။“အား…”ထွေးထွေးရီရဲ့ အော်သံလေး ထွက်လာသည်။နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖိဖိထိုးညှောင့်ပစ်လိုက်သည်။အား…ဖပ်.. ထွေးထွေးရီက ကုတင်ပေါ် ရွေ့ကြရအောင် အကိုကြီး…လို့ ပြောသည်။ကုတင်ပေါ် ရောက်တော့“ကျမ အပေါ်က တက်ပါရစေ”လို့ ပြောတာကြောင့် ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ထွေးထွေးရီလည်း ပေါ့ပါးစွာနဲ့သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လာသည်။မာကျောတင်းထောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်အပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်ပြီး လက်ကလေးနဲ့ လိင်တန်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်တဲ့ ထွေးထွေးရီသည် ကာမစိတ်တွေ တော်တော် ပြင်းထန်နေပုံရသည်။နှာတန်အဖျားနဲ့ ပါးပြင် နားရွက်တွေ နီရဲနေသည်။လိင်တန်ပေါ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိထိုင်ချလိုက်တဲ့အချိန် တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းလိုက်တဲ့အသံတွေ ထွက်လာသည်။

ထွေးထွေးရီသည် သူမ စိတ်ကြိုက် ဖိဖိညှောင့်တော့တာဘဲ။ကျော်စိန်ဘလည်း အောက်ကနေ ပင့်ကော့ ထိုးပေးသည်။ဆောင့်အချနဲ့ ပင့်အထိုး စည်းချက်ညီနေသည်။တစွပ်စွပ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်နေသည်။“အား……အား…ကောင်းလိုက်တာ…အကိုကြီးရယ်…..”သူ အားမရတာကြောင့် ထွေးထွေးရီကို ပက်လက်ပေါင်ဖြဲခိုင်းလိုက်ပြီး အားနဲ့မာန်နဲ့ တက် ဆောင့်တော့မှ တအား ကောင်းသွားပြီး သူရော ထွေးထွေးရီကော ပြိုင်တူလို ပြီးသွားကြရသည်။ပက်လက်လှန်ပြီး အမောဖြေနေခိုက် ထွေးထွေးရီဆီက ထူးဆန်းတဲ့ စကားတွေကို သူ ကြားလိုက်ရသည်။“အကိုကြီး…..အကိုကြီးနဲ့ ကွဲသွားခဲ့တဲ့ ခင်နှင်းဆီကို အကိုကြီး လိုက်ရှာသေးလားဟင်…”တဲ့…။ကျော်စိန်ဘလည်း ထွေးထွေးရီ ကို ဆတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။“ရှာတာပေါ့…ဘယ်ကို ရောက်သွားသလဲ မသိတော့ဘူး…..”“အကိုကြီးရဲ့ ရင်သွေးလေး တနေရာရာမှာ ရှိနေမှာဘဲနော်…”“အင်း…”“အကိုကြီး…ပြန်တွေ့ချင်လားဟင်…”“ထွေးထွေးရီ..နင်..ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ…..ငါ့စိတ်တွေကို ကြေကွဲထိခိုက်အောင် လာလုပ်မနေနဲ့…ငါ တွေ့ချင်တာပေါ့..ခင်နှင်းဆီကို ငါ တကယ် ချစ်ခဲ့ကြိုက်ခဲ့တာ…”“အော်..အကိုကြီးရယ်…ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ…ဒါနဲ့များ ..သူ့ကို ထားပြီး နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားရတယ်လို့…”“အေး..အဲ့တုံးက ငါက ကလေးမယူချင်ဘူးဟ…ငါက တကယ်ဆို ပျော်လို့ အားမရသေးတာ..ငါ မှားပါတယ်… ငါ့ရဲ့ မိုက်မဲချက်တွေပေါ့ဟာ…”ထွေးထွေးရီလည်း မထင်တာတွေ ကြားရလို့ အံ့သြနေသည်။

“ဒါဆို ခင်နှင်းဆီကို ပြန်တွေ့ရင် အကိုကြီး လက်ခံမှာလား….”“အင်း..လက်ခံမှာပေါ့…”“ဟင်..ဒါဆို..ထွေးထွေးရီကို ဘယ်လို လုပ်မလဲဟင်….အကိုကြီးက ထွေးရီကို ကန်ထုတ်လိုက်တော့မှာလား..”ထွေးထွေးရီက ပြုံးစိစိနဲ့ မေးလိုက်တာပါ။ကျော်စိန်ဘက ထွေးထွေးရီရဲ့ ဖင်ကားကားကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်ရင်း“နင့်ကို ငါ ဘယ်ကန်ထုတ်မလဲ..နင့်ကို ငါ အရံထားမှာပေါ့….ခင်နှင်းဆီကို လိုးလိုက်..နင့်ကို လိုးလိုက်..တခါတလေ နှစ်ယောက်စလုံးကို တချိန်ထဲမှာ လိုးလိုက်နဲ့…ဟားဟားဟား…”လို့ ပြောရင်း ရယ်မောလိုက်တဲ့အခါ ထွေးထွေးရီလည်း..“ဟာ…အကိုကြီး..တအားဆိုးတာဘဲကွာ….”လို့ ပြောရင်း ကျော်စိန်ဘရဲ့ ချွေးတွေ စိုနေတဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို လှမ်း ရိုက်လိုက်သည်။“ဟားဟားဟား…”ဒီနေ့ ရုံးကို ရောက်တော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် တယောက် ဘယ်လိုနေသလဲ ဆိုတာ ကျော်စိန်ဘ သိချင်သည်။မနေ့က ဘဏ်ကနေ သူမ လိုတဲ့ ငွေတွေကို ကိုယ်တိုင် လိုက်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ငွေက တော်တော် များပေမယ့် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကြီးကို အပေါက်စုံအောင် လိုးခွင့်ရတာကိုလည်း ကျော်စိန်ဘ အင်မတန် ကျေနပ်နေသည်။ဆက်ဆက် ပြန်ဆပ်ပါမယ် လို့ အတန်တန် အထပ်ထပ် ဂတိပေးနေတဲ့ သူမကိုလည်း ယုံမိသည်။

အတိုး တပြားမှ သူ မယူလိုဘူး။သူမက သူလိုတဲ့အချိန် သူ့လီးကို အားရပါးရ စုတ်ပေးတာတွေနဲ့ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးပြီး စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်သလို လုပ်ပါတော့ လို့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ စအိုပေါက်ကို သူ့ကို ထိုအပ်တာတွေနဲ့တင် သူ ကျေနပ်နေပါပြီ။သူ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ဟင်….ဖုန်းပိတ်ထားတာလား…။ခေါ်လို့ မရဘူး….။သူ့ရုံးဖုန်းကို ရုံးက ဖုန်းစာအုပ်မှာ ကြည့်သည်။ခေါ်ကြည့်သည်။မရဘူး။သူ့လက်အောက်က စာရေးကလေး အောင်ဇင်မိုး ကို လှမ်းခေါ်ပြီး“ဟေ့ကောင်..အပေါ်ထပ်က ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် သိတယ် မဟုတ်လား….မင်း သူ့ဆီ တက်သွားလိုက်ပြီး ငါ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်ဖို့ သွားပြောစမ်းကွာ…”လို့ ခိုင်းလိုက်သည်။“ဟေ့ကောင် …”အောင်ဇင်မိုး လှည့်ကြည့်သည်။“သူ့စားပွဲမှာ မတွေ့ရင် သူ့ကို လိုက်ရှာကွာ….”လို့ သူ ထပ်ပြောလိုက်သည်။အောင်ဇင်မိုးက“ဟုတ်..”လို့ မျက်နှာပုတ်ပုတ်နဲ့ ပြန်ပြောပြီး ရုံးခန်းထဲက ထွက်သွားသည်။“ဆရာ….”ကျော်စိန်ဘ အလုပ်ထဲကို စိတ်ဝင်စားနေရာက ခေါ်သံကြောင့် မော့ကြည့်လိုက်သည်။ရွန်းရတီမွန်း….။အို…အလှဖိရားမလေး….လှလိုက်တာ အရမ်းပါဘဲ….။“ခေါ်ပြန်ပြီလား…..ဆရာလို့..”ကျော်စိန်ဘရဲ့ အသံက လူငယ်လေး တယောက်လိုဘဲ။“ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲလို့….ဦး…လား…..”ရွန်းရတီမွန်းရဲ့ စိုက်ကြည့်တဲ့ ဒါဏ်ကို သူ မခံနိုင်ဘူး..။သူ့အသဲနှလုံးတွေကို ထိုးဖေါက်သွားတဲ့ အကြည့်လို့ သူ တင်စားလိုက်သည်။

“ဘယ်လိုလဲ….ရွန်းရတီ…ကိုယ်နဲ့ ဒီညနေ ထွက်မှာလား…..”ရွန်းရတီမွန်းက တိုးတိုးလေး…“ထွက်ချင်တာပေါ့ ဦးရယ်…..ဦးရဲ့ စေတနာတွေကို ရွန်းက တကယ် တန်ဖိုးထားပါတယ်..ရွန်းကို တအား ဂရုစိုက်တယ် ဆိုတာ ရွန်းသိတာပေါ့…..ရုံးမှာ တနေကုန် အလုပ်လုပ်ထားတာ ဆိုတော့ ချွေးတွေသန်တွေနဲ့..ဦးနံမှာကို ရွန်းစိုးတယ်..အားနာတယ်…..ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းလဲ မသိတော့ပါဘူး…”လို့ ပြောသည်။“ဒါအတွက် မပူပါနဲ့..ရွန်းက စနေနေ့ ထွက်လို့ မရဘူး ဆိုလို့ပါ…ရွန်း အဝတ်တစုံ အပို ထည့်လာခဲ့လေ…ကိုယ်က ဟိုတယ်ခန်း အကောင်းစား ငှားထားမယ်….ရုံးက ထွက်ထွက်ချင်း ရွန်း ရေဝင်ချိုးလိုက်ပေါ့…”“အို..ဟိုတယ်….ရွန်းကြောက်တယ်..မသွားရဲပါဘူး..ဦးရယ်……ရှက်စရာကြီး…”“ဒါတော့ ရွန်းသဘောပါ..ရွန်း မသွားချင်တာကို ကိုယ်က အတင်းကြီး ခေါ်လို့ မဖြစ်ပါဘူး…”ကျော်စိန်ဘလည်း မျက်နှာညှိုးတဲ့ ပုံနဲ့ ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။ရွန်းရတီမွန်းက“ဦး..ရွန်းကို စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်…”လို့ မေးသည်။“မဆိုးပါဘူး..ဦးက ရွန်းနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချင်တာလေ..ရန်ကင်းထိပ်က လဖက်ရည်ဆိုင်မှာဘဲ ပူပူလောင်လောင် လူတွေ ကြားထဲမှာဘဲ တွေ့ပေါ့..ရပါတယ်လေ…”“ဟိတ်..ဦး…ရွန်းကို စိတ်ကောက်သွားတာလား…”“ဟင့်အင်း…”“ဦး သဘော..ဦး သဘော…ရွန်း ဦး ခေါ်တဲ့နေရာကို လိုက်မယ်…ကျေနပ်လား…”“အင်း…”ရွန်းရတီမွန်း ရုံးခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတော့ တပည့်လေး အောင်ဇင်မိုး ပြန်ရောက်လာသည်။

“ဆရာ…ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အလုပ် ထွက်သွားပြီ တဲ့…”“ဘာ….”“ဟုတ်တယ် ဆရာ….အလုပ်ထွက်စာ တင်ထားတာ ၂ပတ်ရှိပြီ..မနေ့က သူ့နောက်ဆုံးနေ့တဲ့..”“ဘာ…..”“ဟုတ်ရဲ့လားကွာ…မင်းကလဲ…သေချာရဲ့လား….”“သေချာပါတယ်…ဆရာ…”ဟိုက်….ဘယ်လိုကြီးလဲ…။ညနေ ရုံးဆင်းချိန်မှာ ရွန်းရတီမွန်းကို သူ ကြိုတင် ချိတ်ဆက်ထားတဲ့ ဟိုတယ်ကို ခေါ်သွားသည်။ပထမတန်းစား ဟိုတယ်ခန်းလေးကို ဈေးကြီးပေးပြီး ယူထားသည်။ရွန်းရတီမွန်းက ဒီလိုနေရာမျိုးကို ယောကျ်ား တယောက်နဲ့ တခါမှ မလိုက်ဖူးလို့ ရွက်ရွံ့ကြောက်လန့်နေတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ ခေါင်းလေး ငုံ့ပြီး လိုက်လာသည်။ဒီနေ့ မနက် ရုံးက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် တယောက် အလုပ်က ထွက်သွားတယ် ဆိုတဲ့ သတင်းသာ မကြားရမသိရရင် ဒီအချိန်သည် ကျော်စိန်ဘ အတွက် တအားကို ပျော်စရာ ဖြစ်နေလိမ့်မည်။အခုတော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် တယောက် ဖုန်းလဲ မထူး..အလုပ်ကလည်း အပြီး ထွက်သွားတဲ့ဟာကြီးက သူ့ခေါင်းထဲမှာ တချိန်လုံး ရှိနေသည်။ဘယ်လိုမှ မေ့ဖျောက်ပစ်လို့မှ မရနိုင်ဘဲ။ရွန်းရတီမွန်းလေးကို အရေးကြီးတဲ့ စကားတွေ ပြောစရာ ရှိတယ် ဆိုပြီး ဟိုတယ်ခန်းကို ပင့်လာပေမယ့် ကျော်စိန် ဘသည် ဘာ စကားကိုမှ မပြောဘဲ ရောက်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး ရွန်းရတီမွန်းကို တအားဖက် တအားနမ်းလေတော့သည်။

ရွန်းရတီမွန်းက“ဦး…ရွန်းကို တကယ် ချစ်တာလားဟင်….”လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျော်စိန်ဘလည်း အလွယ်တကူဘဲ“အရမ်းချစ်တာပေါ့..ဦးက ရွန်းကို စွဲလန်းလွန်းလို့ အသဲတွေကို ကျွမ်းလုလုဘဲ”လို့ ပြောလိုက်သည်။“ရွန်းကို တသက်လုံးပေါင်းဖို့ လက်ထပ်မှာလား..”လို့ မေးပြန်တော့လည်း“ရွန်းရယ်.. ကိုယ်က အပျော်အပျက် လုပ်နေတယ်လို့ ထင်နေတာလား..တကယ်ချစ်လို့ တကယ် လက်ထပ်မှာပေါ့လို့..”လို့ ပြန်ပြောရင်း ရွန်းရတီမွန်းရဲ့ အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ခွာဖို့ ကြိုးစားတော့သည်။ရွန်းရတီမွန်းက“ဦး….ရွန်းပြောထားသလိုဘဲ တနေကုန် ရုံးမှာ အလုပ်လုပ်ထားတော့ ချွေးနံ့တွေ နံစော်နေတဲ့ အ တွက် ရွန်း..စိတ်အိုက်တယ်…စိတ်မသန့်ဘူး…ရွန်း ရေမိုးချိုးချင်တယ်ကွယ်…နံစော်ရင် မကောင်းဘူး… ဦးကို ရွန်း သိပ် အားနာတာ…ရွန်း ရေချိုးပါရစေနော် ..”လို့ တောင်းပန်သည်။ဘရာစီယာလေးသာ ကျန်နေတဲ့ ရွန်းရတီမွန်းရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ကျော်စိန်ဘ ငေးမော စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း..“အိုကေလေ…ဒါကြောင့်လည်း ရေချိုးခန်း အပျံစား နဲ့ ဒီဟိုတယ်ကို ဦးက ကြို ငှားခဲ့တာပေါ့ …”လို့ ပြောလိုက်သည်။လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးရက်ထဲက ရွေဂုန်တိုင်က ဒီဟိုတယ်မှာ အခုလို တွေ့ကြမယ့်အကြောင်း ရွန်းရတီမွန်းကို သူ ကြိုပြောပြခဲ့သည်။ရွန်းရတီမွန်းကို ညနေတိုင်း သူ ညစာကျွေးပြီး အိမ်သားတွေ အတွက်လည်း စားစရာ ပါဆယ်တွေ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

မနေ့က ဆိုရင် ကုန်တိုက်တခုကို ဝင်ပြီး ရွန်းရတီမွန်းအတွက် လက်ကိုင်အိတ်တွေ ဖိနပ် တွေ အများကြီး ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် ဒိုးသွားတာကို လိုက် မစုံစမ်းဖြစ်သေးဘူး။စိတ်ထဲမှာခိုးလိုးခုလု ဖြစ်နေသေးသည်။ဒါပေမယ့် ရွန်းရတီမွန်းလေးကို အခွင့်သာတုံး စားလိုက်အုံးမည်။“ကဲ ဦး..ခဏ စောင့်နော်..ရွန်း ရေအမြန်ချိုးလိုက်အုံးမယ် . .”လို့ ပြောပြီး ရွန်းရတီမွန်းသည် ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။အိုး…လှလိုက်တဲ့ အိုးကလေး …။ဟီး…စားရချည်သေးရဲ့ …။ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲလျောင်းရင်း ကုတင်ဘေးက ကုလားထိုင်ပေါ် ပစ်တင်ထားတဲ့ သူ့တိုက်ပုံဆီကို လက် ရောက်သွားသည်။တိုက်ပုံအိတ်ထဲက ကွန်ဒုံးအထုပ်ကြီးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။လိင်ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာ သုံး တဲ့ အဆီပုလင်းလေးရော။သူ့ပေါင်ကြားကဒုတ်က တအားကို ထွားတက် ကြီးထွား မာကြောနေသည်။မကြာခင် စားရတော့မှာမို့ပေါ့။ရွန်းရတီမွန်းလေး ရေချိုးနေတဲ့ ရေသံတွေကို တရှဲရှဲ ကြားနေရသည်။ကိုယ်တုံးလုံးလေး ဖြစ်နေမယ့် ရွန်းလေး ကို မြင်ယောင်ကြည့်နေသည်။သူ့ဒုတ်က တအားကို ထကြွနေသည်။ချောက်….။ရေချိုးခန်း တံခါး ပွင့်လာသည်။ဆံပင်ရေစိုလေးကို တဘက်နဲ့ သုတ်ရင်း ထွက်လာတဲ့ ရွန်းရတီမွန်းသည် ကိုယ် လုံးမှာ တဘက်တထည်ကို ပတ်ချည်ထားသည်။

ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေက ဝင်းထင်းနေသည်။ရင်ညွန့်ဖွေးဖွေး ပခုံး သားဖွေးဖွေးတွေကလည်း ဝင်းထင်းနေသည်။ဦး….ရွန်း တအား ရှက်မိနေတယ်ကွာ….ရွန်း ဦးနောက်ကို လိုက်ခဲ့မိတာ မှားပြီလား မသိဘူး …”ဒီအချိန်မှာ ဟိုတယ်ခန်းကို အပြင်ကနေ လာခေါက်သည်။ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်… ( ဆရာ..ဆရာ..ကျနော် ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းပါ…..ခဏလေး …တံခါးဖွင့်နိုင်မလား….) ကျော်စိန်ဘ ဖီးငုတ်သွားသည်။“ဟေ့….ဘာလဲကွာ..နောက်မှ လာခဲ့…”“အရေးကြီးလို့ပါ ဆရာ..ခဏလေး….ခဏလေးပါ….”ကျော်စိန်ဘ ဒေါသထွက်သွားသည်။တံခါးကို ဖွင့်ပေမယ့် ဟရုံလေး။ရွန်းက မလုံ့တလုံ ဖြစ်နေတယ် မ ဟုတ်လား …။တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ အပြင်က လူတွေ တပုံကြီး အတင်းတွန်းပြီး ဝင်လာကြသည်။ဟိုတယ်ဝန်ထမ်း မန်နေဂျာ ကောင်လေး တင် မကဘဲ လူတွေ တပုံကြီး။တိုက်ပုံဝတ်တွေရော….. …. ရဲယူနီဖေါင်းတွေရော….ငိုယိုနေတဲ့ မိန်းမကြီးတွေရော….။“ဘာတွေလဲ..ခင်ဗျားတို့က ဘယ်သူတွေလဲ…ဘာကြောင့် အတင်းကြီး ဝင်လာတာလဲ….”ကျော်စိန်ဘက မေးလိုက်တဲ့အချိန် ရွန်းရတီမွန်းသည် စောစောက ဆံပင်ကို ရေသုတ်နေတဲ့ တဘက်လေးကို ရင် မှာ လွားလိုက်ပြီး တအီးအီးနဲ့ ငိုနေသည်။

ယူနီဖေါင်းဝတ် ရဲက“ဒါတွေက ဒီက မိန်းကလေးရဲ့ မိဘတွေနဲ့ ဦးလေးတွေ..သူတို့ရပ်ကွက်က အုပ်ချုပ်ရေးမှူးတွေ…ခင်ဗျားနဲ့ စကားပြောချင်ကြလို့ လာခဲ့ကြတာ…ခင်ဗျားက လူကြီးလူကောင်း အရာရှိတယောက် ဆိုရင်…အေးအေးဆေးဆေး ဆွေးနွေးလိုက်ပါဗျာ..ကျနော်တို့က ဘေးက ဝိုင်းဝန်းကြတဲ့ သဘောပါ..ခင်ဗျားတို့ အချင်းချင်း ပြေလည်ကြရင် ပြီးတာဘဲ…..”လို့ စပြောလိုက်သည်။ခေါင်းဖြူဖြူနဲ့ ပိန်ပိန် အဖိုးကြီးတယောက်ကတော့“မင်း..ငါ့သမီးလေးကို လုပ်ရက်တယ်ကွာ..တကယ်ဆို မိသား ဖသား ပီပီ လာတောင်းရမ်းပြီး လက်ထပ်ဖို့ကောင်းတယ်….”လို့ နီရဲနေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ အော်ပြောလိုက်သည်။သူ့မိန်းမလို့ ထင်ရတဲ့ ခပ်၀၀ မိန်းမကြီးကလည်း..“ဟုတ်ပတော်…ကျုပ်သမီး နုနုထွတ်ထွတ်လေးကို စော်ကားရက် တယ်….ကဲ.ဘယ်လို လုပ်ပေးမလဲ..”လို့ ဘေးက ဝင်အော်သည်။“ကျနော်တို့…စကားပြောကြဖို့ ဒီဟိုတယ်ခန်းကို လာကြ…”“ဟေ့….ဘာစကားပြောတာလဲ…ကြည့်စမ်း…ကွန်ဒုံးထုပ်နဲ့ အဆီပုလင်းနဲ့..ဒါလား ထိုင် စကားပြောမယ့်ကောင်..”ရွန်းရဲ့ ဦးလေး ဆိုတဲ့ လူကြီးက လက်သီးဆုပ်ကြီး ရွယ်ရင်း အနားကို တိုးကပ်လာသည်။ဆွဲကြလွဲကြနဲ့ ဆူညံနေသည်။

ရွန်းရတီမွန်းက“အီးဟီး..ဦးက ရွန်းကို တကယ် ချစ်တာပါ..အတည်လက်ထပ်မယ်တဲ့..ဦးကို ရန်မလုပ်ကြပါနဲ့”လို့ အော်ပြောသည်။ရဲသားကြီးကလည်း“ပြေလည်အောင် လုပ်ကြပါဗျာ..”ဆိုတာကို အကြိမ်ကြိမ် ရွတ်နေသည်။ကျော်စိန်ဘလည်း ချွေးပြန်နေပြီ။ခေါင်း အကြီးအကျယ် မီးတောက်နေပြီ။“ကဲ..ကဲ..ရပ်ကွက်ရုံးကို လိုက်ခဲ့ကြ….”ရပ်ကွက် အုပ်ချုပ်ရေးမှူးက ခေါ်သည်။ရွန်းရတီမွန်းက“ရှက်တယ်…ရှက်တယ်….အီးဟီး…..ဘယ်လို မျက်နှာနဲ့ ရပ်ကွက်ရုံးကို လိုက်ရမလဲ…”လို့ အော် ပြီး ငိုသည်။ကျော်စိန်ဘသည် သူ့ဆီကို အကုသိုလ်သည် တကိုယ်တည်း မလာဘဲ အဖေါ်အပေါင်းနဲ့ လာနေပြီ လို့ စဉ်းစားလိုက်သည်။“ကဲ ပြေလည်အောင် ညှိပေးကြပါဗျာ……”လို့ သူ ပြောလိုက်သည်။ကျော်စိန်ဘ ညစ်ညူးတဲ့ စိတ်နဲ့ အိမ်ကို ပြန်လာသည်။ရွန်းရတီမွန်းရဲ့ မိသားစုကို ရွန်းရတီမွန်းကို မကြာခင် ခန်းခန်းနားနား လက်ထပ်ပါမည် လို့ လူကြီးစုံရာ သက်သေတွေရဲ့ ရှေ့မှာ ဂတိပေးလာရသည်။တကယ်ဆို သူသည် ရွန်းရတီမွန်းကို လက်ကလေးတောင် မကိုင် ရသေး။ရေချိုးခန်းထဲက တဘက်လေးပတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ ရွန်းရတီမိုး ကြောင့် သူနဲ့ ချစ်စခန်းဖွင့်ပြီးကြပြီလို့ အားလုံးက စွပ်စွဲကြသည်။

ရွန်းရတီမွန်းကလည်း ဟုတ်သယောင် သံယောင်လိုက်ပြီး တအီးအီး ငိုကြွေးပြလိုက် သည်။အိမ် အပြန်လမ်းမှာ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ခေါင်းထဲကို ရောက်လာတာနဲ့ သူ့အိမ်ဖက်ကို ကွေ့ဝင်လိုက်သည်။အိမ်တံခါးကြီး သော့တွေ ခတ်ထားတာ တွေ့လို့ ဘေးအိမ်တွေကို မေးကြည့်တော့“ဒါ ငှားထားတဲ့အိမ်…အခု ပြောင်းသွးကြပြီ…”လို့ ပြောကြသည်။ကျော်စိန်ဘလည်း လေးလံတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ကားပေါ်က ဆင်းသက်..အိမ်ဆီကို လျောက်လာပြီး အိမ်တံခါးက ဘဲလ်ခလုပ်လေး ကို နှိပ်လိုက်သည်။တင်တောင် တင်တောင် ဆိုတဲ့ အသံလေး မြည်ပြီး မကြာခငမှာ တံခါးပွင့်လာသည်။ထွေးထွေးရီရဲ့ ပြုံးရွင်တဲ့ မျက်နှာလေး ပေါ်လာသည်။“အကိုကြီး ရေ..ဝမ်းသာစရာ တွေ့ရမယ်…ဟောဒီမှာ ကြည့်စမ်း..ဘယ်သူတွေ ရောက်နေသလဲ ဆိုတာ….”လို့ ပြောပြီး ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါတွေ အနားမှာ ရှိနေတဲ့ မိန်းမတယောက်နဲ့ ကလေးလေး တယောက်ကို ပြလိုက်သည်။“ဟင်…..ခင်…ခင်နှင်းဆီ……”ထွေးထွေးရီက“ဟုတ်တယ်..အကိုကြီး…အကိုကြီး ပြန်တွေ့ချင်နေတဲ့ ခင်နှင်းဆီနဲ့ အကိုကြီးရဲ့ သမီးလေး….”လို့ ပြောလိုက်သည်။ကျော်စိန်ဘရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် …ပြီးပါပြီ။

Related posts: